بهشتی که خدا به ما میدهد مزد عشق ماست نه عمل ما

بهای روزه و نماز شما بهشت نیست، بهای عشق الهی شما بهشت است و مظهر این عشق اشک به درگاه خداست. این اشک چهار موژه را تر میکند و بهشتی که خدا به تو وعده می دهد به اندازه موژه های اشک آلود شماست.

تفسیر آخرین آیه ی سوره ی بینه، مهدیه مشهد

دریافت

آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر سوره بینه به تفسیر آخرین آیه این سوره پرداخت. ایشان این آیه را مشخص کننده سرنوشت خیر البریه دانست وبیان کرد همانطور که در آیه قبل سر نوشت شر البریه را مخلد بودن در آتش جهنم معین شده خیر البریه هم پاداششان نزد پروردگار بهشت است که این عذاب جهنم و نعمت بهشت صورت عمل خودماست و این انرژی مصرفی در اعمال ما طبق قانون لاوازیه تبدیل می شود به عذاب جهنم یا نعمت بهشت.

ایشان در ادامه به چند نکته اشاره کردند، نکته اول اینکه علت آوردن جزا در برابر اعمال خیر البریه این است که در بهشت اعمال ما نه تنها تبدیل به نعمت می شود بلکه چند برابر هم به آن افزوده می شود اما در جهنم تنها عمل ماست و چیزی به آن اضافه نمی شود. نکته دوم: برخی مفسرین معتقدند پاداش خیر البریه بهشت است و اینها مالک پاداش خدا هستند،در حالیکه هیچ کس استحقاق پاداش الهی را ندارد و این تفضل خداوند است. اما جمع این دو مطلب این است که خدا وقتی وعده ای بدهد وفای به آن واجب است پس چون خدا وعده بهشت داده است مالک پاداش می شویم.در نکته سوم اشاره به معنای پاداش وجزاء به معنی مکافات است این پاداش با عمل انجام شده برابر است ولازمه پاداش برابرس با عمل.

ایشان علت بیان "جزاءهم عند ربهم..."محفوظ بودن اجر نزد خدا دانست واینکه این اجر محفوظ است وبا حبط باطل نمی شود، با برپایی قیامت همه چیز را ازبین می برد وبا پایان زندگانی انسان تمام داشته های انسانیش از بین می رود اما پاداش نزد خدا محفوظ است.

ایشان در پایان تفسیر به بحث در مورد جنات پرداختند و افزودند جنات جمع جنه بمعنی باغستان است و جنه به چهار قول از چهار ماده گرفته شده، از جن به معنی پنهان، ازجنون به خاطر اینکه هرکه بدان وارد میشود جنون پیدا کرده و راه را گم میکند، از جنه به معنای سپر وجنین بمانند جنین درون رحم مادر که محفوظ از هر گرما وسرما است. علت جمع بودن جنات هم به خاطر خیر البریه است و خداوند رحمان به هر عمل ما چند برابر اجر میدهد.