خطبه اول نماز جمعه ـ اگر بنا شد انسانی در مقابل انسان ممتاز در تمام شاخصه‌های الگویی، در صدد مخالفت برآید، مسیر برعکسی را انتخاب کند و شاخصه‌های امتیازدار انسان الگویی را برعکس عمل کند، خدا می‌گوید این کافر است.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت الله سید احمد علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته 20 شهریور مشهد مقدس، بابیان این که سخن و کلام ما در خطبه اول درباره تبیین انسان الگویی قرآن در انسان زیستی در تفسیر سوره مبارکه انسان بود، گفت: به آیه «إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعیراً» رسیدیم که می‌فرماید «ما برای کفار زنجیره‌ها،غل ها و آتش زبانه‌داری را آماده کردیم؛ کلام در این سوره مبارکه، انسان الگویی قرآن و انسان ممتاز است، به چه مناسبت در این آیه که جزء آیات اول این سوره است، سخن از کافرین و سرنوشت و عذاب کفار مطرح کرده است؟

ایشان به بیان تناسب این آیه با آیه پیش و بعدازآن اشاره و بیان کرد: تناسب این آیه با آیه قبل که خدا فرمود «إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً» و بعد که می‌فرماید « إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»، این تبیین سرنوشت کفار بین این دو آیه، درواقع مشخص‌کننده این حقیقت است که عناصری که در نمادسازی زندگانی خودشان به عنوان نقطه مقابل انسان الگویی قرآن قرار می‌گیرند که متضاد با ابرارند و آن مرحله کفور را در مرحله هدایت تشریعی خدا و انتخاب راه برای خود انتخاب کرده اند، این ها کافرینند.

شناخت کافر در سوره مبارکه انسان

امام جمعه مشهد ادامه داد: محور سخن در این آیه در سه نکته است، نکته اول شناخت کافرین و کفار، نکته دوم، آماده‌سازی خدا، جریان هایی را برای انسان‌های غیر الگویی و نقطه سوم، تبیین معنای سلاسه، غلال و سعیر، منظور از این زنجیر، غل و آتش زبانه‌دار در حقیقت چیست؟ آیا آیه در مورد سرنوشت اخروی کافرین است یا در سرنوشت مادی و جریان زندگانی این جهان نقش دارند و این سلاسه و اغلال و سعیر مربوط به همین زندگی است؟

ایشان، محور اول این آیه را تبیین معنای کافر عنوان و اظهار کرد: سخن اول در این آیه، تبیین معنای کافر و کافرین است؛ بر حسب تناسب این آیه که در آیه قبل گفته«إِنَّا هَدَیْناهُ السَّبیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً» و مسیر کفور را به عنوان یک جریان انتخابی انسان سوژه هدایت تشریعی خدا مشخص کرده است و از طرفی هم ابرار و انسان‌های الگویی را با نشان ابرار در آیه بعدی مشخص می‌کند، این است که انسان متضاد با نماد الگویی قرآن، یک انسان کافر است.

عضو خبرگان رهبری با تأکید بر این که کافر فردی است که در مقابل انسان الگویی قرآن بایستد، خاطرنشان کرد: اگر بنا شد قرآن برای ما در انسان زیستی یک انسان ممتازی را معرفی کرد که بر حسب تفسیر آیات قبل، این انسان امیرالمؤمنین است، اگر بنا شد انسانی در مقابل این انسان ممتاز در تمام شاخصه‌های الگویی در صدد مخالفت برآید و مسیر برعکسی را انتخاب کند و شاخصه‌های امتیازدار انسان الگویی را به‌عکس عمل کند، خدا می‌گوید این کافر است.

چرا به مخالف انسان الگویی قرآن، کافر می گوییم؟

ایشان افزود: چرا از این انسان به عنوان کافر یاد می‌شود؟ این که در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم «مَنْ جَحَدَکُمْ کَافِرٌ»، «هرکس شما را انکار کرد، کافر است» در حالی که بسیاری از مذاهب اسلامی هستند که ما این ها را به عنوان مسلمان شناختیم و اهل بیت (ع) را در آن ظرفیت و پهنه‌ای که ما قبول داریم، قبول ندارند و منکرند اما در عین حال ما با آنان معامله مسلمان می‌کنیم، چطور در این زیارت می‌گوییم «مَنْ جَحَدَکُمْ کَافِرٌ»؟

آیت الله علم‌الهدی با اشاره به آیه چهارم سوره مبارکه انسان، اظهار کرد: اینجا قرآن هم می‌گوید «إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْکافِرینَ سَلاسِلَ وَ أَغْلالاً وَ سَعیراً» آیا مقصود از کافرین کسانی اند که منکر توحیدند، منکر نبوت‌اند و منکر معادند که اصلاً موضوع سوره انسان درمورد مطلبی نیست که در این باره حرف بزنند؛ پس این کافرین، مقصود یک کافرین خاصی هستند، یعنی عناصری که کاملاً در انسان شاخص وجود دارد از بین بردند و در مقابل آن ایستاده اند.

معنای لغوی کافر به استناد «راغب اصفهانی»

ایشان به بیان معنای لغوی کافر به استناد کتاب «مفردات» راغب اصفهانی پرداخت و گفت: راغب اصفهانی در معنای کافر در کتاب مفردات این‌جور معنا می‌کند « الکفر فی اللغة ستر الشئ، و وصف اللیل بالکافر لستره الاشخاص، و کفران النعمة لسترها بترک اداء شکرها»؛ کفر در لغت به معنای پوشیدن است، پوشیدن چیزی را می گویند کفر؛ راغب می‌گوید در میان عرب رسم است که به شب می‌گویند کافر و علت آن این است که شب، اشیاء و افراد را می‌پوشاند و کفر نعمت و کفران نعمت به این است که انسان نعمت را به عنوان نسبت به خدا بپوشاند و از خدا سرپیچی کند که این یک نوع پوشاندند نعمت خدا به عنوان داده خداست.

امام جمعه مشهد ادامه داد: در عبارت بعدی به عنوان معنای لغوی کافر می گوید: « وأَعظم الکُفْر جحود الوحدانیّة أَو النبوَّة أَو الشریعة»، «کافر در بین مردم مسلمان امری متعارف است، کسی که یا خدا و وحدانیت خدا را انکار کند یا انکار کند نبوت پیغمبر، یا قرآن و شریعت و یا هرسه را انکار کند»؛ بعد می‌گوید: «کَفَرَ لمن أَضلَّ بالشریعة، وترک ما لزمه من شکر الله تعالى علیه »، «در عین حال، آدمی که به شریعت اسلام اخلال وارد کرده یا با قلمش، یا با قدمش یا با بیانش باعث شده عملی را انجام دهد که اسلام ضربه و آسیب ببیند و یا باعث شود برخی واقعیت‌های اسلام پوشیده شود و بر دیگران روشن نشود»، به این هم می‌گویند کافر با آسیبی که به اسلام و بدنه دین وارد کرد.

کسی که در برابر مؤلفه‌های انسان الگویی قرآن بایستد، کافر است

ایشان با بیان این که انسان الگویی قرآن کریم، امیرالمؤمنین (ع) است، عنوان کرد: خدا در قرآن به ما انسان الگویی معرفی می‌کند، انسان الگویی وجود اقدس امیرالمؤمنین (ع) است؛ آدمی که بنا شد بر ضد شاخصه‌ها و مؤلفه‌های شخصیت ولایی امیرالمؤمنین و مسیر و خط جامعه سازی ایشان عمل کند بر پیکره اسلام ضربه و آسیب‌زده و این کافر است.

اگر بنا شد ما انسان الگویی را در قرآن به شما معرفی می‌کنیم، آدم‌هایی که شخصیت سازندگی او را مورد آسیب قرار بدهند، هدف قرآن از معرفی انسان الگویی شناساندند آدم‌ها نیست، قرآن از هر حرکت و بیانی در قرآن برای هدایت بشر استفاده می‌کند، اگر می‌خواهد یک آدم خوب را به آدم معرفی کند برای این است که با شناختن آدم خوب، شاخصه‌های خوبی و امتیاز او مورد شناخت قرار بگیرد و پیروی کند.

شاخصه‌های کافر و مخالف در برابر انسان الگویی قرآن

آیت الله علم‌الهدی در بیان خصوصیات کافران، تصریح کرد: اگر آدمی آمد و در برابر انسان الگویی، شاخصه‌های او را از بین برد و مؤلفه‌های شخصیت او را نادید گرفت و در برابر او قیام کرد و برخورد کرد، کافر است؛ کسانی که با انسان الگویی قرآن بجنگند، برخورد کنند، جلوی او را بگیرند، معارف او را زیر پا بگذارند و در مقام پوشاندند و مخفی کردن شخصیت او در جامعه بخواهند کار کنند، این ها کافرند.

ایشان ادامه داد: زراره خدمت امام صادق (ع) عرض کرد یابن رسول الله، خداوند در این آیه قرآن (که بخشی از آیت الکرسی است) می‌فرماید: «وَالَّذینَ کَفَروا أَولِیاؤُهُمُ الطّاغوتُ یُخرِجونَهُم مِنَ النّورِ إِلَى الظُّلُماتِ»، « آنانی که کافرند اولیاء آنان طاغوت است، آنان را از نور به ظلمت و تاریکی خارج می‌کند»، زراره خدمت امام صادق (ع) عرض کرد مگر کافر در نور است که طاغوت او را از نور به ظلمت خارج کند؟

عضو خبرگان رهبری اظهار کرد: کافر در ظلمت و سیاهی کفر است، مگر نور دارد که طاغوت کافر را از نور به ظلمت خارج کند؟ امام صادق (ع) جواب دادند: «مقصود این ها نیستند که از اول منکر خدا و پیغمبر و معاد شدند، منظور کسانی اند که مسلمان بودند، خدا را قبول کردند، نبوت را قبول کردند و معاد را پذیرفتند اما این ها در جریان عناصر ضد ولایی و راه ضد ولایت اولیاء خدا قرارگرفته اند و ولایت را نپذیرفته اند.

کافر حق را بر مردم می پوشاند

ایشان با اشاره به این که کافر کسی است که حق را می‌پوشاند، خاطرنشان کرد: کسانی هستند که در اسلام بودند، اسلام نور است، در نور قرار داشتند اما زمانی که حاکمیت خدا را رد کردن و حاکمیت طاغوت را پذیرفتند، از نور اسلام با ظلمت طاغوت وارد شدند؛ اگر بنا شد از حاکمیت فکری و اجتماعی حاکمیت الله خارج شود، این آدم آمده به صورت یک عنصر متضاد و مقابل انسان الگویی قرآن، انسانیت انسان را پوشانده و کافر نیز به کسی می‌گویند که حق را بپوشاند و این فرد، حق را پوشانده؛ مقصود از کافرین این افراد هستند.

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 22 دقیقه 14 ثانیه