فرائد الاصول

تعارض استصحابین

بحث تقدیم شک سببی بر مسببی رسید به این که در این مسئله دو قول است

دریافت

1-                       استصحاب شک سببی مقدم است بر استصحاب شک مسببی

2-                       تعارض : اصل بر تعارض است دو استصحاب در عرض هم هستند

قول سومی هم در این مسئله وارد شده است و آن قول این است که ما بنا را بر تعارض دو استصحاب بگذاریم اما نتیجه این تعارض جمع بین دو استصحاب می شود 

اما مرحوم شریف العلما نکته ای را در این بحث وارد نموده است ونکته ایشان این است که استصحاب موضوعی بر استصحاب حکمی مقدم می شود و ادعای اجماع هم در این مسئله نموده اند ومثال زده اند به استصحاب عدم تزکیه بر استصحاب طهارت در حال حیات

جواب داده می شود که شاید این ادعای اجماع از روی حدس استنباط شده است بنا براین یک نفر نیز استصحاب کریت آب را با استصحاب بقای نجاست در آنچه بدان شسته می شود معارض نمی داند ونه استصحاب قلت در آب را با استصحاب طهارت آب ملاقی با نجس ونه استصحاب حیات موکل را با استصحاب فساد وبطلان تصرفات وکیلش ولی آنچه از مرحوم شیخ و محقق گذشت خلاف این مسئله ثابت می شود

مناقشه ای که در ادعای اجماع وارد شده این است افزون بر اینکه استصحاب در شک سببی دائما از قبیل موضوعی نسبت به دیگر است یعنی استصحاب در شک مسببی زیرا زوال مستصحب دیگر از احکام بقای مستصحب با استصحاب سببی است پس بقای مستصب سببی برای زوال مستصحب مسببی از قبیل موضوع برای حکم است زیرا طهارت آب از احکام موضوعی است که زوال نجاست از لباس شسته شده با آن ، بر آن حمل می   شود وچه تفاوتی است بین استصحاب طهارت آب و استصحاب کریتش؟