انسان نمی‌تواند بگوید «من می‌خواهم علاوه بر داشتن یک زندگی عادی، در عرصه بحران‌ها نیز برای دگرگون‌سازی اجتماعی حرکت کنم.» جهادی بودن و انقلابی بودن با این سبک از زندگی شدنی نیست.

دشمنان، دینی را می‌خواهند که با سلطه آن‌ها منافات نداشته باشد اما دین شما، دینی است که به واسطه آن با دشمن جنگیده‌اید و آن‌ها را از کشور خود بیرون کرده‌اید.

مقام معظم رهبری در تمام سخنان‌شان خطر نفوذ دشمن را گوشزد می‌کنند. با وجود اینکه خطر نفوذ دشمن همیشه وجود داشته، ایشان اخیرا روی آن تأکید دارند. چرا که امروز خطر نفوذ دشمن فراهم شده است.

برخی صراحتا می گویند «ما اسلام و قرآن را قبول داریم اما قائل به لیبرالیسم هستیم.» در حالی‌که ما لیبرال مسلمان نداریم و لیبرال، کافر و مشرک است.

گزارش تصویری نماز جمعه 21 خردادماه 95

خطبه دوم ـ امروز مسئله محرومیت در کشور و جامعه ما، بخش عظیمی از اقشار آبرومند را فراگرفته است؛ مسئله رکود و بیکاری مثل یک اختاپوس و بلای خانمان‌سوز به جان این مردم افتاده است.

خطبه اول ـ خداوند 30 شبانه‌روز سکوی بالا رفتن و جبران عقب‌ماندگی‌ها در اختیارت گذاشت، از همه‌چیز ببر، از همه‌چیز جدا شو، از همه خواسته‌ها و تمایلات نفسانی در حد خوردن و آشامیدن بگذر و از اینجا بالا برو و خودت را به خدا وصل کن.

اگر کسی ضد امریکا شد، «تندرو» نامیده می‌شود و اگر طرفدار تعامل با غرب باشد، «معتدل». (البته) مقام معظم رهبری با فرمایشات محکم خود ریشه این تفکر را زده‌اند. این همان پندار غلطی است که می‌گوید ما با دین افراد کار نداریم؛ در حالی که خداوند در آیه شریفه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ» می گوید هرکسی که دشمن من است، دشمن شما هم هست.

آن جا که دشمن حریف مسلمانان نشود، بهترین راهی که بتواند ما را شکست دهد، این است که سفره دین را از زیر پای جوانان ما بکشد.

از آنجا که دشمن ابتدا سعی می کند با زرق و برق صلابت خود را به مؤمنین ثابت کند و در بین مسلمانان نیز همیشه افرادی بوده‌اند که ایمان‌شان ضغیف بوده و صلابت دشمن چشم آن‌ها را پر می‌کرد، خداوند ابتدا در سوره «حشر»، نمایی از دشمن در ذلت و خزی و نابکاری نشان داده و سپس در سوره «ممتحنه» روش برخورد با دشمن را نشان می‌دهد.

     خطبه اول ـ ضیافه الله این است که راه را برایت باز کرده اند، در را باز کرده اند، تو را به محضر خدا راهت داده اند منتهی تو را با این قیافه می پسندند که حلقت خشکیده است، زبانت تف دیده است. لب هایت تشنه است. تو را با این قیافه می خواهند که شکمت خالی است اما در این بدنی که حلقت تف دیده است و شکمت خالی است، در این بدن عشق است، در این بدن دلدادگی حاکم است و جذبه و دلبستگی و وابستگی به معبودی وجود دارد که جز از این راه به وصالش نمی رسی.

عهد خداوند با ما این است که هر دعایی کنیم مستجاب فرماید اما خداوند زمانی به این عهد وفا می کند که ما به عهدی که با خدا بسته ایم، وفا کنیم، عهد ما با خدا، عهد امامت است.