فرائد الاصول ، تنبیهات شبهه ی محصوره

اما اگرآن جزء مشکوک به عنوان قید تلقی شود نه مقوم عبادت اینجا اعمی نمی تواند به اصاله الاطلاق برای نفی آن جزء مشکوک تمسک کند وآن جزء را اتیان نکند.

جلسه ی چهل و ششم درس حوزه ، مسجد گوهرشاد

دریافت
مدت زمان: 41 دقیقه 57 ثانیه

ادامه مساله دوم

در ادامه فرمایش وحید بهبهانی ونقد مصنف

توضیح قول وحید بهبهانی دربیان شیخ انصاری

اما الاول : یعنی صحیحی زیرا در مانحن فیه نسبت به قدر متیقن عمل می کنیم و نسبت به اکثر که مشکوک است برائت جاری می کنیم.

اما الثانی : اعمی قبل از بیان اشکالاتش خود این مدعی را توضیح می دهیم، صحیحی اگر شک کند در جزئی از اجزاء یک عمل ، در واقع شک کرده است در ماهیت آن عمل .

اما اعمی اگر شک کند در جزئی از اجزاء یک عمل ، یا شک در مقوم آن ماهیت عمل است ، که احتیاط لازم است.

اعمی : اگر آن جزء مشکوک به عنوان مقوم ماهیت تلقی شود باز هم مثل صحیحی نمی تواند به اصاله الاطلاق تمسک کند و باید احتیاط آن جزء مشکوک را اتیان کند.

اما اگرآن جزء مشکوک به عنوان قید تلقی شود نه مقوم عبادت اینجا اعمی نمی تواند به اصاله الاطلاق برای نفی آن جزء مشکوک تمسک کند وآن جزء را اتیان نکند.

توهم : شخصی توهم می کند که باید در صورت آخر هم (جایی که جزء مشکوک به عنوان قید باشد) احتیاط کرد. چرا؟ زیرا مامور به عبادت صحیحه و تام الاجزاء وشرایط است . لذا در هر جزئی که شک کردیم باید آن جزء انجام شود تا مامور به امتثال شود.

(نعم ، هنا توهم)

رفع توهم : آنچه بر ما لازم است اتیان اجزائی است علم به اعتبار آن اجزاء داریم یا به بیان دیگر اجزائی را باید اتیان کنیم که دلیل بر اعتبار آنها داشته باشیم و در جزء مشکوک که دلیلی بر اعتبار آن نداریم الّا اینکه دلیل مجمل است.

نظر ما در مورد دلیل مجمل برائت است.