خطبه اول ـ خداوند 30 شبانه‌روز سکوی بالا رفتن و جبران عقب‌ماندگی‌ها در اختیارت گذاشت، از همه‌چیز ببر، از همه‌چیز جدا شو، از همه خواسته‌ها و تمایلات نفسانی در حد خوردن و آشامیدن بگذر و از اینجا بالا برو و خودت را به خدا وصل کن.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته 21 خردادماه در حرم امام رضا ^{(علیه‌السلام)} در ادامه تفسیر سوره مبارکه انسان در تبیین انسان الگویی قران در انسان زیستی بابیان این‌که به آیه «وَ یُسْقَوْنَ فیها کَأْساً کانَ مِزاجُها زَنْجَبیلاً؛ عَیْناً فیها تُسَمَّی سَلْسَبیلاً»، اظهار کرد: نظام طبیعی ذات پروردگار نسبت به الگوی انسانیت در این آیات سوره انسان، یک نظام خاص و ویژه‌ای هست.

در حقیقت ذات مقدس پروردگار بابیان واقعیت فرجام و سرنوشت انسان‌های الگویی، ماهیت انسان اسوه و الگو را در این آیات تبیین می‌کند؛ گاهی از اوقات هست که می‌گویند فلان عمل را انجام بده، عمل، عمل خوبی است اما شما سؤال می‌کنید چرا من باید این کار را انجام بدهم؟ نتیجه این کار چه می‌شود؟

ذات مقدس پروردگار، آخر و نهایت انسان الگویی قرآن را بیان می‌کند؛ ببینید برادران و خواهران، ذات مقدس پروردگار در این تنوعی که در بین موجودات عالم و آفریده‌های خودش دارد، خداوند متعال اراده کرد، تصمیم گرفت بین حیوان و فرشته یک موجودی را خلق کند، آنچه در اوج فضیلت و در اوج کمال در نقطه اتصال به مبدأ خلقت قرار دارد، فرشته است و آنی که در نقطه‌ای از گرایش‌ها، نفسانیات، خواسته‌ها و جریان زندگانی مادی قرار دارد، حیوان است.

انسان، موجودی است که بین حد حیوان و فرشته خلق‌شده

بین حیوان و فرشته، خدا موجودی را آفرید در مرز حیوان اما بتواند با فعالی، تلاش، اراده، تصمیم و با بهره‌برداری از همه استعدادها و توانمندی‌هایی که ذات مقدس پروردگار در اختیار او قرار داده است، خودش را به مقام فرشته برساند و این موجود، سمت و منصبی که خدا به او داد، منصب بسیار بالا و بلندی است، منصب جانشینی خود و خلافت‌الله‌اش را به او داد.

این موجود یک موجودی است که در عرصه هستی خودش کار خدایی می‌کند، کار خدایی سازندگی است و این موجود در عرصه سازندگی خودش را می‌سازد و از مرحله حیوانیت به مرز فرشته بالا می‌برد و در نهایت مسئله از دو صورت خارج نیست، یا می‌تواند و اقدام می‌کند برای این‌که خودش را از مرز حیوانیت تا مرز فرشته بالا ببرد و یا این تصمیم و اراده را نخواهد داشت و این تلاش را انجام نمی‌دهد.

خداوند استعداد تبدیل‌شدن به فرشته را در انسان قرار داده است

اگر بنا شد این تلاش را انجام داد، استعداد، توانمندی و داده‌های خدایی‌اش و از ساختار سایر موجودات برای او آماده شد، همه این‌ها را استخدام کرد و خودش را از مرز حیوان به‌اندازه فرشته بالا ببرد، جایگاه و منزل او در یک جایگاه همیشگی، ابدی و دائمی، جایگاهی است که خداوند در این آیه برای آن تبیین می‌کند «وَ یُسْقَوْنَ فیها کَأْساً کانَ مِزاجُها زَنْجَبیلاً؛ عَیْناً فیها تُسَمَّی سَلْسَبیلاً»

اما اگر نتوانست به این مقام برسد و تا مرز فرشته ارتقاء پیدا نکرد، اراده‌اش را نداشت، تصمیمش را نگرفت و تمام امکانات و مزایا و توانمندی‌هایی که اعم از امکانات داخلی و خارجی او که خدا در اختیار او گذاشته بود، هم را مصرف کرد برای این‌که این زندگانی خاک دانی و مادی‌اش را یک لذت و تشکیلات بالاتری بگذراند و در این مسیر این توانمندی را به کار نگرفت، سقوط می‌کند، یعنی از مرز حیوانیت هم ساقط‌تر می‌شود «أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ».

نبود اراده برای رشد منجر به سقوط به ورطه حیوانی می‌شود

پست‌ترین حیوان‌ها زندگی‌اش در چه شرایطی است؟ یک کرم خاکی در منجلاب یک رودخانه در نقطه متعفن یک بالوعه در درون خاک سیاه و تاریک، این انسان زندگی‌اش از زندگی او هم پایین‌تر می‌آید و منزلگاهش می‌شود جهنم، یعنی آخرش یکی از این دو جاست، یا برو بالا و اوج بگیرد، همه‌چیزت را استخدام کن، توانش را هم داری، پرواز کن و برو بشو فرشته اما اگر نرفتی بالا، این‌جوری نیست که سر جایت بمانی، از آن نقطه هم سقوط می‌کنی، سقوطت در یک حضیض مذلت و در یک ورزه چاه و گودال متعفنی است که بستر زندگانی تو از زندگی یک کرم خاکی در یک بالوعه متعفن هم بدتر خواهد شد، کدام منزل را برای خودت انتخاب کرده‌ای و کدام عاقبت را برای خودت گزیدی؟

تویی که می‌توانی الآن حرکت کنی و بالا بروی، امکان و همه استعداد و توانمندی اوج‌گیری هم در تو هست و یا نه، به همین خاکدانی مشغول شوی، به لذتش، به شهوت‌رانی همراه با درد و رنج و تلخی و بعد سقوط کنی که از هر جانوری، هر موجودی بدتر و نکبت‌تر، این دو فرجام است.

تصویری از نهرهای بهشتی در کلام پیامبر (^{صلوات‌الله‌علیه)}

یک فرجامش، آب آشامیدنی‌اش را خدا تفسیر می‌کند و تصویر می‌کند «وَ یُسْقَوْنَ فیها کَأْساً کانَ مِزاجُها زَنْجَبیلاً»، آب می‌خوری، آب یک آب معطر است به انواع عطرهای آشامیدنی، زنجبیل، نمونه‌اش زنجبیل این دنیاست که عرب‌ها وقتی می‌خواهند قهوه بخورند، زنجبیل را با آن دم می‌کنند برای عطرش اما زنجبیل یعنی یک موجود و واقعیت معطری که آب آشامیدنی‌اش آمیخته با او هست، از کدام چشمه؟ از چشمه «عَیْناً فیها تُسَمَّی سَلْسَبیلاً».

سلسبیل دو معنا دارد، یک معنایش معنی روان دارد اما فخر رازی یک روایت از امیرالمؤمنین نقل می‌کند که مولا ^{(علیه‌السلام)} در معنای سلسبیل می‌فرمایند که خواستند پیام دهند که شما راهی را انتخاب کنید برای رسیدن به این چشمه. از پیامبر ^{(صلوات‌الله‌علیه)} حدیثی نقل‌شده است، از پیامبر سؤال شد «النهار الجنه کم عرضکم کل منها؟» پهنای نهرها بهشتی چقدر است؟ پیامبر می‌فرمایند: «عرض کل نهر مسیرة خمس مع طعام، یدور تحت القصور والحجب و تتقنی امواجه و تقرب فی الجنه کما بطلب الناس فی الدنیا»، فرمودند این نهرهای بهشت، پهنایش 500 سال راه است، به‌طوری‌که اگر شما هر روز راهپیمایی را 20 کیلومتر در نظر بگیرید، می‌شود 3 میلیون و 600 هزار کیلومتر؛ اطراف قصرها، خیمه‌ها و خرقه‌های بهشتی دور می‌زند و امواجش صدای موسیقی دارد، نهر آبی با این عرض و طول، با رقص آب می‌رقصد و اطراف این قصرها در حال دوران، گردش و جریان است.

امکانات و استعداد رسیدن به حد فرشته در انسان وجود دارد

ببینید اگر یک نهر آب در یک عرض و پهنا و با این کیفیت بخواهد برقصد، چه منظره‌ای به وجود می‌آید؟ این یک تصویر نهر بهشتی است، اینجا محل حیات همیشگی انسان اوج گرفته‌ای است گه از مرز حیوان تا سر حد فرشته بالا رفته است و خدا هم می‌داند با همه امکانات، استعدادها و همه توانمندی‌هایی که در این مسیر برای ما خلق کرده و آفریده، ما نمی‌توانیم این اوج را انجام دهیم، عقب می‌مانیم، جا می‌مانیم و کم می‌آوریم.

لذا در رهگذر زندگانی ما فرصت‌هایی قرار داده و سکوهایی نصب‌کرده تا هرکجا عقب ماندیم، از روی آن سکو اوج بگیریم و پرواز را ادامه دهیم لذا پیامبر می‌فرماید «شَهْرٌ دُعِیتُمْ  إِلَى ضِیَافَةِ اللَّهِ» این ماه، ماه مهمانی خداست، به چه پذیرایی می‌کند؟ این سکو را نصب‌کرده؛ خدا می‌گوید تو که عقب ماندی، گناه دست‌وپایت را بسته و بال و پرت در جریان معصیت خدا شکسته، این سکو را برای تو رایگان نصب‌کرده‌ام، بیا در نصف شب و سحر رو به قبله بایست و تا جایی که نفست قطع شود، زین‌العابدین می‌گوید بگو «یا رب یا رب یا رب» و از اینجا اوج بگیر و پرواز کن، خدا چنین خدای ارحم‌الراحمین.

ماه مبارک رمضان، سکوی ارتقاء انسان به حد کمال انسانی است

یک ماه، 30 شبانه‌روز این سکو را در اختیارت گذاشت، از همه‌چیز ببر، از همه‌چیز جدا شو، ضرورت‌های زندگی را زیر پا بگذار و از همه خواسته‌ها و تمایلات نفسانی این زندگانی خاکدانی حتی در حد خوردن و آشامیدن بگذر، از اینجا برو بالا و خودت را به خدا وصل کن، عقب‌ماندگی‌ات را جبران کن، هرچه عقب ماندی از این سکو استفاده کن و بالا برو.

خدا نمی‌خواهد ما سقوط کنیم و در چاله و حضیض دوزخ بیفتیم و از حیوانات هم پست‌تر شویم، خدا اراده کرده ما بیاییم بالا، نیامدی، برایت وسیله ارتقاء آفریده‌ام؛ برادران و خواهران، این روزها و این لحظات، این ساعات و دقایق را غنیمت بدانید به‌خصوص شما که سایه علی بن موسی‌الرضا هستید، خاک‌نشین امام هشتم هستید، چتری است بالای سر شما که خوب می‌توانید از آن استفاده کنید و دقیقاً در زیر این سایه‌بان روی این سکو بالا بروید و هیچ‌چیز هم به شما آسیب نزند منتها باید سعی کنید این فرصت و موقعیت را در زندگانی خودمان از دست ندهیم.

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 21 دقیقه 9 ثانیه