اطمینان به خدا بهای هر گوهر گرانبهایی است
امام جواد ^{(علیه السلام)} فرمودند هرچه می خواهید بیابید با دوندگی به جایی نمی رسید بلکه اطمینان به خدا بهای هر گوهر گرانبهایی است و دنبال هرچیزی که میروید باید بهای آن را بپردازید. اسباب ابزار اجرای مشیت الهی هستند.توفیق هم یعنی مهیا شدن اسباب برای یک کار. باید در مسئله ی هدایت توجه ما بخدا باشد چون هدایت کار خداست.

دیدار با طلاب مدرسه ی نظافت
آیت الله علم الهدی در جمع طلاب مدرسه ی استاد نظافت بیان داشتند: خداوند می فرماید "لا تبطلو صدقاتکم..." وقتی شما به کسی صدقه می دهید و احسان میکنید با منت و اذیت این احسان را باطل نکنید و این منت گذاری مرادف اذیت بیان شده است و گاهی این منت گذاری از آزار رساندن بدتر است

ایشان در ادامه افزودند: آزار رساندن باعث رنج و غصه ی انسان می شود و خدا منت گذاری را مرادف این دانسته است. اما اینکه خدا شما را به ایمان هدایت کرده بر شما منت گذاشته است. یا خداوند این بر انگیختن پیغمبر را در بین مردم منت دانسته اند در صورتی که منت گذاری ضد ارزش معرفی شده پس چرا در این دو آیه خداوند بر بشر منت گذاشته است.

آیت الله علم الهدی تصریح کردند: در بحث مبعوث شدن رسول(ص) نظرات زیادی است و این بعثت منت ندارد و آنچه منت دارد خصوصیت رسول است که تعلیم کتاب و تزکیه است. در این منت گذاری خدا بحث زیاد شده و این هدایت بالاترین نعمت الهی است لذا خدا در برابر آن منت می گذارد.

ایشان بیان داشتند: نکته ی قبل توجه علت ضد ارزش بودن منت گذاری است. اگر شما یک گرسنه ای راسیر کردید و منت گذاشتید فرد دیگری پیدا میشد که این فرد را سیر کند و منت نگذارد و این کار منحصر به فرد شما نبود پس چرا منت می گذارید این ضد ارزش بودن این است که این قدم برداشته شده با منت مرادف آزار و اذیت است. اما اگر عمل انحصاری شد اینجا منت معنی پیدا می کند چون این عمل از عهده ی دیگری برنمی آمد . اینکه خداوند در مقابل هدایت منت میگذارد این است که در دیگر نعمات خدا با دخالت اسباب و وسایل صورت میگیرد یا نعمت هایی است که مخلوق هم می تواند انجام بدهد.

آیت الله علم الهدی تصریح کردند: در هدایت ذات الهی رابطه ی مستقیم دارد پیغمبر و قرآن برای هدایت می آیداما اصل چاشنی هدایت که دل است تنها دست خداست چون کانون هدایت و نقطه ی اصلی هدایت دل است و این نعمت انحصاری خداست و برای آن منت می گذارد.
ایشان افزودند: ما در عرصه ی عمر به اسباب و وسایل متوسل می شویم یکجا انسان تکیه و توکلش به خداست و با این توکل و توسل به سراغ اسباب  وسایل میرود و در جایی به خدا توجه ندارد و دنبال اسباب و وسایل است و آنجا که ازهمه ی اسباب و وسایل نا امید می شود یاد خدا می افتد. این نقص توحیدی است

آیت الله علم الهدی ببان داشتند: بنده ی خدا باور در تتحقق تمام آرمانها و ایده هایش اول متوجه خداست و اگر خدا بخواهد می شود و بعد دنبال سبب میرود. امام جواد(ع) فرمودند هرچه می خواهید بیابید با دوندگی به جایی نمی رسید بلکه اطمینان به خدا بهای هر گوهر گرانبهایی است و دنبال هرچیزی که میروید باید بهای آن را بپردازید. اسباب ابزار اجرای مشیت الهی هستند.توفیق هم یعنی مهیا شدن اسباب برای یک کار. باید در مسئله ی هدایت توجه ما بخدا باشد چون هدایت کار خداست.