فرائد الاصول

تنبیه چهارم در اصالت الصحه

دریافت

تنبیه چهارم: اعتبار احراز اصل عمل در اصالت صحت است.

توضیح مطلب: مقتضای اصل بعد از احراز عنوان عمل و شک در صحت و فسادش، ترتیب دادن شاک همه چیزهایی است که آثار فعل صحیح در نزد اوست در صورت تقابل اعتقاد هر دو بلکه مطلقا بنا بر تفصیلی که در موضع اول گفته شد. پس هر گاه زید نیابتاً از عمر که عاجز از انجام حج است حج انجام دهد و عنوان احراز نماید یعنی بداند که او قصد حج و نیابت را کرده است و در صحت حجش شک کند پس مقتضای اصل ترتیب دادن همه آثار است حتی سقوط تکلیف از عمر. زیرا این اثر وقوع فعل از او به صورت صحیح است همانگونه که استجقاق زید برای اجرت اثر صدور فعل از او به طور صحیح است.

بنابراین اگر شخصی بر میت نماز خواند از شخص شاک ساقط است و به شک در شروط نماز میت مانند قبله و ..... اعتنا نمیشود

 و اگر لباسی را  به عنوان تطهیر شست به طهارت آن و به تتیب آثار طهارت حکم میشود هر چند در شرط شستن مانند مطلق بودن آب و یا اگر با آب قلیل شسته ورود آن بر نجاست شک شود

خلاصه: احراز عنوان شرعی شرط اصالت صحت در موارد مشکوک است . بنابراین اگر بدانیم عامل قصد نماز میت نکرده بلکه مثلا قصد ورزش کردن داشته است یا ندانیم که واقعاً قصدش چه بوده است اصالت صحت جاری نمیشود زیرا عمل عامل در صورت اوّل به قصد ورزش قابل اتصاف به صحت و فساد نیست . زیرا اونماز شرعی نخوانده است ودر صورت دوّم نیز اذله اصالت صحت شامل آن نمیشود از اینرو که اصالت صحت فقط پس از احراز عنوان در عناوین قصد جاری میشود