خطبه اول نماز جمعه ـ مسؤولیت یک مسلمان هم در حوزه اقتصادی و معیشتی و هم در حوزه فکری و هدایتی است، این دو مطلب بزرگ در حقیقت خاصیت و ویژگی اصلی انسان الگویی قرآن است.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی پیش از ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته، 25 دی‌ماه در حرم امام رضا(ع)، در ادامه تفسیر سوره انسان در بیان انسان الگویی قرآن در انسان زیستی، بابیان این‌که به تفسیر آیه «إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُریدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً» رسیدیم، گفت: یکی از ابعاد اعجاز لفظی قرآن، این است که گاهی اوقات در قالب یک عبارت و لفظ، چند مطلب متنوع هدایتی را قرآن بیان می‌کند و نمونه آن، لفظ «اطعام» و تعبیر به «اطعام» در این آیه و آیه قبل است.

مسؤولیت یک مسلمان در قبال جامعه، مسؤولیت در بعد معیشت، فکر و هدایت است

ایشان بابیان این‌که پروردگار در مقام ارائه این واقعیت که مؤلفه انسان الگویی قرآن، مسؤولیت داشتن در برابر خلأ زندگانی انسان‌ها است، ادامه داد: این مسؤولیت هم در حوزه اقتصادی و معیشتی و هم در حوزه فکری و هدایتی است، این دو مطلب بزرگ که در حقیقت خاصیت و ویژگی اصلی انسان الگویی قرآن است، خداوند در قالب لفظ اطعام بیان کرده است.

آیت‌الله علم‌الهدی اظهار کرد: انسان در زندگانی جمعی و اجتماعی خود، مسؤولیت دارد در برابر زندگی دیگران، معنای مسؤول بودن در برابر دیگران، لازمه جمع زیستی بشر است و لازمه هم‌زیستی انسان است، انسان غیر مسؤول در برابر خلأ زندگانی دیگران، انسان تنهاست؛ شما به‌عنوان یک بشر که در جمع زندگی می‌کنید، این است که شما تنها نباشید، اگر بنا شد اندیشه و تلاش شما برای تأمین معیشت و حیات زندگانی خودتان باشد و در برابر نیاز، فقر و آسیب‌پذیری دیگران دغدغه نداشته باشید، یعنی شما تنها زندگی می‌کنید.

نمی‌توان در جمع زندگی کرد و نسبت به آنان بی‌تفاوت بود

ایشان با تأکید بر این‌که انسان نمی‌تواند در جمع زندگی کند و به سرنوشت دیگران بی‌توجه باشد، خاطرنشان کرد: امکان ندارد انسان در جمع زندگی کند و از همه امکانات زندگانی جمعی استفاده کند و تنها به سر ببرد، اگر در جمع زندگی می‌کند، باید از هر خصوصیت و ویژگی که او را در برابر جامعه تنها می‌کند، باید پرهیز کند؛ با جامعه بودن یعنی گرسنه بودن انسانی که خانه‌اش در کنار خانه من است و در شهر من زندگی می‌کند، این عین گرسنگی من و فرزند من است چون من تنها نیستم، من در جمع زندگی می‌کنم.

عضو خبرگان رهبری به بیان حدیثی از امام موسی بن جعفر(ع) پرداخت و تصریح کرد: وجود اقدس موسی بن جعفر(ع) در ضمن حدیثی به یکی از اصحابشان که یکی از شیعیان خاص بود به نام جعفر بن محمد عاصمی فرمودند «کیف انتم فی التواصل و التواسی؟»، شما که شیعه من هستی، با سایر شیعیان ازنظر همراه بودن و وصل به یکدگر بودن و برابری، چگونه هستید؟ عرض کرد یابن رسول‌الله، هر طور شما فکر کنید در این تواصل و تواسی، ما افضل و بالاتر از او هستیم، هر جا جمعی باشد، جمع ما شیعیان افضل از او زندگی می‌کنیم، حضرت فرمودند « أ یأتی أحدکم إلی دکان أخیه أو منزله عند الضائقة فیستخرج کیسه و یأخذ ما یحتاج إلیه فلا ینکر علیه» شما که می‌گویید ما در وابستگی به همدیگر بهتر از آن هستیم که قابل‌تصور باشد، آیا اگر یکی از شما شیعیان دچار تنگ‌دستی شد، معیشت و زندگی او تأمین نشد، این‌طور است که به مغازه رفیق خود و یا منزل او مراجعه کند و هرچه دلش خواست که مشکل او را حل می‌کند، بتواند بردارد و ببرد و به این وسیله خود را تأمین کند و صاحب‌خانه و صاحب مغازه از او سؤال نکند؟ «قال لا» گفت نه این‌طور نیستیم؛ «قال فلستم علی ما أحب فی التواصل»، پس آن‌طور که من دوست دارم شیعیان من به هم وابسته باشند، این‌طور نیستید.

اسلام و دین در خوب بودن همه جامعه است

ایشان یادآور شد: اگر واقعاً این معیار موسی بن جعفر(ع)، معیار مسؤولیت ما در برابر خلأ زندگی و ناتوانی، ناداری و فقر ما هست، با شیعه موسی بن جعفر خیلی فاصله‌داریم؛ عین همین احساس مسؤولیت در مسئله تأمین خلأ فکری و هدایتی هم هست، این‌طور نیست که شما به‌عنوان یک بنده مؤمن نماز خود را می‌خوانید، روزه می‌گیرید، دختر و همسر شما در یک حجاب مطلوب شرعی به سر می‌برند، زندگانی شما حائز همه اصول تربیتی و پرورشی دینی و اسلامی است، خط‌وربط کامل سیاسی را در حوزه ولایت درک کرده‌اید اما در کنار شما، برادر شما، قوم‌وخویش شما و دیگران در یک وضع فاسد اخلاقی، در یک موقعیت ناهنجار فکری و در وضعیت انحراف سیاسی قرار دارند و شما هم به آن توجه نکردید، این هم درست نیست و مسؤولیت دارد.

برادر و خواهر عزیز، همه اسلام و دین، تنها خوب بود خود و خانواده‌ات نیست، اسلام و دین، خوب بودن همه جامعه است.

امام‌جمعه مشهد مقدس عنوان کرد: روایت‌شده «أنّ داوودَ علیه السلام خَرَجَ مُصحِرا مُنفَرِدا»، می‌گوید روزی حضرت داوود به بیابان رفت و شروع کرد به گشتن، خداوند به داوود وحی فرستاد که چرا من تو را تنها می‌بینم؟ « فَقَالَ إِلَهِی اشْتَدَّ الشَّوْقُ مِنِّی إِلَی لِقَائِکَ فَحَالَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ خَلْقُکَ» داوود عرض کرد خدایا خیلی دوستت دارم، عاشق و دلداده تو هستم، عشق من به خدا آن‌قدر فوران کرد که دیگر دیدم نمی‌توانم غیر تو را ببینم، از همه خلق جدا شدم تا در گوشه تنهایی من باشم و تو، «فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَإِنَّکَ»، خداوند وحی فرستاد به‌سوی داوود که ای داوود، برگرد به‌سوی مردم «إِنْ تَأْتِنِی بِعَبْدٍ آبِقٍ أُثْبِتْکَ فِی اللَّوْحِ حَمِیداً»، اگر تو بتوانی یک بنده قهر کرده نسبت به من را به‌سوی خانه من بازگردانی، تو بنده ممتازی، تو قابل‌ستایش من خدا هستی و تو را در لوح به‌عنوان بنده ستوده خود ثبت می‌کنم.

هر انسان نسبت به انحراف و ناآگاهی دیگران مسؤول است

ایشان بابیان این‌که هر انسان نسبت به انحراف و ناآگاهی دیگران مسؤول است، یادآور شد: شما در برابر انحراف و ناآگاهی دیگران مسؤول هستید، این خلأ ناآگاهی و انحراف دیگران را من و شما باید پر کنیم، اگر ما در زندگی خط‌وربط خود را فهمیدید و توجه ما به عبادات کامل شد اما جامعه به‌سوی انحراف رفت، این نیست که فکر کنیم بنده خوبی برای خدا هستیم که در یک جمع منحرف‌شده‌ایم آدم خوب، اگر بتوانیم جامعه را در خانه خدا بیاوریم، وظیفه خود را انجام داده‌ایم.

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 18 دقیقه 49 ثانیه