تفسیر اجتماعی قرآن

آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر آیات اجتماعی قرآن کریم به ادامه ی تفسیر سوره حشر پرداخته و افزودند: خداوند در سوره ی حشر آیه 19 «وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ»  علت العلل تمام علتها است و سلسله علل به خداوند برمیگردد.تمام موجودات و مخلوقات د رتحت مدیریت خداوند است. اراده ومشیت خداوند که در تمام موجودات است با حکمت توأم است

دریافت

ایشان افزودند: اگر یک فرد ضعیفی یا یک بچه ای یک ضربه ای به شما میزند مقابله به مثل نمی کنید

نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ.... اینجا سوالاتی مطرح میشود که نسیان نفس به چه میگویند؟ فراموش کردن انسان خودش را یعنی چه؟ انسانیت انسان یک اقتضائاتی دارد ، اگر انسانیت را فراموش کنیم

آیت الله علم الهدی بیان داشتند: انسان با دیگر حیوانات فرق دارد یکی از فرقهای انسان و حیوانات این است که در زنده بودن و زندگی کردن تصمیم دارد.

انسان که فراموش میکند خصائص انسانی خود را فراموش میکنند

سوره اعراف آیه 179« وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُونَ» تفسیر فراموشی نفس را آورده است. در آخر آیه اولئک هم الغافلون آورده یعنی آنها غافل شده اند .

آنها گوش دارند ، دل دارند، چشم دارند امّا غفلت دارند از اینها یعنی کلامی که باید با گوش بشنود نمیشنود چیزی را که باید ببیند نمی بیند، آنچه را که  با دل احساس میکند، نمی کند  آناء انفس را در این آیه توضیح داده شده است

  أُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ : وقتی خدا را فراموش کردند فاسق میشوند

ایشان افزودند: عبد  گنهکار وقتی گناه میکند خدا را فراموش نکرده است بلکه بدی عمل بد را فراموش کرده است، گناه بودن گناه را فراموش کرده

گناهکار:1- به جنگ خدا می آید 2- خدا را فراموش میکند چه به صورت لحظه ای و چه به صورت دائمی

آیه 20:لا یَسْتَوی أَصْحابُ النَّارِ وَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفائِزُونَ

بهشت و جهنم نتیجه زندگی همین دنیا است

آیت الله علم الهدی افزودند: شفاعت به معنی پارتی بازی نیست و با بنیان اعتقادی ما این نظر نمیسازد. وهابی ها هم میگویند چون شیعه معتقد به شفاعت است مشرک است

شفاعت به دو صورت انجام میشود. صورت اول در همین دنیا است. در زیارت جامعه پاراگراف آخر «ان بینی و بین الله ذنوباً لا یأتی الّا رضا» گناه یعنی غضب خداوند یعنی امام(ع) راضی به غضب  خدا نیست. راضی شدن امام(ع) به کمک کردن به انسان است که گناه را ترک کند در همین دنیا کمک میکند مسیر زندگی عوض میشود . این شفاعت در دنیا است

شکل دوم شفاعت در آخرت است، امام(ع) می آید کسری و خلأ اعمال ما را تأمین میکند به وسیله دارائی خود آنها است و به خاطر مقام و جایگاه آنهاست

سید ابن طاووس در سرداب مقدس سامرا نجوای امام زمان(عج) با خداوند را شنید که از خداوند میخواهند که حساب شیعیان را به ما واگذار کن .