لیعبدوا الله یعنی اینکه هم بندگی وبنده سازی کنیم وهم درمقابل بندگانش مسئولیت داشته باشیم

خداوند میفرماید لیعبدو الله، این لیعبدوا الله باید دو مظهر داشته باشد یکی اینکه در مقابل خدا بندگی کردن ودیگر مسئولیت در قبال بندگانش که اگر این دوبال درما بئد خدا را عبادت کرده ایم

ادامه ی تفسیر آیه  5 سوره ی بینه ، مهدیه مشهد

آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر آیه 5 سوره بینه به ادامه تفسیر کلمه حنفا پرداختند وفرمودند در تفسیر آن دو قول هست، یک قول از علماء عامه واهل سنت وقول دوم که عمده علمائی که به آن اعتقاد دارند علماء شیعه اند که مورد بچث امروز ما همین قولست.

حنیف در لغت یعنی مستقیم، متعادل وحقیقی که نه میل به چپ دارد نه راست، نه در طرف افراط قرار میگیرد نه تفریط. نه غرق لذایذ وشهوات دنیا میشود ونه دنیا را کنار میگذارد که به تعبیر دیگر نفطه مقابل یهوداستکه تمام جریانش ماده پرستی واصرار به توسعه زندگی مادی ونیز مقابل مسیحیت زمان نزول اسلام که اصرار به رهبانیت داشتند وگوشه نشینی.

اسلام دین حنیف است، دینی که انسان را در عرصه زندگی نه در طرف افراط میدهد نه تفریط.هم برای دنیا برنامه ریزی دارد وهم برای رسیدن به کمال وپیشرفت در مسیر عبودیت.انسان نباید یک بعدی باشد، اگر فرد فقط جنبه مادی ولذایذ دنیا را درنظر بگیرد وتکالیف الهی وبندگی را زیر پا بگذارد انحرافست، اگر زندگی را نادیده بگیرد و مسائل گذران زندگی را با حداقل بگذراند تا زندگی متدینانه داشته باشد اینهم انحرافست.

ایشان در ادامه این نکته را متذکر شدند که ما باید در زندگی حنیف باشیم ودر مقابل مسائل بیتفاوت نباشیم، چه مسائل سیاسی وچه اجتماعی. در محبت اهل بیت هم باید حنیف بود ودر عشق آنها نه از آنها جلو افتاد ونه عقب ماند بلکه در مسیر آنها حرکت کنیم.

قسمت دوم تفسیر مربوط به تفسیر "یقیموا الصلوه ویوتوا الزکاه" ست؛، ایشان  صلوه را از نظر ترجمه متناسب با نماز به معنی نیایش دانستند حال چرا درین آیه بعداز" لیعبدوا الله" "یوقیموا اصلوه و یوتوا الزکاه " آمده وما به این دو امر شدیم در صورتی که مسائل زیادی برای امر شدن وجود دارد.

عده از مفسران آوردن " یقیموا الصلوه ویوتوا الزکاه" را بعد "وما امروا لیعبدوا الله" به ااین دلیل دانستند که این دو ادامه عبادت خداست وما امر شدیم به عبادت الله که اقامه نماز ودادن زکات نوعی ازآنست ولازم نبوده در آیه رکر شود که علامه طبابایی ازین گروهست.

اما گرو دوم با توجه تکرار نزدیک به300 مرتبه "اقیموا الصلوه واوتوا الزکاه" به شکلهای مختلف را دلیل بر اهمیت این دو عمل دانستند و بین خواندن نماز وبرپایی آن تفاوت قائل شدند،یعنی نماز تنها به خواندن نیست بلکه باید هم باقی افراد را نماز خوان کرد هم در برپایی شعائر عبودیت خدا تلاش نمود وهم وسایل برگزاری نماز را برای دیگران فراهم ساخت.این معنای اقامه نمازست.