خطبه اول ـ «الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ» که خداوند در سوره مبارکه ناس می‌فرماید، انبیا الهی و اولیاء خدا از این آیه مستثنا هستند و مورد وسوسه شیطان قرار نمی‌گیرند.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نمازجمعه این هفته، 20 مهرماه در حرم امام رضا ^{(علیه‌السلام)}، با بیان این‌که کلام ما در خطبه اول، درباره شیطان‌شناسی از قرآن بود، اظهار کرد: در مقام درمان وساوس و القائات شیطانی، آیات سوره مبارکه ناس را تفسیر می‌کردیم، به آیه «الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ» رسیدیم.

ایشان ادامه داد: در هفته گذشته آیه 52 سوره حج قرائت شد، برخی مفسرین آیه را اینگونه تفسیر کردند که شیطان گاهی به سراغ انبیا نیز می‌رود و ممکن است نسبت به انبیا و پیامبران الهی و جریان وحی هم طمع بورزد چون این « وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِیٍّ إِلاَّ إِذا تَمَنَّی أَلْقَی الشَّیْطانُ فی‏ أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ ما یُلْقِی الشَّیْطانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیاتِهِ وَ اللَّهُ عَلیمٌ حَکیمٌ»؛ «أَلْقَی الشَّیْطانُ فی‏ أُمْنِیَّتِهِ» را برخی مفسرین تعبیر کردند که وقتی خداوند پیغمبری مبعوث می‌کند، شیطان در آرزوی او وسوسه ایجاد می‌کند.

امام جمعه مشهد اضافه کرد: سینه انسان کانون وسوسه شیطان است و کانون آرزوهای انسان‌ها نیز سینه انسان به‌عنوان ظرف دل هست، ظاهر آیه این است که وسوسه شیطان به کانون وسوسه انبیا که سینه آنان است تعلق می‌گیرد، برخی مفسرین شأن نزول این آیه را حدیث غرانیق مطرح کردند که از نظر ما، حدیثی مجعول و اهانت به پیغمبر و مقام وحی نبوت است؛ مقام وحی و نبوت، مقام عصمت است، مقامی نیست که شیطان به این مقام دست پیدا کند و اگر بنا شد سینه انبیا مرکز دست‌برد شیطان و وساوس شیطانی قرار بگیرد، وحی انبیا از درجه اعتبار ساقط می‌شود و این مسئله با اعتقاد ما و مقام وحی انبیا سازگار نیست.

ایشان تصریح کرد: این عبارت معنای دیگری دارد؛ انبیا الهی وقتی مبعوث به رسالت می‌شوند، آرزوی آنان فقط یک مسئله است و آن این‌که دین وشریعت خودشان را توسعه دهند و مردم را به وحدانیت پرودگار گرایش بدهند، این آرزوی انبیا است که در سینه و دل آنان قرار می‌گیرد، شیطان در مقام مقابله با این آرزو درمی‌آید، نه این که شیطان در آرزوی انبیا دخالت می‌کند، شیطان در تحریک سائلین، وسوسه کفار و دشمنان انبیا، آنان را در مقابل آرزوی انبیا تحریک می‌کند، این القا شیطان در آرزوی انبیا است نه وسوسه خود انبیا، شیطان، کفار، ظالمین و دشمنان را وسوسه می‌کند که این‌ها در مقابل آرزوی انبیا بایستند و بجنگند.

آیت‌الله علم‌الهدی افزود: خداوند این وسوسه را در دل کافران و ظالمان باطل می‌کند و راه را برای شکوفایی فطرت خداپرستی همان کفار، باز می‌کند، نه این که شیطان در آرزوی انبیا دست می‌برد؛ مقام مقدس انبیا اجل از این است که مورد دستبرد شیطان قرار بگیرد یا شیطان به انبیا الهی راه داشته باشند.

ایشان به آیه 24 سوره یوسف و ماجرای حضرت یوسف و زلیخا اشاره و اظهار کرد: در این آیه آمده است «وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا...»، وقتی زلیخا توانست یوسف را در آن خانه خلوت به دام بیندازد، زلخیا با یوسف گلاویز شد و یوسف هم به زلیخا گلاویز شد اگر برهان رب را نمی‌دید.

عضو مجلس خبرگان رهبری به تفسیر این آیه پرداخت و گفت: در مجلس مأمون، حسن‌بن جهد به امام رضا ^{(علیه‌السلام)} عرض کرد مگر نمی‌گویید انبیا معصوم هستند و مورد دستبرد و وسوسه شیطان قرار نمی‌گیرند؟ حضرت فرمودند چرا، اعتقاد ما همین است، گفت پس در مورد این آیه چه می‌گویید؟ اگر یوسف پیغمبر معصوم بود، چطور به طرف زلیخا رفت؟ حضرت خشمناک شدند که تو چنین پنداشتی که یوسف، اهتمام به زنا ورزید؟ یوسف گلاویز زلیخا شد و قصد مباشرت نامشروع با او داشت؟ گفت پس معنای آیه چیست؟ حضرت فرمودند یوسف تصمیم گرفت زلیخا را بکشد؛ یعنی وقتی درها بسته شد، یوسف در آن خانه خلوت مغلول با زلیخا محبوس شد و زلیخا با آن شرایط به طرف یوسف آمد، یوسف در مسیر عشق به حق و دلدادگی به خدا، سنگلاخ شیطانی احساس کرد و او تصمیم گرفت این سنگلاخ شیطانی را در راه دلدادگی به حق از سر راه خود بردارد.

ایشان خاطرنشان کرد: اگر برهان رب را نمی‌دید، یوسف زلیخا را کشته بود به‌خاطر این‌که بنده عاشق و دلداده خدا، کوچک‌ترین سنگلاخی را در مسیر دلدادگی و عشق به حق تحمل نمی‌کند، نمی‌تواند عرصه از نفرت حق را در مسیر عبودیت خود ببیند، اگر در باز نشده بود، یوسف زلیخا را کشته بود؛ برهان رب این بود که وقتی یوسف به‌طور طبیعی به طرف در فرار کرد، زلیخا خندید و گفت به در بسته فرار می‌کنی؟ تا یوسف دست روی در گذاشت، در باز شد، این برهان رب بود.

آیت‌الله علم‌الهدی با تأکید بر این‌که شیطان نمی‌تواند به انیباء الهی دست اندازی کند، اظهار کرد: «الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ» که خداوند در سوره مبارکه ناس می‌فرماید، انبیا الهی و اولیاء خدا از این آیه مستثنا هستند و مورد وسوسه شیطان قرار نمی‌گیرند، این مبنای اعتقادی ما نسبت به عصمت انبیا الهی است.