فرائد الاصول ، تنبیهات شبهه ی محصوره

از آنجا که حکم عقل قابل تخصیص نیست می گوئیم اگر تکلیف به مجمل قبیح است پس چگونه می گوئید شارع می تواند عمدا" اجمال گوئی کند ؟ مگر شارع عمدا" مرتکب قبیح می شود ؟

جلسه ی بیست و چهارم درس حوزه ، مسجد گوهرشاد

دریافت
مدت زمان: 43 دقیقه

ادامه مسئله اول ( شبهه وجوبیه ازجهت فقدان نص )

کلام در نقد مصنف بود از کلام محقق قمی ومحقق خوانساری  : از آنجا که حکم عقل قابل تخصیص نیست می گوئیم اگر تکلیف به مجمل قبیح است پس چگونه می گوئید شارع می تواند عمدا" اجمال گوئی کند ؟ مگر شارع عمدا" مرتکب قبیح می شود ؟  از این رو نحن دوم شما اعتراف به قبیح نبودن تکلیف به مجمل ونیز تاخیر بیان از وقت حاجت است واین اعتراف به معنای این است که علم تفصیلی شرط تکلیف واقعی نیست . یعنی حتما" نباید علم تفصیلی به تکلیف داشته باشیم تا مکلف گردیم در غیر اینصورت اشکالات فراوان لازم می آید . حال که تکلیف داشته باشیم تا مکلف گردیم در غیر اینصورت اشکالات فراوان لازم می آید . حال که تکالیف واقعی شامل جاهل نیز هست وبه علل خارجی بر ما مختفی شده است . بنابر این وظیفه ما یا اجرای اصل برائت در هر دو طرف است . ویا یکی از آن دو به عنوان این که آن دیگری بدل از واجب واقعی است که باید امتثال شود ویا احتیاط وموافقة قطعیه واجب است .

برائة مربوط به شبهه بدویه است ودر اینجا مجری ندارد ..........