فرائد الاصول ، تنبیهات شبهه ی محصوره

ادله مسأله اول  ـ حکم نقصان سهوی رکن / وقد یتخیل :   بعضی خیال کرده اند استصحاب صحه حکم است بر اصاله العدم

جواب : استصحاب صحة در اینجا جاری نمی شود  . وحدة بین مشکوک و مقطوع وجود ندارد .

جلسه ی پنجاه و چهارم درس حوزه ، مسجد گوهرشاد

دریافت
مدت زمان: 41 دقیقه 43 ثانیه

ان قلت : در ما نحن فیه جزئی را نسیانا ترک کردیم پس بنابر این حدیث رفع شامل حال اولی شود . رفع عن امتی ... النسیان ....

مراد از رفع   ـ مؤاخذه ، جمیع آثار ، آثار مجعول شرعیه .

× آیا حدیث رفع در صورت مقدر دانستن جمیع آثار ، جزئیت سوره را در حال نسیان بر می دارد .

جواب : اولا حدیث رفع ظهور در رفع مؤاخذه و عقاب از ناسی دارد .

ثانیا : بر فرض که جمیع آثار مقدر باشد ، حدیث رفع ، فقط احکام مجعول شرعی را که وضع و رفع آن به دست شارع است بر می دارد و جزئیت که از احکام وضعی است عنوانی انتزاعی است که مستقیما مجعول شرعی نیست .

دعوی – ترک سوره سبب است برای ترک کل و ترک کل سبب است برای وجود امر اول (صل ) وقتی بقاء امر اول رفع شد دیگر اعاده لازم نیست .

در شبهه تحریمیه گذشت در شک در اصل تکلیف که مرفوع در روایت آثار شرعیه است  ، نه آثار غیر شرعیه ، عقلیه ، عاریه و....

حدیث رفع فقط حکم شرعی بلاواسطه نسیان را (احکامی که شارع مستقیما برای حالت نسیان وضع کرده ) بر می دارد .

نظر صاحب فصول : استصحاب تنها اثر شرعی بلاواسطه را اثبات می کند . زیرا در غیر این صورت اصل مثبت می شود . اما حدیث رفع اثر شرعی و غیر شرعی و حتی مع الواسطه را نیز بر می دارد . از این رو مثبتات اصل برائت حجت است لذا در اینجا از این راه می توان وجوب اقل را اثبات کرد .

مصنف : مثبتات کلیه اصولی که مستفاد از اخبار است و به عنوان اصل عملی تعبدی معروف هستند . فاقد اعتبار و حجیت است خواه آن اصل عملی استصحاب باشد یا برائت .

نتیجه : اصل اولی در ترک سهوی جزء بطلان صلوة است .