قوه قضاییه در صدور احکام تخلیه مسکن دقت کند/استفاده از سرمایه‌های نظام در جهت ثروت‌اندوزی در مسکن خلاف مبانی اسلامی است

 آن‌که در اسلام به‌عنوان نگاه به مسکن در سبک زندگی اسلامی مهم است، این است که مسئله مسکن به‌عنوان یک جریان تجارتی در حد دسترسی و فن‌آوری‌های مسکن‌سازی در جامعه اداره شود نه این‌که خاک و شن جای طلا را به‌عنوان پول بگیرد و عرصه مسکن، عرصه رقابت و سودآوری قرار گیرد.

خطبه اول نماز جمعه، حرم امام رضا ^{(علیه السلام)}

خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 18 دقیقه 47 ثانیه

آیت‌الله علم‌الهدی، ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته مشهد مقدس در حرم امام رضا ^{(علیه السلام)} در ادامه موضوع سبک زندگی اسلامی در موضوع مسکن و نگاه اسلام به مسکن که به‌عنوان یک نیاز مبرم در زندگی عنوان شد، گفتند: مسکن در زندگانی انسان از نیازهای اولیه زندگی است.

ایشان ادامه دادند: نگاه اسلام و شریعت به نیازهای اولیه زندگی این است که مسئله تجارت، سوداگری و معامله نسبت به نیازهای اولیه زندگی مثل غذا، لباس و مسکن باید صرفاً به‌منظور دسترسی افراد صورت گیرد نه به‌منظور تجارت و سودجویی.

از دیدگاه اسلام، سرمایه‌گذاری در نیازهای اولیه به‌عنوان رقابت، تجارت و دستیابی به سود کلان محکوم است. شاید یکی از دلایل حرمت احتکار در مسائل اسلامی همین باشد؛ این‌که احتکار برای مواد غذای حرام شده، این است که مواد غذایی را بخرد و احتکار کند تا قیمت آن بالا برود، یک حرام قطعی تا حد مصادره تمام اموال او از سوی حاکم شرع پیش می‌رود.

مسکن به‌جای طلا، سوژه سودجویی و سوداگری‌ها قرارگرفته است

امام‌جمعه مشهد مقدس اضافه کردند: امروز در جامعه ما که مسئله مسکن به‌عنوان یک مشکل لاینحل به وجود آمده و دستگاه‌های مدیریت‌های اجرایی کشور در هر دولتی از حل این مشکل عاجزند به این دلیل است که مسکن به‌جای طلا، سوژه سودجویی و سوداگری‌ها قرارگرفته است.

ایشان بابیان این‌که سرمایه‌داران سرمایه خود را در دل خاک و سیمان می‌بینند، عنوان داشتند: این‌که امروز، سرمایه‌ی سرمایه‌دار به‌جای حرکت در مسیر تولید و روان کردن چرخ تولید به کار گرفته شود، این سرمایه در دل خاک، شن و سیمان فرو برود و نیاز اولیه زندگی در جامعه را به‌صورت یک سرمایه کلان تجاری و سودآور قرار دهد ازیک‌طرف خانواده‌ها را آواره می‌کند، دختر و پسر جوان را از ازدواج به‌واسطه مشکل مسکن بازمی‌دارد و از طرف دیگر، نیروی جوان و بااستعداد را در عرصه فعالیت‌های اقتصادی از کار می‌اندازد و درنهایت ثروت بین هزاران و میلیون‌ها انسان در جیب یک سرمایه‌دار انباشته می‌شود.

تمرکز سرمایه در مسکن، بهره‌وری نیروی انسانی در تولید را کمرنگ کرده است

هم توسعه اقتصادی را ازنظر بهره‌وری نیروی انسانی دچار سقوط کرده است و هم در یک مشکل لاینحل زندگی مردم را آواره کرده؛ اینجاست که هم دولت، هم مجلس و تمام دستگاه‌های قضایی، مقننه و اجرایی باید  این مسئله را مدیریت کنند و این سرمایه‌ها را از دل خاک، شن و سیمان خارج کنند نه این‌که میدان را رها کنند تا یک سرمایه‌دار سنگ دل و بی‌رحم که در جریان نیاز اولیه زندگی مردم را وسیله انباشت پول خود قرار دهد، انسان‌های بی‌مسکن در آوارگی به سر برند، جوان‌ها قدرت تشکیل زندگی و سامان‌دهی نداشته باشند.

ایشان افزودند: این مشکلی است که ریشه اصلی آن این است؛ این‌که بنا باشد آقایی همه سرمایه را از یک کارخانه بیرون بکشد، صد کارگر را بیکار کند و مستقلاتی بسازد و خود در خانه استراحت کند و از راه دریافت اجاره آن مسکن کاسبی کند یعنی سم‌الفار اقتصادی کشور، این سمی در راه اقتصاد کشور است.

تأکید اسلام بر همراهی با مؤمن بدون مسکن

عضو خبرگان رهبری به حدیثی از امام صادق ^{(علیه السلام)} در مذمت بیرون کردن نیازمند از خانه اشاره کردند و اظهار داشتند: امام صادق (ع) می‌فرمایند: «مَنْ کانَتْ لهُ دارٌ فَاحْتاجَ مؤمنٌ الی سُکْناها فَمنعَهُ إیاها...» هرکس خانه‌ای دارد و مسلمان و مؤمنی به سکونت آن خانه محتاج است و آن مؤمن را از سکونت در خانه‌ای که دارد مانع شود و در خانه را ببندد تا قیمت آن بالا برود، «...قالَ اللهُ عزَّوجلَّ یا مَلائِکتی أبَخِلَ عَبْدی علی عبدی بِسُکنی الدّار الدُّنیا و عزَّتی و جلالی لا یسْکُنُ جَنانی أبداً» خداوند به ملائکه و فرشتگان خود می‌گوید یک بنده من نسبت به مسکن دادن و سکونت دادن بنده دیگر من در دنیا بخل ورزیده است، این بنده‌ای که بخل ورزیده که بنده مرا جا بدهد، برای هیچ زمان در بهشت من جا ندارد، هرچه قدر نماز بخواند، حج رود و خیرات داشته باشد؛ بهشت برای چنین آدمی حرام است.

قوه قضاییه در صدور احکام تخلیه دقت کنند

ایشان به لزوم توجه قوه قضاییه در صدور احکام تخلیه مسکن  اشاره کردند و عنوان داشتند: این‌که کسی خیلی راحت یک خانواده درمانده را از یک‌خانه استیجاری بیرون بریزد درحالی‌که آنان نیاز به این مسکن دارد، او هیچ‌گاه روی  بهشت را نخواهد دید؛ آنی که مایه تأسف است این است که به‌مجرد اینکه آقایی به‌عنوان مالک به دادگاه مراجعه کند و قاضی هم صرفاً به اعتبار مالکیت خانه به این آدم حکم اخراج و تخلیه دهد بودن توجه به این‌که در خانه چه کسی با چند فرزند و چه شرایطی در خانه نشسته، آقای پولدار حکم تخلیه بگیرد و اساس خانه  ک خانواده فقیر را از ملک خودش با مأمور بریزند کنار خیابان.

اصلاً این حرکت ضد اسلام است، ضد نگاه دین است، عزیزان ما در قوه قضاییه و دادگاه‌ها بایستی به مرّ قانون شرع توجه داشته باشند، مسئله حکم تخلیه بدون دریافت توانایی مستأجر یک قضاوت ناحق و غیرشرعی است؛ عزیزان ما در قوه قضاییه به این مسئله توجه کنند.

آیت‌الله علم‌الهدی ادامه دادند: هم دادگاه‌ها و قضات را توجیه کنند، هم بدون احراز توانایی مستأجر حکم تخلیه صادر نکنند؛ به‌واسطه یک برگه بیاید و به‌عنوان مالک بخواهد یک خانواده‌ای را آواره، بیچاره و خیابان نشین کند و زندگی او را در مضیقه قرار دهد. چقدر زوج‌های جوان قدرت کنار هم قرار گرفتن و سامان گرفتن در زندگی را ندارند تنها به خاطر این‌که مسئله جریان مسکن در ورطه رقابت و سودجویی افتاده.

استفاده از سرمایه نظام برای ثروت‌اندوزی در مسکن

عضو خبرگان رهبری به اخراج چهارصد نفر از کارخانه‌های استان اشاره کردند و گفتند: اخیراً دو هفته پیش کارگان یک کارخانه  اخراج شده آمدند و گفتند صاحب کارخانه، کارخانه را به‌عنوان این‌که ورشکست شده‌ام کارخانه را تعطیل کرده و این آقا سرمایه چند برابر این کارخانه را دارد برج‌سازی می‌کند، آیا در اداره کل تجارت و صنعت استان ما کسی نیست به این موضوع رسیدگی کند؟ آقایی که با تسهیلات بانکی آمده کارخانه را ساخته ، تمام امکانات نظام کمکش کرده و مساعدتش کرده، 400نفر انسان، خانواده‌های خود را در پرتو کار در این کارخانه اداره می‌کنند که ریشه این کارخانه مبتنی بر تسهیلات و امکانات نظام است، به‌صرف این‌که سودآوری در خاک و شن است، این سرمایه را بیرون بکشد و کارخانه را تعطیل کن، 400 خانواده را مستأصل کند که آقای صاحب کارخانه می‌خواهد پول بیشتر ببرد و استراحت بیشتر بکند.

تا ما این چپاول‌های این سنخ را مدیریت کنیم نمی‌توانیم اسلام ناب را در کشور پیاده کنیم، این‌ها همه‌اش خلاف مبانی و نگاه اسلام به مسئله مسکن، تجارت و سودآوری است.

ایشان تأکید کردند: آن‌که در اسلام به‌عنوان نگاه به مسکن در سبک زندگی اسلامی مهم است، این است که مسئله مسکن به‌عنوان یک جریان تجارتی در حد دسترسی و فن‌آوری‌های مسکن‌سازی در جامعه اداره شود نه این‌که خاک و شن جای طلا را به‌عنوان پول بگیرد و عرصه مسکن، عرصه رقابت و سودآوری قرار گیرد./