یکی از عذاب ها ی بزرگ در محشر بی آبرویی است

معنای دیگر "اشتاتا" محشور شدن انسان ها به شکل عذابی است که به آن معذب هستند. یکی از عذاب ها ی بزرگ در محشر بی آبرویی است، انسان هایی د رمحشر هستند که آرزو می کنند آنها را سریعتر به جهنم ببرند چون در دنیا آدم آبرومند و مورد اعتماد مردم بودند. این بی آبرویی از هر عذابی بدتر است.

ادامه ی تفسیر سوره زلزال، مهدیه مشهد

آیت الله علم الهدی عصر امروز در ادامه ی تفسیر سوره زلزله بیان کردند: چه کسی استخوان ها را زنده می کند در حالی که پوسیده هستند؟ آن کسی استخوان ها را زنده می کند که بار اول آنها را ساخته است. اما ظهور مردم در صحرا ی محشر و حضور مردم در قیامت را در قرآن به سه تعبیر می بینیم، اول تعبیر "بعث" داریم تعبیر "صدر" و "نسل" که استفاده ی از این تعابیر کیفیت زنده شدن مردگان را برای ما روشن می کند.

ایشان با اشاره به معنی "بعث" افزودند: در تعبیر "بعث" خداوند در سوره ی انعام آیه ی 36 آورده اند و می فرمایند خداوند مردگان را مبعوث می کنند، راغب اصفهانی در کتاب مفردات خود بعث را به معنای حرکت یک چیز و دادن جهت به آن است و خداوند مردگان را در محشر به حرکت در آورده و به آنها جهت می دهد.

آیت الله سید احمد علم الهدی برای تعبیر "نسل" بیان کردند: تعبیر دوم "نسل" است که در سوره ی "یس" آمده است.سه نفخه ی صور در جریان قیامت تعریف شده،  نفخه ی اول دنیا خراب می شود، نفخه ی دوم تمام موجودات می میرند و با صور سوم از قبرها جدا شده و به سوی پروردگارشان می روند.این "نسل" جدایی از آرامشگاه آنها در زندگی برزخی و حرکت به سمت پروردگار است.

 ایشان در تشریح تعبیر "صدر" افزودند: تعبیر سوم هم"صدر" است که در قرآن آمده است در روز قیامت مردم صادر می شود که در کتاب راغب اصفهانی به حالت انصراف شتر بعد از سیرابی از یک چشمه یا آبشخور صدور می گویند که برای مردم هم حضور در صحرای محشر به شکل یک جریان طبیعی و به این شکل است. در ذهن ما این است که قبر شکافته شود و انسان بیرون بیاید، این درست نیست بلکه این خروج کاملا طبیعی است.

آیت الله علم الهدی در مورد معاد تاکید کردند: وقتی زمین ذره ذره شد، انسانی که از دنیا رفته بدنش در دل خاک و روحش در برزخ است، بدن ذره ذره و تجزیه شده و ذرات آن ممکن است به موجودی دیگر بدل شده باشد اما به علت وجود روح در این بدن دارای یک نشانی خاص است که اگر به موجودی دیگر هم بدل شود نشانی آن گم نمی شود و با وجود آن روح دوباره جذب یکدیگر می شوند و بدن دوباره ساخته شده و روح به آن بر می گردد که این یک حالت طبیعی است.

ایشان در ادامه این بحث افزودند: خداوند متعال در آیه 260سوره ی بقره در جواب خواسته ی حضرت ابراهیم در کیفیت زنده شدن مردگان شکل این زنده شدن را به حضرت ابراهیم نشان دادند. این تصویر همان جذب ذرات موجودات به یکدیگر و زنده شدن است و مختص انسان است چون روح دارد و روحش زنده است و همین بدن است که زنده می شود نه بدن دیگر.
آیت الله علم الهدی در تعریف "اشتاتا" بیان کردند: سوال در اینجا این است که صدور انسان ها به چه سمت است و این "اشتاتا" به چه معنی است؟ دو قول در این بحث وجود دارد، قول اول پراکندگی انسان ها و ظهور مردم در موقف محشر است و قول دوم  ظهور مردم از محشر به منازل خود در بهشت و یا جهنم است، قول اول مردم را به قیافه ها و شکل های مختلف و پراکنده در نظر دارد نکته این است که این انسان ها که به اشکال مختلف حتی به شکل حیوانات ظهور می کنند برای مردم شناخته می شوند.

ایشان در انتهای سخنان خود افزودند: معنای دیگر اشتاتا محشور شدن انسان ها به شکل عذابی است که به آن معذب هستند. یکی از عذاب ها ی بزرگ در محشر بی آبرویی است، انسان هایی د رمحشر هستند که آرزو می کنند آنها را سریعتر به جهنم ببرند چون در دنیا آدم آبرومند و مورد اعتماد مردم بودند. این بی آبرویی از هر عذابی بدتر است.