جلسه ی هفتادم
فرائد الاصول
اصالت صحت در اقوال واعتقادات
پس از فراغت از اصالت صحت در فعل خود ودیگران رسیدیم به بحث اصالت صحت در اقوال واعتقادات ،
اما اصالت صحت در اقوال دارای دو وجه است : 1- از این جهت که حرکتی از حرکات مکلف است . بنابر این شک در صحت وفساد از جهت اینکه مباح است یا محرم می باشد زیرا حرکت بماهی حرکت صحیحش آن است که مباح باشد وفاسدش آن است که حرام باشد مثلا اگر گفته شود زید قائم شک شود در اینکه گوینده صادق است یا کاذب یا به خاطر مصلحتی دروغ گفته است تا مباح باشد یا بدون مصلحتی دروغ گفته تا حرام باشد و در حمل بر صحت از این جهت اشکالی نیست به دلیل عمومیت آیات واخباری که با آنها بر اصالت صحت در فعل مسلمان استدلال شده است .
2- وجه دوم از جهت اینکه کاشف از مقصود متکلم است وشک در این جهت خود بر چند وجه است 1- از جهت آنکه تکلم کننده آن سخن قصد کرده با آن سخن از معنایی کشف کند یا قصد نکرده بلکه بدون قصد معنا تکلم کرده است . اختلاف نظر واشکالی در اصالت صحت از این جهت نیست به گونه ای که اگر امر در موردی منجر به نزاع شود و متکلم ادعا کند که از روی لغو وبیهوده ویا تمرین ویا تقلید یا مزاح یا غلط تکلم کرده از او قبول نمی شود زیرا اگر چنین بود او می بایست قبل از ترک محل سخن قصد واقعی اش را بیان می کرد پس بدون بیان قصد واقعی اصالت صحت جاری می شود
2- از جهت آنکه متکلم در اعتقادش صادق است وبه آنچه می گوید معتقد است یا در این تکلم در اعتقادش کاذب می باشد اشکالی در اجرای اصالت صحت در اینجا نیز وجود ندارد اما وجوه دیگر این است که .........