فرائد الاصول

تعارض استصحابین

بحث تقدیم شک سببی بر مسببی رسید به این که در این مسئله دو قول است

دریافت

1-                       استصحاب شک سببی مقدم است بر استصحاب شک مسببی

2-                       تعارض : اصل بر تعارض است دو استصحاب در عرض هم هستند

قول سومی هم در این مسئله وارد شده است و آن قول این است که ما بنا را بر تعارض دو استصحاب بگذاریم اما نتیجه این تعارض جمع بین دو استصحاب می شود 

کسانیکه به جمع بین آندو تصریح کرده اند ( یعنی عمل به هر کدام در مورد خودش ) لذا در مسئله صید حکم کرده به اینکه آن حیوان مردار است و آب قلیلی که با آن ملاقات کرده پاک است

ولی بر این جمع بین دو استصحابین ایراد وارد می شود : وجهی برای جمع در مثل ایندو استصحاب سببی ومسببی وجود ندارد زیرا حکم به طهارت آب : اگر به معنی ترتیب دادن آثار طهارت ، از رفع حدث وخبث بوسیله آن باشد در این صورت تردیدی نیست که نسبت دادن استصحاب بقای حدث و خبث به استصحاب طهارت آب همان نسبت دادن استصحاب طهارت آب به استصحاب عدم تذکیه است همچنین است حکم به مرگ صید ، زیرا اگر به معنی انفعال ملاقی با صید ، پس از آن ، ومنع از استصحابش در نماز باشد در این صورت تردیدی نیست که طهارت ملاقی واستصحاب جواز نماز با آن قبل از خروج روحش نسبتشان به حکم مرگ همانند نسبت استصحاب طهارت آب به حکم به مرگ است و..............