فرائد الاصول ، تنبیهات شبهه ی محصوره

ادله مسأله اول در حکم نقصان سهوی رکن / نتیجه : ترک جزء نماز در حالت سهو مبطل صلوه است . ومما ذکرنا ظهر/ مسأله فراموش کننده جزء نباید با باب اجزاء مقایسه شود

جلسه ی پنجاه و سوم درس حوزه ، مسجد گوهرشاد

دریافت
مدت زمان: 48 دقیقه 17 ثانیه

به اینکه گفته شود همانطور که نماز شخص مضطر با تیمم مجزی از نماز با وضوع است نماز ناسی که فاقد یک جز است مجزی از نماز واجد آن جزء است ، چرا که در باب اجزاء عمل شخص مطابق با یک امر شرعی (اضطراری و ظاهری )است .

یعنی مأتی به ، مطابق مأمور به اضطراری و یا مأمور به ظاهری است اما در این جا مأتی به شخص ناسی ، با هیچ امر شرعی مطابقت ندارد .

توهم : گفته نشود که عمل او مطابق حکم عقل است که حکم می کند ناسی باید همین گونه عمل کند پس مجزی است . چرا که عقل در اینجا همچون مورد جهل مرکب فقط نفی تکلیف می کند نه اثبات آن .

جاهل مرکب بر حسب اعتقادش فعلی را انجام داده ـ در صورت کشف خلاف معذور است .

توهم : گفته اند ناسی جزء مثل جاهل مرکب است که معذور است . فرق است بین ناسی و جهل مرکب ، جاهل مرکب در حال نماز التفات دارد که مطابق مأمور به انجام می دهد . ولی ناسی اصلا التفات و  توجهی ندارد .

اگر دلیل جزئیت جزء متحرک یک حکم تکلیفی است ، یعنی شارع دستور به قرائت و  فاتحه الکتاب فرموده است و ما از آن ، جزئیت را انتزاع می کنیم و چون حکم تکلیفی مختص حالت التفات است ، پس جزئیت آن هم  مختص زمان التفات است یعنی در زمان سهو جزئیت ندارد و ترک آن مبطل نخواهد بود .

اولا ـ الجزء جزء مطلقا .

ثانیا ـ حکم تکلیفی و امر به قرائت اگر امر نفسی و استقلالی باشد در این صورت مفید جزئیت و غیریت  قرائت نیست و از بحث خارج خواهد بود . و اگر امر به آن غیری است . در این حال درست است که این امر از آن شخص ملتفت است . اما دلیل نمی شود که برای ناسی جزء نباشد زیرا امر غیری معلول جزئیت است و نبود امر غیری دلیل بر نبود جزئیت برای ناسی نخواهد بود .