در بسیاری از عرصه های سیاست و قدرت ، ما در واقع ایمان نداریم

خیلی از افراد را در اطراف خود می بینیم که نماز خوان هستند و روزه می گیرند و ظاهری متدین دارند اما وقتی پای قدرت و سیاست وسط می آید همه چیز را زیر پا می گذارند و در مقابل همه چیز می ایستند. این بخاطر عدم نهادینگی عقیده در ایمان است. و آنها ایمانی بر پایه احساسات دارند.

ادامه ی تفسیر آخرین آیه ی سوره بینه ، مهدیه مشهد

دریافت

آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر سوره بینه به ادامه تفسیر آیه آخر این سوره پرداختند وبحث را باکلمه "عدن" آغاز کردند و افزودند: "عدن" به معنی ماندنی و از بین نرفتنی است و"جنات عدن" یعنی باغستان هایی که ماندنی هستند وبا حوادث ازبین نمی روند. در قرآن برای بهشت سه صفت آمده، یکی "جنات عدن" یعنی بهشت ماندنیست. دوم "جنت النعیم" به معنی باغستانی با انواع نعمات و سوم "دار السلام" که جایی بدون هیچ مشکل وبا سلامت وامنیت کامل.

ایشان در ادامه به نظر برخی اهل ذوق در مورد این سه صفت ، آنرا اشاره به سه عنصر ایمان دانستند. عنصر اعتقاد، قول و عمل. عنصر اعتقاد در ایمان عنصر نهادینه است و ایمانی که بر اساس احساسات باشد ایمان درستی نیست.لذا "جنت عدن" را نتیجه ایمان بر پایه عقیده می دانند. به اعتبار قول و تظاهر به ایمان و اقرا به زبان "جنت النعیم" لقب گرفته است چون قول انسان را در جامعه دینی قرار می دهد که جامعه دینی همان "جنت النعیم"است و با عمل ایمان تثبیت می شود و لذا در مقابل این ایمان "دار السلام" را بیان می کنند.

ایشان در انتهای تفسیر "تجری من تحت الانهار" را مورد بحث قرار داده و بیان کردند: "تجری" به معنی جاریست و این مهمترین خصوصیت برای مایعات بهشتی است. زندگی بهشتی در بهشت نماد زندگی انسانی در دنیاست، تا کسی عبودیت خدا را نکند بهشتی نمی شود و عبودیت خدا یک جریان  جاری و پویاست، این عبودیت به جایی می رسد که مقام یقین است، جایی که غیر خدا به وجود شما وارد نمی شود.

آیت الله علم الهدی ادامه دادند که: "تحت الانهار" هم این تذکر را می دهد که زندگی مادی ما تمامش باید معرفت الله باشد و باید نهر عبودیت ومعنویت مانند نهر های جاری زیر درختان بهشتی در زیر بنای زندگی ما جاری باشد و این نماد زندگی کامل ماست در دنیا.  "الانهار" جمع "نهر" یعنی جوی بزرگ به صورت رودخانه است و علت آوردن "ال" در "الانهار" به خاطر مشخص بودن آنهاست که در قرآن "آب جاری، شیر، خمر و عسل خالص " ذکر شده است که "خالدین فیها ابدا". مفسرین می گویند اینجا خداوند متعال دو خصوصیت را بیان کرده که از بهشت بالاتر است، یکی خلود در بهشت تا ابد و دوم رضایت الهی. نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد اینست که برای شر البریه اینها در عذاب جهنم مخلدند اما نه تا ابد اما اهل بهشت تا ابد درین نعمت باقی می مانند که این نشان رحم پروردگار است.