فرائد الاصول

استصحاب

دریافت

بحث در قول سوم استصحاب مقید به زمان بود در استصحاب زمان : نظر مرحوم نراقی گذشت اما جواب مرحوم شیخ انصاری برایشان : جواب اول گذشت اما جواب دوم ، موضوعی که مرحوم نراقی گفته که در صورتی که شک در رافع استصحاب عدم جعل سببیت می شود یعنی استصحاب عدم جعل شارع ، وضو را سبب برای طهارت پس از مذی وعدم جعل شارع ملاقات را سبب برای تنجس پس از یکبار شستن صحیح نیست زیرا اگر ما بدانیم شارع وضو را علت تامه برای وجود طهارت قرار داده است وشک می کنیم که مذی ، این طهارت موجود را که به مقتضای استعدادش دارای استمرار است رفع می کند . شک ، متعلق به مقدار سببیت نیست بلکه شک متعلق به عروض رافع است و خلاصه پس از فرض علم به سببیت وضو برای طهارت مستعد برای استمرار چنان که بدان اعتراف کرد معنایی برای شک در سببیت وضو برای طهارت پس از مذی واستصحاب عدم سببیت نمی باشد وبه طور کلی شک در سببیت و استصحاب عدم طهارت مناقض فرض علم به سببیت است پس فقط طهارت بدون معارض استصحاب می شود . همچنین است حکم در سببیت ملاقات بول برای نجاست هنگام شک در ارتفاع آن یا یکبار شستن .

اگر بگویید : ما می دانیم وجود یافتن طهارت بعد از وضو قبل از شرع از اساس مورد جعل نبوده است ومی دانیم این دستور شرعی تا قبل از مذی حادث شده است در حکم به وجود آن پس از مذی شک کنیم اصل عدم ثبوت آن با شرع است همانطور که اصل بقای طهارت می باشد بنا براین دو اصل با هم تعارض می کنند . در پاسخ می گوییم باید در این صورت ملاحظه کرد که منشا شک در ثابت بودن طهارت پس از مذی شک در مقدار تاثیر آن موثر (یعنی وضو) است . شک در رافع به معنی این است که ما قطعا می دانیم تاثیر وضو در به وجود آوردن چیزی استمرار دارد البته اگر آنچه را که شارع رافع قرار داده نباشد پس در این صورت دووجه پیدا می شود الف بنابر صورت اول برای استصحاب عدم یعنی آن شی رافع قرلر داده نشده معنایی ندارد و..........