کسی که جهنم را باور کند جاده ی جهنم را انتخاب نمی کند
دوزخیان حاضر نیستند خود به جهنم بروند چون دوزخ جایی نیست که جهنمی خود بخواهد به آن جا برود. کسی که جهنم را باور کند جاده ی جهنم را انتخاب نمی کند. جهنمیان در این دنیا جهنم را باور نکرده اند که این جاده را انتخاب می کنند ولی در صحرای محشر جهنم را می بینند. در برخی روایات می بینیم وقتی افراد را به دوزخ می برند پاهایشان به گردنشان قفل است و شیطان و سنگ گوگرد که عامل انفجار است به دو طرف او میبندند و به دوزخ پرت می کنند.
ادامه تفسیر سوره ی همزه، مهدیه مشهد
آیت الله علم الهدی در ادامه ی تفسیر قرآن کریم در ماه مبارک رمضان در مهدیه مشهد به ادامه تفسیر سوره ی همزه پرداخته و بیان داشتند: بحث ما به تفسیر آیه ی چهارم این سوره رسید. ذات الهی در این سوره در کنار تبیین افراد و عناصری که در کنار تحقیر دیگران آنها را سوژه ی عملیاتی می کنند در مورد این افراد دو مطلب را بیان می کنند اول خواستگاه این اخلاق رذیله که استکبار پول و ثروت است.

ایشان افزودند: نکته ی دوم سرنوشت ابدی افراد در مقابل این رفتار سوء آنها است. در این بحث نکته ای وجود دارد، اینکه فکر کنیم جهنم جایی است به صورت شکنجه گاه که انسان های محکوم به عذاب در این محل عذاب می شوند تصویر درستی نیست. مسئله ی جهنم یک عرصه ی زندگی با شرایطی خاص است.

آیت الله علم الهدی تصریح کردند: زندگی ما یک مرحله ی گذار دارد در دنیا و بعد آن یک مرحله ی ثبات که از بعد از مرحله ی گذار شروع می شود و این زندگی مانند یک جاده ای است که  انتخاب راه در این جاده با خود ماست و آخر آن یک عرصه برای زندگی ابدی وجود دارد. اگر جاده ای انتخاب کردید که انتهایش به تکامل و اوج نعمات زندگی می رسد آنجا بهشت است.

ایشان بیان داشتند: اگر جاده ای انتخاب کردید که آخرش عذاب و آتش و سوزندگی است و جایی است که آب های آن آب حمیم است و میوه ی آن زقوم این عرصه ی دوزخ است. حال این تفاوت دو عرصه تفاوت جهنم و بهشت است که انتخاب خود ماست. خداوند انبیا و اولیا را برای تذکر قدم به قدم این عرصه ی گذار فرستاد تا بفهمیم از هر جاده ای برویم نتیجه اش چی می شود.

آیت الله علم الهدی افزودند: خدا می فرماید این انسان هایی که همزه لمزه هستند مسیری که انتخاب کردند که با نگاه آنها به زندگی بوده آخرش "حطمه" است. حال چرا خدا برای این افراد از دوزخ تعبیر به "حطمه" می کند؟ در این آیه "کلا" آمده که دو معنی دارد اول رد مطلب قبلی که رد این موضوع که مال و ثروت انسان را ابدی می کند و "کلا" این را رد می کند.

ایشان در ادامه بیان داشتند: در اینجا خدا قسم میخورد که اینها می میرند و ابدی نمی شوند بلکه پرت می شوند در حطمه، علت این پرت شدن چیست؟ عرصه ی محشر عرصه ای است که بعد حسابرسی و معین شدن بهشتی و جهنمی و عبور از صراط مسیر بهشت را بهشتیان طی می کنند و این مسیر را به سرعت طی می کند و در فاصله ی چند قدمی می رسد به بهشت.

آیت الله علم الهدی افزودند: دوزخیان حاضر نیستند خود به جهنم بروند چون دوزخ جایی نیست که جهنمی خود بخواهد به آن جا برود. کسی که جهنم را باور کند جاده ی جهنم را انتخاب نمی کند. جهنمیان در این دنیا جهنم را باور نکرده اند که این جاده را انتخاب می کنند ولی در صحرای محشر جهنم را می بینند. در برخی روایات می بینیم وقتی افراد را به دوزخ می برند پاهایشان به گردنشان قفل است و شیطان و سنگ گوگرد که عامل انفجار است به دو طرف او میبندند و به دوزخ پرت می کنند.

ایشان تصریح کردند: علت این پرت کردن بی ارزش بودن است و اینکه آنجا آنقدر تحقیر می شوند که پرت می شوند و سه قرائت برای آن وجود دارد. اول خود این فرد پرت می شود، قرائت دوم خود و اموالش و سوم خود و دار و دسته اش در حطمه پرت می شوند.

آیت الله علم الهدی بیان داشتند: علت اینکه دوزخ را"حطمه" تعبیر کرده است اینکه "حطمه از "حطم" به معنای شکستن است. این تعبیر برای این است که این انسان در دنیا اهل همزه و تحقیر و کوچک کردن و شکستن انسان های دیگر بوده پس به عذابی دچار می شود که خاصیت این عذاب شکننده بودن است. آتش دوزخ هم همینگونه است که وقتی به استخوان رسید استخوان را می شکند.

ایشان افزودند: حطم به معنای خوردن است چون این آتش ابتدا گوشت و پوست را می خورد و به استخوان که رسید آن را خورد می کند. روایتی از فخر رازی از پیامبر(ص) نقل شده که وقتی جهنمی را وارد جهنم می کنند فرشته مامور عذاب ابتدا جهنمی را مانند هیزم خورد می کند و بعد آن را در جهنم می اندازد. سه خصوصیت در همزه لمزه است که در حطمه هم هست اول اینکه بر یک وزنند دوم خورد کننده اند همزه لمزه خورد کننده دیگران و حطمه خورد کننده ی انسان همزه لمزه و سوم خورنده بودن آنها است که همزه لمزه خورنده مال و اموال است و حطمه خورنده ی گوشت و پوست.