خطبه دوم ـ اگر یک عنصر در جریان حاکمیت و مدیریت اجتماعی با انتخابات مشروعیت سیاسی پیدا کرد اما مشروعیت دینی نداشت، این یک طاغوت است، پذیرش این حکومت کفر، تخلف از توحید و شرط توحید است.

مردم موظف هستند رهبری منصوب الهی را بپذیرند و اگر به اراده خود این اراده را بپذیرند، برای این امام و رهبر تعیین شده از جانب خدا تکلیف اقامه حکم در میان مردم وجود خواهد داشت اما اگر مردم نپذیرفتند، او از طرف خدا تکلیف ندارد. البته مردمی که این مسأله را نپذیرند همه گناهکارند