خطبه اول ـ اگر جوانان شما در حیطه بلندپروازی‌های اقتصادی، مالی و پولی قرار گرفتند و به شغل معمولی با درآمد اندک رضایت ندادند، می‌شوند ابزار دست شیطان، ابزار رشد استکبار و بازیچه مستکبرین.
خطبه اول ـ اگر مبانی اعتقادی ما کامل نباشد و خداباوری در اعتقاد، اندیشه، فکر و عقیده ما ریشه نداشته باشد و ضمیر و باطن ما با خداباوری انس نگرفته باشد، این یک کفر نهادینه در وجود ما هست.
خطبه اول ـ کفر و استکبار در یک خط قرار گرفته است، انسان مستکبر، انسان کافر است، جامعه مستکبر، جامعه کافر است، سیاست استکباری، سیاست کفر است، تبعیت از مستکبر و سیاست مستکبرین درواقع اجرای کفر و از مرحله ایمان خارج است.
خطبه اول ـ یک عده در این مملکت که فکر ازدواج، مسائل اقتصادی و کار جوان نیستند و بر طبل شاد بودن و لذت بردن جوان می‌کوبند، جوانان را به شیطنت دعوت می‌کنند.
خطبه اول ـ حجم عبادت به درگاه خدا فرقی نمی‌کند، تمام ایام سال روزه‌بگیر، گرسنگی و تشنگی بکش، این گرسنگی و تشنگی چه نفعی برای خدا دارد؟ آنچه خدا می‌خواهد، بنده مطیع است، بنده‌ای می‌خواهد که او را اطاعت کند.
خطبه اول ـ ما هستیم که شیطان را بر خودمان مسلط می‌کنیم به خاطر این‌که خدا را بر خودمان مسلط نکردیم، اگر خدا بر ما مسلط نشود، شیطان مالک ما می‌شود و تحت ملکیت شیطان قرار می‌گیرم.
خطبه اول ـ ما خداباوریم اما گاهی از اوقات دلدادگی ما به آرایشگری شیطان و تزیین او طوری می‌شود که خداباوری را فراموش می‌کنیم، اگر فراموش کردیم دیگر در برابر آرایشگری شیطان اراده و قدرت تصمیم‌گیری نخواهیم داشت.
خطبه اول ـ این خود ما هستیم که عامل بدبختی‌مان شدیم، خودمان حکم خدا را زیر پا گذاشتیم و به خدا پشت کردیم، در مقابل چشم ما لذایذ، قدرت، پول و ثروت جلوه کرد و درنتیجه با این جلوه‌گری‌ها که شیطان برای ما درست کرد، عمر خود را در معصیت گذراندیم.
خطبه اول ـ شیطان از طریق گرفتن لباس «تقوا» آدم را از بهشت بیرون کرد؛ تقوا یعنی نرم‌افزاری که در زندگانی من و شما برنامه‌ای را به ما می‌دهد که هرچه مطرود و ناخواسته خداست صورت نمی‌گیرد؛ این تقوا پوششی است که انسان را مظهر جمال و جلال حق قرار می‌دهد.
خطبه اول ـ شیطان به سه بلا مبتلا شد، اخراج از بهشت، رانده و رجیم بودن و ملعون تا ابد شدن، هدف شیطان این است که آدم و بچه‌های آدم را به هر سه بلا مبتلا کند لذا از خود آدم شروع کرد که این سه نقشه را در مورد آدم اجرا کند.
خطبه اول ـ اگر کسی از فردی در معصیت و گناه اطاعت کند، او را عبادت کرده، نسبت به او عبودیت دارد و این عبودیت به‌وسیله اطاعت، عبودیت در حوزه رفتار است.
