خطبه اول ـ یک ماه تمرین کردیم که در مسیر عبودیت ذات مقدس پروردگار یک موجود مقاوم باشیم، با این تمرین‌ها باید این عبودیت و نشان عبودیت پروردگار در تمام زندگانی ما مظهر اجرایی داشته باشد.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته، 11 تیرماه آخرین جمعه ماه مبارک رمضان در حرم امام رضا ^{(علیه‌السلام)}، با بیان این‌که کلام ما در خطبه اول، تبیین انسان الگویی قرآن در انسان زیستی، تفسیر آیات سوره مبارکه انسان است، اظهار کرد: به آیه «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً» رسیدیم که عرض شد در مقام تبیین سرنوشت ابدی و فرجام نهایی انسان‌های الگویی قرآن به‌عنوان نقطه مقصد انسانیت، ذات مقدس پروردگار در آیات شریفه این سوره مبارکه، نعمت‌های الهی را در بهشت بیان می‌کند.

اعمال ما دو صورت دنیوی و اخروی دارد

این آیه شریفه در سه نکته از نعمت‌های بهشتیان توجه داده است، نکته اول، لباس بهشتیان، نکته دوم، زیورآلات و زینت بهشتیان و نکته سوم، نوشیدنی اهل بهشت؛ در مورد جامه بهشتیان «عالِیَهُمْ ثِیابُ سُندُسٍ خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌ  در هفته گذشته عرایضی را تقدیم داشتم، سخن امروز ما درباره بخش دوم این آیه، بیان زیورآلات و زینت بهشتیان است « وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً».

در مورد این زیورآلات می‌فرماید بهشتیان با دستبندهایی از طلا زینت داده‌شده‌اند؛ در قسمت دوم، قرآن اشاره به نکته قطعی که اساس و بنیان ساخت‌وساز بهشت و عرصه زندگانی عبدی و انسان‌های الگویی قران است، اشاره می‌کند و آن مسئله تجسم اعمال است؛ بهشت و دوزخ جایگاه شکل دوم و صورت دوم اعمال انسان در دنیا است، این کارهایی که ما در دنیا انجام می‌دهیم، چه اعمال صالح و چه گناهان و معاصی دو صورت دارد.

تبدیل اعمال به پاداش و عذاب، یک قاعده طبیعی و علمی است

یک صورت آن‌همان عملی است که از ما صادر می‌شود و صورت دوم آن چیزی است که در آن عرصه ابدی و همیشگی برای ما باقی می‌ماند؛ قاعده‌ای در طبیعت است، تبدل انرژی به ماده، نیروها به ماده، ماده هم مبدل به انرژی می‌شود، مسئله قانون تجسم اعمال، یک واقعیت و حقیقت علمی طبیعی در عرصه زندگانی بشر است؛ انسان عمل صالح که انجام می‌دهد، این عمل صالح او نیروی مصرف‌شده در عمل صالح طبق قانون تبدل انرژی ب ماده، مبدل می‌شود به ماده‌ای که نعمت است و لذت است و نیروی مصرف‌شده در گناه برحسب این گناه مبدل می‌شود به ماده‌ای که آتش است، عذاب است، قول و زنجیر است.

این مسئله شاهد قرانی هم دارد؛ پروردگار در سوره نساء آیه 10 می‌فرماید: « إِنَّ الَّذینَ یَأْکُلُونَ أَمْوالَ الْیَتامی‏ ظُلْماً إِنَّما یَأْکُلُونَ فی‏ بُطُونِهِمْ ناراً وَ سَیَصْلَوْنَ سَعیراً»، این کسانی که از روی ظلم و تجاوز اموال ایتام را می‌خورند، در شکمشان در حقیقت آتش می‌خورند و آتش جا می‌دهند؛ در شب معراج نقل‌شده است که پیغمبر فرمودند در آن نمایشگاه عذاب‌های دوزخی به عده‌ای برخورد کردند که با حرص و ولع با دست‌های خودشان از اطرافشان آتش جمع می‌کردند و آتش می‌خوردند.

بیان وضعیت بهشت و دوزخ در مشاهدات پیامبر

از جبرئیل پرسیدم این‌ها چه کسانی هستند؟ گفت این‌ها کسانی هستند که اموال یتاما را می‌خورند؛ در حدیث دیگر معراجیه پیامبر می‌فرمایند وقتی نمایشگاه بهشت را از جلوی چشم من رد کردند مشاهده کردم عده‌ای مشغول کاشت درخت در باغ‌های بهشتی هستند، با جدیت کار می‌کنند و یک‌مرتبه دست از کار می‌کشند؛ علت را از جبرئیل پرسیدم، عرض کرد این درخت‌ها به آنان نمی‌رسد چون بنده مؤمن یک‌بار بگوید «سُبْحانَ الله، وَالحَمْدُ لله، وَلا اِلهَ اِلاَّ الله وَالله اَکبَر»، یک درخت در بهشت برای او غرس می‌شود.

وقتی پیغمبر این را فرمودند، یکی از اصحاب گفت پس ما الآن در بهشت باغستان‌های زیادی داریم که پیامبر فرمودند بله به شرطی که بعدازآن، آتشی نفرستاده باشیم که آن درختان را بسوزاند.

برخی از مفسرین گفته‌اند قسمت دوم آیه در اینجا یک تبیین تجسم اعمال در بهشت است و به‌عنوان این‌که اعمال انسان در دنیا چه منزلت و مقاومی دارد، در جمله «حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً»، پروردگار این واقعیت را تبیین کرده؛ معمولاً دست ابزار کار است و در همه سخن‌ها و ادبیات برای کار، به دست تعبیر می‌کنند با این‌که ممکن است کار، کار دست نباشد.

تعبیر قدرت و توان به دست در کلام الهی

در مقام ابتهال به پروردگار عرضه می‌دارید «یا باسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَةِ» ای خدا که دو دست گشوده برای عطای رحمت به بندگان دادی؛ ذات مقدس پروردگار جسم نیست اما این عبارت یعنی از توان و قدرت خدا در بسط رحمت به دو دست تعبیر می‌شود به خاطر این‌که پروردگار با تمام قدرت دارد رحمت خود را بر بندگان نازل می‌کند.

انسان‌های مؤمن در دنیا اعمال خیری که انجام می‌دهند، این اعمال خیر را در عرصه زندگانی آخرت، ذات مقدس پروردگار نشان و مدال اعمال خیر را در دست‌های آنان ظاهر می‌کند، این‌ها با دست بند زینت داده می‌شوند، دست‌بندی که آن‌هم از طلاست؛ چرا طلا؟ به خاطر این‌که در بین تمام فلزات، طلا فلز مقاوم است، هر فلزی در تأثیر و تأثر فیزیکی از بین می‌رود اما طلا از بین نمی‌رود.

آن شنیدم که شبه‏ با مس گفت،‏ که نگویید طلا هم از ماست؟، او زکان و من و تو نیز زکان‏، پس چرا مرتبه‌ی او بالاست؟‏، او فلز و من و تو نیز فلز، ازچه‌رو قیمتش از ما بالاست‏؟، او جماد و من و تو نیز جماد، این مزیّت به من و توش چراست؟، من که در رنگ بسان اویم‏، از چه من نوکرم و او آقاست؟

از چه او بر سر شاهان تاج است‏، زینت و زیب زنان زیباست‏؟ تو شوی دیگ و شوم من هاون‏، او شود سکّه سر او غوغاست!، با شبه گفت مس از روی عتاب‏، این فضولی به من و تو نه رواست!، مرد میدان طلایی تو اگر، تا بدانی که مزیّت ز کجاست‏T قدمی در دل تیزاب بنه‏، تا بینی که تو را زود فناست‏، او رود در دل تیزاب و همی، به ز اوّل شود او بی‏ کم‌وکاست، یا که در خاک رود صدها سال‏، چو برون باز شد از خاک طلاست.

قصه مس و مطلا و طلا، این مثل بوده و مطلب اینجاست، تا نگویی که علی مثل من است، من و تو مس و شبه او چه طلاست، تن مردان خدا همچو زر است، رنج تیزاب در او  درد و بلاست.

چرا زینت بهشتیان به طلا تعبیر می‌شود؟

طلا فلز مقاوم است، زینتی که در دشت بهشتیان ظاهر می‌شود، این زینت در دست بهشتیان ظاهر می‌شود به خاطر تجسم اعمال آنان است که با دست انجام داده‌اند و این نشان را به دست آنان می‌دهند که تمام این زینت‌ها را با عمل و دست خود به دست آورده‌اند.

ماه رمضان، تمرین استقامت در بندگی و عبودیت پروردگار است

جمعه آخر ماه مبارک رمضان است و روزه تمرین مقاومت است، بندگی و عبودیت خدا مقاومت می‌خواهد، مقاومت در برابر میولات نفسانی،مقاومت، قدم گذاشتن بر روی شهوات و خواسته‌های نامشروع، مقاومت در برابر دشمنان خدا، همه زندگی ما در عرصه عبودیت پروردگار در عرصه مقاومت خودش را نشان می‌دهد.

خدایا یک ماه مبارک رمضان را روزه گرفتیم، در این ساعت استجابت دعا، در این ساعت فضیلت دلدادگی ساحت مقدس ربوبی تو، یک ماه رمضان تمرین مقاومت کردیم امام وای به‌روزی که مأمورین تو پرونده ما را به ما نشان دهند اما در عبودیت و بندگی تو مقاوم نبودیم.

مقاومتی در عرصه اعمال ما به ظهور نپیوسته است، در مقام مقاومت در مقابل میولات نفسانی، دل ما به هر طرف رفت، عمل ما هم به همان سمت رفت؛ بیایید به این کارنامه روزه یک‌ماهه خود نگاه کنید و از این عمل یادتان بیاید که هر وقت در مقابل گناه قرار گرفتید، یک ماه تمرین کردید که در مسیر عبودیت ذات مقدس پروردگار یک موجود مقاوم باشیم، ما با این تمرین‌ها باید این عبودیت و نشان عبودیت پروردگار در تمام زندگانی ما مظهر اجرایی داشته باشد. 

فیلم خطبه اول

دریافت