امروز یک مصداق روشن، شفاف و کاملا مشخص برای «اخرجوکم من دیارکم»، برخورد حکومت بحرین با آیت‌الله شیخ عیسی قاسم است تا مردم تحت تأثیر سخنان ایشان قرار نگیرند؛ این بزرگ‌ترین جنایتی است که دولت بحرین دارد انجام می‌دهد.

به گزارش alamolhoda.com، پانزدهمین جلسه از سلسله جلسات تفسیر سوره ممتحنه توسط آیت‌الله علم‌الهدی در مهدیه مشهد برگزار شد.

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی در تفسیر آیات هشتم و نهم از این سوره مبارکه، ضمن غلط دانستن تفکر «برقراری رابطه عادی و دوستانه با کفاری که قصد بیرون راندن مسلمانان از سرزمین‌شان را ندارند»، اظهار کرد: آیه هشتم، مرز و مفهوم آیه نهم را مشخص کرده و می‌فرماید «به کسانی که با شما جنگ ندارند، در حد نیکی کردن و دادن حق‌شان با انصاف رفتار کنید. نه این‌که با آن‌ها محرم و هم‌پیمان شوید.» این‌ها مسائلی است که مبتلا بِه امروز نظام و جامعه ماست و گاهی سر همین مسائل برخوردهایی به وجود می‌آید.

اسلام دین تساهل و تسامح نیست

وی خاطرنشان کرد: اسلام دین تساهل و تسامح در سیاست خارجی نیست. اسلام شریعت «سمحه» است؛ نه تسامح. شریعت سمحه یعنی شریعت آسان. به گونه‌ای که وقتی همسر عثمان بن مذئون از رفتار افراطی او در عبادت به پیامبر(ص) اطلاع داد، ایشان با پای برهنه از مسجد به سمت منزل او دویدند و وی را مؤاخذه کردند. پیامبر(ص) می‌فرمایند «من مبعوث نشده‌ام که مسلمانان رهبان شده و تا دم مرگ گوشه انزوا را انتخاب کنند؛ من بر یک شریعت آسان و گوارا مبعوث شده‌ام.» اما این غیر از تساهل و تسامح است. در اسلام، تساهل و تسامح در همه حوزه‌ها محکوم است؛ چه در عرصه سیاست و چه در فرهنگ. شریعت سمحه یعنی شریعتی که انسان می‌تواند آن را با تمام شئون زندگی‌اش جمع کند و احکامش هم گواراست.

آیت‌الله علم‌الهدی به مصادیق تسامح فرهنگی اشاره کرد و گفت: این‌که بگوییم «اگر فردی مشغول گناه است و نظام فرهنگی جامعه را به هم زده، به صرف این‌که جوان است و بعدا متوجه اشتباهش می‌شود، در برابرش کوتاه بیاییم»، پذیرفته نیست. حرام به هیچ وجه قابل چشم‌پوشی در زندگی اجتماعی نیست؛ همان‌طور که دخالت و ورود به زندگی خصوصی انسان‌ها و حریم آن‌ها هم جایز نیست و اگر دخالت کنیم، فعل حرام است. اما اگر فردی در برابر انظار مردم اقدام به روزه‌خواری کرد، باید جلوی او را گرفت. در سیاست هم به همین گونه است. این‌که بگوییم به خاطر مصالح خود باید با جریانی که قصد نابودی ما را دارد، دست داده و از همه دشمنی‌ها بگذریم»، صحیح نیست.

شرایط مقاتله نکردن با کفار بر اساس قرآن کریم

امام جمعه مشهد مقدس شروط قرآن برای مقاتله نکردن با کفار را «عدم ستیز کفار با مسلمین بر سر دین» و «عدم تلاش آن‌ها برای آواره کردن مسلمانان» دانست و با اشاره به ستیز استکبار جهانی با نظام اسلامی، اظهار داشت: جنگ با عراق در شرایطی آغاز شد که ما انقلاب کرده بودیم و نظام اسلامی تشکیل داده بودیم و آن‌ها بر سر اسلام با ما جنگیدند. بعثی‌ها مردم عراق را به بردگی کشیده و وارد جنگ با ما کردند؛ تا به جایی که عراقی‌ها از مرحوم آیت‌الله العظمی خویی استفتاء کردند که آیا بر ما جایز است به سبب مجبور شدن از جانب دولت به جنگ برویم در حالی که آن‌ها ما را خواهند کشت؟ ایشان این‌طور پاسخ داده بودند که در هر حال این اقدام جایز نیست و اگر بعثی‌ها شما را بکشند، شهید محسوب می‌شوید.

وی جریان اخراج مسلمین از مکه را مصداق بارز آواره شدن مسلمانان توسط کفار دانست و افزود: گاهی افراد در زندگی خودشان هستند اما کفار شرایطی به وجود می‌آورند که نظام زندگی مسلمین به هم خورده و مجبور به ترک زندگی خود شوند. مثل رفتاری که الآن اسراییلی‌ها با فلسطینی‌ها دارند. گاهی نیز دشمن شروع به بمباران کردن جامعه مسلمین می‌کند؛ مانند کاری که تروریست‌ها در عراق و سوریه می‌کنند که مردم خانه و زندگی‌شان را رها کنند.

سلب تابعیت از شیخ عیسی قاسم یک جنایت بزرگ است

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی، اقدام غیر متعارف رژیم آل خلیفه در سلب تابعیت از «شیخ علی سلمان» را مصداق شفافی از این مسئله عنوان کرد و گفت: امروز یک مصداق روشن، شفاف و کاملا مشخص برای «اخرجوکم من دیارکم»، برخورد حکومت بحرین با آیت‌الله شیخ عیسی قاسم است تا مردم تحت تأثیر سخنان ایشان قرار نگیرند؛ این بزرگ‌ترین جنایتی است که دولت بحرین دارد انجام می‌دهد.

آیت‌الله علم الهدی ادامه داد: عبارت «و ظهروا علی اخراجکم» که در ادامه آیه نهم آمده، به کسانی اشاره دارد که به این اقدام کفار، کمک کنند. مثلا جریان‌های سیاسی بحرین که در برابر انقلابیون ایستادند و این شرایط را به وجود آوردند، همین حکم را دارند. یکی دیگر از مصادیق این کمک به «اخراج از دیار»، تحریم‌های اقتصادی است؛ چرا که ممکن است افرادی در اثر همین اتفاق به کشور دیگری مهاجرت کنند. لذا تجاوز به زندگی مسلمانان فقط منحصر در اشغال زندگی آن‌ها نیست؛ این‌که زمینه اخراج آن‌ها را فراهم کنند، نوع دیگری از این تجاوز است و قرآن می‌فرماید با چنین کفاری دوستی نکنید.

وی با اشاره به این‌که بر اساس نظر برخی مفسران، آیه نهم سوره ممتحنه با توجه به آیه «وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِکینَ اسْتَجارَکَ فَأَجِرْهُ» نسخ شده است؛ آن را ناصحیح دانست و افزود: این آیه شریفه یک حکم عام را بیان کرده که با حکم خاص آیه هشتم سوره ممتحنه به مشرکینی که در حال جنگ با مسلمین هستند، اختصاص پیدا کرده است.