خطبه اول نماز جمعه ـ کافور به معنای کُم و گلبرگ سبزی است، آن گلبرگ سبزی که دانه ولایت در درون آن رشد می‌کند و میوه امامت از داخل آن سر برمی‌آورد، وجود مقدس صدیقه اطهر، فاطمه زهرا (س) است.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته 24 مهرماه مشهد مقدس در حرم امام رضا (ع)، در ادامه تفسیر سوره انسان در انسان الگویی قرآن، بابیان این‌که کلام ما درباره شناخت الگوی قرآنی در انسان زیستی است، گفت: در تفسیر این سوره، به آیه «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»، »ابرار از جامی می‌آشامند که ممزوج شده با مایه آن جام، کافور است» رسیدیم.

امام‌جمعه مشهد مقدس ادامه داد: دو کلمه محور تفسیر در این آیه است؛ یکی کلمه ابرار که درگذشته بحث شده و دوم، کلمه کافور؛ منظور از ابرار برحسب استناد به آیه شریفه قرآن، وجود مقدس امیرالمؤمنین، پیامبر و اهل‌البیت (ع) هستند، اهل‌بیت از جامی می‌نوشند که مایع آن، ممزوج شده با کافورند، این کافور یعنی چه؟

وجود تفسیرهای متفاوت از لغت «کافور»

ایشان به وجود تفسیرهای متفاوت پیرامون این آیه اشاره و عنوان کرد: برای این منظور چند تفسیر وجود دارد، یکی از این تفسیرها می‌گوید منظور این است که در بهشت وقتی ابرار داخل شدند، از آن نوشیدنی که می‌آشامند، در آن نوشیدنی کافور وجود دارد، برخی مفسرین از قبیل طنطاوی ایراد گرفته‌اند که کافور نه بوی مناسب و نه طعم مطلوبی دارد، چطور در آیه می‌گوید ابرار از جامی میاشامند که محتوای آن مخلوط شده با کافور است.

تفسیر طنطاوی متناقض با تعاریف خدا از بهشت است

آیت‌الله علم‌الهدی به تفسیر طنطاوی در خصوص لغت «کافور» طنطاوی می‌گوید «در بهشت همه‌چیز با آنچه در دنیاست متفاوت است، زندگی در بهشت متفاوت از زندگی در این جهان است، شاید کافور بهشتی، کافوری است که هم عطر بهتر و هم طعم لذیذتری دارد» اما این تفسیر دارای اشکالی است، در قرآن، هرچه از تعریف خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها آمده، برای تقریب ذهن مردم به لذایذ بهشتی است، لذا اگر پروردگار بخواهد در خصوص یک نوشیدنی بهشتی سخن بگوید، باید از نوشیدنی‌هایی بگوید که مردم طعم لذت آن را چشیده باشند اما کافور شیئی است که هیچ لذت و عطر مطلوبی ندارد.

ایشان با اشاره به تفسیر شیخ طبرسی از لغت «کافور»، اظهار کرد: برخی مفسرین شیعه از قبیل مرحوم طبرسی در کتاب «مجمع‌البیان»، می‌گوید کافور یک چشمه است، ماده آشامیدنی نیست به قرینه این‌که خداوند در آیه بعد می‌گوید « عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا»، این آیه، تفسیر کافور است، خدا می‌فرماید ابرار می‌آشامند از جامی که ممزوج شده با محتوای آن، یک مایعی است از چشمه کافور.

بهترین تفسیر از «کافور» در کتاب راغب اصفهانی بیان‌شده

عضو خبرگان رهبری ادامه داد: در این‌که آیا این کافور یک چشمه بهشتی است و خداوند این نعمت بهشتی را برای ابرار تعیین می‌کند، مسئله قابل‌تأمل است؛ بهترین راه استضحار از قرآن، رجوع به لغت است، کافور در لغت به چه معناست؟ راغب اصفهانی در کتاب «مفردات» که بهترین کتاب لغت معنی قرآن است، می‌گوید «کافور، کُمِّ میوه است»؛ کم میوه به چه می‌گویند؟

ایشان به بیان معنای لغوی کفور پرداخت و عنوان داشت: وقتی بناست بر شاخه‌ای گلی بروید یا میوه از ظاهر شود، قبل از این، آن دانه‌ای که به گل یا میوه مبدل می‌شود، اطراف آن را گلبرگ‌های سبز کوچک می‌گیرد، این تخم و دانه اول در داخل آن گلبرگ‌های کوچک است، رشد که می‌کند آن گلبرگ‌ها شکافته می‌شود و گل و میوه از میان آن ظاهر می‌شود.

کافور به معنای «اکمام و کُم»، محل رشد یافتن است

آیت‌الله علم‌الهدی اضافه کرد: این گلبرگ‌های سبزی که دانه گل را در دل خودش می‌پروراند و یا دانه میوه را در دل خودش می‌پروراند، این را عرب به آن می‌گوید «کُم»، راغب می‌گوید کافور به معنای برگ‌های میوه است؛ اگر کافور به این معنا باشد، این آیه می‌گوید «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»، ابرار یعنی پیغمبر اکرم، امیرالمؤمنین و ائمه معصومین، می‌آشامند از جامی که ممزوج شده آن جام از کافور است، منظور از کافور، آن گلبرگ‌های سبزی است که در آن، دانه ولایت، ثمره امامت در او رشد پیدا می‌کند و از دل او شکفته می‌شود، کافور چنین حقیقتی است.

صدیقه اطهر (س)، گلبرگ پرورش امامت و ولایت است

ایشان تصریح کرد: آن کُم و گلبرگ سبزی که دانه ولایت در درون آن رشد می‌کند و میوه امامت از داخل آن سر برمی‌آورد، آن وجود مقدس صدیقه اطهر، فاطمه زهرا (س) است و این کافور در این آیه، کنایه از وجود مبارک صدیقه اطهر (ع) است؛ در آیه بعد می‌فرماید «یَشْرَبُ»، یعنی می‌آشامد، هم فعل حال است و هم فعل استقبال، یعنی اگر منظور آخرت بود و نوشیدنی در بهشت، باید بگوید «سیشرب» یا «سوف یشرب» اما این فعل هم در حال استفاده می‌شود و هم در استقبال؛ یعنی آن جامی که آنان می‌آشامند، شربت بقای حیات و زندگی برای پیغمبر اکرم و امیرالمؤمنین و سایر ائمه که جزء ابرارند، آنچه می‌آشامند، شربت بقاء ولایت است.

امام جمعه مشهد مقدس به حدیث قدسی خلقت عالم اشاره و بیان کرد: در حدیث قدسی می‌فرماید: «لولاک لما خلقت الافلاک»، اگر تو نبودی پیغمبر، جهان را نمی‌آفریدم، « لو لا علیًّ لما خلقتک»، اگر علی نبود، تو را نمی‌آفریدم، «و لو لا فاطمه لما خلقتکما»، اگر فاطمه نبود، نه تو را می‌آفریدم و نه علی را.

دلیل وجودی هستی، خلقت حضرت صدیقه اطهر (ع) است

ایشان اظهار کرد: اگر تو نبودی که عبودیت حق را در میان بشر به نقطه اوج و کمال برسانی، خلقت جهان عبث و بیهوده بود؛ اگر علی نبود، اگر مجاهدات علی نبود، اگر شمشیرزنی‌ها و فداکاری‌های علی در عرصه دفاع از دین نبود، دین تو استقرار پیدا نمی‌کرد و اسلام پاگیر نمی‌شد پس آمدن تو فایده‌ای نداشت و اگر فاطمه نبود، بعد از مرگ تو، ارتجاع انقلاب پیغمبر همه اسلام را از بین برد، اگر قیام و انقلاب زهرا نبود، اگر ثمرات وجودی زهرا و ائمه معصومین می‌بود، نه تو و دینت باقی می‌ماند و نه آثار مجاهدات و شمشیر زدن‌های علی در دنیا استقرار پیدا می‌کرد.

امام باقر فرمود «مادرمان فاطمه به ما آموخت چگونه عمل کنیم»

آیت الله علم الهدی خاطرنشان کرد: پیغمبر و علی از جامی در حیات و زندگانی‌شان می‌آشامند که آن جام از کافور است و آن وجود مقدس صدیقه اطهر (ع) است؛ وجود مقدس سیدالشهدا در اولین مجلسی که حرکت انقلابی خودش را در کربلا می‌خواهد آغاز کند، بعد از شعار قیامش که «هیهات منالذله» بود، می‌گوید «یأبَی اللّهُ لنا ذلک و رسولُهُ و المؤمنونَ وحجورٌ طابتْ و طَهُرَتْ»، ذلت را برای ما خدا نمی‌پسندد، پیغمبر هم نمی‌پسندد، آن دامنی که مرا پرورش داده و تربیت‌کرده نیز برای ما ذلت را نمی‌پسندد، قیام و انقلاب خودش را به مادرش فاطمه نسبت می‌دهد.

ایشان با اشاره به روایتی از امام باقر در خصوص نقش صدیقه اطهر در ادامه ولایت، گفت: در روایت جابر درباره مصحف فاطمه (س)، امام باقر به جابر می‌گویند «جابر، تمام علم اولین و آخرین در مصحف مادر ما فاطمه است، تمام وظایف ما ائمه در این مصحف است، مادر ما به ما آموخته چگونه عمل کنیم».

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 23 دقیقه 2 ثانیه