خطبه اول: انسان باید در تغذیه خود دقت داشته باشد
تغذیه انسان باید او را به مقام الوهیت نزدیک کند
برادر بزرگوار، شما از هرجایی لقمه غذا بیاوری و به این بچه معصومی بدهی که از همین‌الان بافت‌های بدنی او را با یک خوراک نجس و ناپاک رشد دهی که فردا این بدن در خط دشمنی خدا حرکت کند، فکر کردی مسؤول نیستی؟ مگر از هرجایی می‌شود غذا آورد و خورد؟
خطبه اول نماز جمعه، حرم امام رضا (علیه‌السلام)
ویدئو خطبه اول
دریافت
مدت زمان: 24 دقیقه 12 ثانیه
آیت‌الله علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه 21 آذرماه بابیان این‌که در مهرماه سال ،91 مقام معظم رهبری در سفر خراسان شمالی، امر فرمودند افراد در مورد سبک زندگی اسلامی مباحثی را در تریبون‌های عمومی ارائه بدهند، گفتند: حسب‌الامر مبارک ایشان بعد از پایان تفسیر جمعه در خطبه‌های اول نماز جمعه، در خرداد 92 بحث سبک زندگی اسلامی آغاز شد و تا هم‌اکنون ادامه دارد.
در امریه‌ای که صادر فرمودند در مورد راهکار بحث، سرفصل‌هایی را مشخص کردند که طبق همان سرفصل‌ها مباحث سبک زندگی اسلامی را ادامه دادیم و تا هفته گذشته بحث ما در الگوی مصرف بود و بعدازاین، بحث درباره تغذیه در اسلام را مطرح نمودند.
ایشان در خصوص مسئله تغذیه در سبک زندگی اسلامی، بیان داشتند: پروردگار در سوره عبس، آیه‌ای در این منظور با صراحت به‌عنوان یک تکلیف و وظیفه اعلام می‌کند، «فَلْیَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَى طَعَامِه»، انسان باید به طعام خود نظر بیفکند.
دو نکته تفصیلی در این بحث وجود دارد، اول این‌که در ابتدای این آیه حرف «ف» وجود دارد، معمولاً وقتی در هر جمله‌ای این حرف بیاید به معنای تفریع است؛ در فارسی این حرف را به معنای «پس» معنی می‌شود یعنی یک گذشته‌ای دارد که این امر متفرع بر مطلب ماقبل است.
امام‌جمعه مشهد مقدس به تفسیر این آیه پرداختند و عنوان داشتند: این‌که پروردگار حرف «ف» را در این آیه آورده‌اند، بر این دلالت دارد که این دستور پروردگار که می‌فرماید انسان باید به طعام و غذای خود نظر کند، متفرع بر مطالب و آیات قبل از این آیه است؛ در آیات قبل مطالبی را که پروردگار مطرح کرده، لازمه این مطالب، صدور چنین فرمانی از ذات مقدس خداوند است.
آیات قبل در سوره انسان در مورد خلقت انسان و عمدتاً خلقت جسم انسان هست و درباره جریان هدایت، هدفمندی خلقت و آفرینش مطالبی را می‌فرماید و بعد به‌عنوان اعتراض در مورد چنین انسانی که عبث نیست، هدفمند است و سرنوشت نهادینه‌ای به نام معاد دارد، می‌گوید چرا این انسان فرمان خدا را اجرا نمی‌کند؟
خداوند در آیات قبل می‌فرماید: «چه چیزی انسان را کافر کرده است، بیندیشد خدا او را از چه آفریده؟ خدا او را از نطفه خلق کرده و در خلقت او اندازه‌گیری منظمی عنایت فرموده، راه را نشان داده و هموار کرده، زندگانی برزخی مرگ او آغاز می‌شود، هرگاه اراده کند او را برمی‌انگیزاند، با این اوصاف چرا آنچه خدا دستور داده عمل نمی‌کند؟»
\ایشان با تأکید بر این‌که جریان خلقت بستگی به مسئله تغذیه دارد، بیان داشتند: این سخن دلالت می‌کند که جریان خلقت بشر، هدفمندی انسان و سرنوشت همیشگی معاد انسان بستگی به مسئله تغذیه و خوردن انسان دارد؛ این بشری که خدا او را از نطفه آفریده، چنین اندازه‌گیری‌های شگفت و عظیم در خلقت انسان به‌کاربرده است و چون خلقت او هدفمند است، راه او را نیز مشخص کرده، به طعام خود و تغذیه‌اش باید بیندیشد.
آیت‌الله علم‌الهدی به بیان مصداقی در خصوص اهمیت مسئله تغذیه پرداختند و اظهار کردند: خداوند می‌فرماید: «وَ حَرَّمْنَا عَلَیْهِ الْمَرَاضِعَ مِن قَبْلُ فَقَالَت هَلْ أَدُلُّکمْ عَلى أَهْلِ بَیْتٍ یَکْفُلُونَهُ لَکمْ وَ هُمْ لَهُ نَصِحُونَ»؛ مسئله غذا در کمال انسان نقش مهمی ایفا می‌کند؛ خداوند می‌فرماید وقتی مادر موسی او را به رود نیل انداخت و در آن جعبه وارد قصر فرعون شد، فرعون و آسیه به او علاقه‌مند شدند و مشیت خدا قرار گرفت که موسی کلیم‌الله در دربار فرعون ستمگر رشد پیدا کند، اولین جریانی که در مسئله زندگانی موسی مطرح بود، شیرخوارگی موسی و غذای او بود.
خداوند در این آیه می‌فرماید: «ما همه زن‌های شیرده را بر موسی حرام کردیم که از هر پستانی شیر نخورد، چون موسی است، کلیم‌الله است؛ بدنی باید رشد و نمو پیدا کند، ساختار جسمانی در این موجود باید به وجود بیاید که با همین زبان باخدا حرف بزند، با همین بدن به مقام قربی برسد که شایستگی کلیم اللهی پیدا کند، با همین ساختار جسمانی موسی به‌عنوان یک عنصر باصلابت در برابر کفر عمیق فرعونی حضور یابد و بنی‌اسرائیل را در برابر کفر فرعون مقاوم کند».
ایشان ادامه دادند: بافت این بدن نمی‌تواند از هر ماده غذایی باشد؛ بعد که خواهر موسی برحسب دستور مادرش جریان موسی را پیگیری می‌کرد و مشخص شد برای موسی به دنبال پستان شیرده می‌گردند، به خانواده فرعون گفت من شما را به خانم شیردهی معرف می‌کنم که او را شیر دهد؛ خواهرش گفت من به شما خانواده نشان می‌دهم؛ حرف خواهر موسی در برابر آنچه در برابر فرعون و فرعونیان مطلوب بود، تنها این نیست که شیر به‌عنوان یک ماده غذایی وارد کام این بچه شود، این شیر آثار، نتیجه و خواصی دارد که اگر بنا شد این شیر، از یک تبار طاهر و مقدس و از یک جریان سالم به دهان این بچه نریزد، آن تأثیر عامل انسانی را نخواهد داشت لذا شما به یک زن از یک خانواده با مبدأ طاهر و مطهری نیاز دارید که این شیر در بافت بدن این بچه اثر مثبت بگذارد.
عضو خبرگان رهبری ادامه دادند: این اثر غذا و شیر است، اینطور نیست که انسان از هرکجا شکمش سیر شد، کار تمام است؛ برادران و خواهران، انسان با یک گوسفند متفاوت است که در هر دشت سبز و خرمی بچرد و تغذیه کند، انسان است که باید با این غذا سلول‌هایی در بدن خود پرورش دهد که به مقامات عالیه، الوهیت و مقام بالای خداشناسی برسد و با همین بدن و روحی که سوار بر این بدن است، برسد؛ این گوشت‌ها، این پوست‌ها و استخوان‌بندی می‌خواهد در عرصه‌ای کار کند که در جاده همواری که خدا برای هدایت بشر و سعادت او قرار داده است در آن جاده قرار بگیرد.
برادر بزرگوار، شما از هرجایی لقمه غذا بیاوری و به این بچه معصومی بدهی که از همین‌الان بافت‌های بدنی او را با یک خوراک نجس و ناپاک رشد دهی که فردا این بدن در خط دشمنی خدا حرکت کند، فکر کردی مسؤول نیستی؟ مگر از هرجایی می‌شود غذا آورد و خورد؟
آیت‌الله علم‌الهدی به حدیثی از پیامبر اکرم (صلوات‌الله علیه) در نفی استفاده از غذای حرام اشاره کردند و گفتند: پیغمبر اکرم (صلوات‌الله علیه) فرمودند: «مَنْ اَکَلَ لُقْمة حَرام لَمْ تُقْبَلُ لَهُ صَلواة»، اگر کسی لقمه حرامی بخورد، نمازش تا 40 شب قبول نیست؛ خدا عقابش نمی کند چرا 40 شب نمازت قبول نشده است، این نماز اثر معنوی خود را از دست می‌دهد، نمی‌تواند نمازی بخواند که به معراج الهی برود، نمی‌تواند نمازی بخواند که او را به خدا نزدیک کند.
پیامبر اکرم (صلوات‌الله علیه) در حدیثی دیگر فرمودند: «کسی وارد بهشت نمی‌شود با بدنی که تکه گوشت و یا عضوی از غذای پلید و ناپاک در آن باشد، آتش به این بدن نزدیک‌تر است»؛ این اصل تغذیه و مبدأ تغذیه است.
