اسلام دین هوس بازی نیست، دینی که مردان پولدار برای خود حرمسرا درست کنند نیست.

این‌ که دیگران در جریان مشکلات زندگی خانوادگی قرار بگیرند و بخواهند نظر، تصمیم‌گیری و تحلیل داشته باشند، در زندگی خانوادگی چالش‌برانگیز است. معمولاً پدرها و مادرها در برابر مشکلات عزیزانشان طاقت ندارند.

خطبه ی اول نماز جمعه ، حرم امام رضا ^{(علیه السلام)}

خطبه ی اول

دریافت

یکی از موارد این ناهمواری‌ها در زندگی خانوادگی، انتقال مشکلات زندگی به‌وسیله زن و شوهر به خارج خانواده است.

این‌ که دیگران در جریان مشکلات زندگی خانوادگی قرار بگیرند و بخواهند نظر، تصمیم‌گیری و تحلیل داشته باشند، در زندگی خانوادگی چالش‌برانگیز است. معمولاً پدرها و مادرها در برابر مشکلات عزیزانشان طاقت ندارند.

آنان روی حساسیت‌ها عاطفی که نسبت به فرزندان خوددارند، برآشفته می‌شوند و این امر باعث دخالت آنان در زندگی می‌شوند و نه‌تنها باعث بهبود مشکل نمی‌شوند بلکه باعث بدتر شدن مشکل خواهند شد.

زنان شما لباس شما هستند و مردان هم لباس زنان.

دو خصوصیت، پوشاندن نواقص و اشکالات بدن، حالت کراهت عریانی بدن به‌وسیله لباس پوشیده می‌شود، به همان اندازه که نقش لباس برای انسان پوشاننده است، زن همین موقعیت را نسبت به مرد و مرد هم همین موقعیت را نسبت به زن‌دارند. انسان معمولاً عیوبی دارد و این عیوب در بارزترین حالت، در برابر همسر نمایان خواهد شد. اگر شخصی نقطه‌ضعفی داشته باشد در برابر مشکلات، این نقطه‌ضعف در برابر همسرشان مشخص می‌شود و نباید این مشکل از طریق محرم او به دیگران منتقل شود.

این انتقال مشکلات زندگی به خانواده‌ها، پدرها و مادرها و به دیگران درست مثل کنار زدن لباس، عریان شدن یا عریان کردن است و این شایسته یک زن نسبت به مرد نیست کما اینکه شایسته یک مرد نسبت به زن نیست.

لباس به انسان شخصیت می‌دهد، لباس زینت و آرایش انسان است، انسان ممکن است بدون لباس آراسته نباشد اما لباس زیبا و آراسته‌ای که می‌پوشد، به او آراستگی می‌بخشد. همین حالت را زن نسبت به مرد و مرد نسبت به زن دارد.

به دخترخانم و یک آقاپسر باهم ازدواج می‌کنند و مرد به مقام و موقعیتی می‌رسد و موفقیت حاصل می‌شود ولی این زن در برابر شخصیتی که مرد به دست آورده، زن هم در آن شریک است.

زن اسباب زینت و آرایش مرد است، مرد به یک زن عفیف و شخصیت دار، مرد با این زن هم شخصیت پیدا می‌کند. اگر بنا باشد که مرد وقتی به یک موقعیت اجتماعی رسید، زن یک زن خانه‌دار است، این زن در تمام موفقیت‌های او شریک است، اگر او در برابر مشکلات تحمل نمی‌کرد و درراه موفقیت خانواده زن جهاد نمی کرد؟، موقعیت رشدبرای مرد به وجود نمی آمد.

زن و شوهر باید توجه کنند که خاصیت لباس بودن را نسبت به همسرشان از دست ندهند.

خصوصیت دیگر که باعث چالش می شود، عدم اخلاص در محبت است. اگر بنا شد یک مرد غیر از زن و بچه اش، موجود دیگری هم در دل او جا داشت. دقت گنید که روابط عاطفی بین خانواده ها جریان دارد اما منهای عواطف خانوادگی که در خانواده ها مرسوم است، مردی با داشتن یک زن عفیفه زیبای مورد علاقه، به جای دیگری هم دلبسته بود، این عدم اخلاص در محبت و یکتایی عشق در زندگی چالش ایجاد می کند.

در خانه، زن و بچه فرد او را از آن خود می دانند اما اگر احساس کردند غیر از آنان به کس دیگری هم تعلق دارد،

پندار غلطی بر اثر بعضی رسوبات جاهلی در خانواده ها و افراد موجود است که در محیط خانه و زندگی مردها احساس می کنند زن به او تعلق دارد و کسی در او سهمی ندارد و اگر با کمی احتمال احساس کند گوشه دل او به کسی کشش دارد، این زندگی ظوفانی می شود اما این تنتها نیست، شوهر هم متعلق به زن است.

برخی مسائل به عنوان آموزه دینی مه به ما می رسد باید برای خودمان تحلیل کنیم. روایت پیامبر: جهاد زن شوهر داری کردن است. این فرمایش تحلیل دارد، زن های مدینه آمدن خدمت پیغمبر ارکرم، به پیغمبر عرض کردند شوهر های ما در رکاب شما می جنکند و شهید می شوند در بهترین موقعیت قرار خواهد گرفت. اما اینکه ما پای بچه یتیم ها بنشینیم و آنان را بزرگ کنیم تأمین خانواده بی سرپرست، مشکلات آن هر روزش به اندازه یک شهادت است و یک زن عفیف پای او مانده و از او پرستاری می کند با تمام سختی ها.

پیامبر در جواب او گفتند، جهاد زن شهید؟ جهاد زن مجاهد . ایثارگر؟ حهاد زن ایثارگری که در پای او تمام هستی اش را داده و زندگی می کند، در تمام جریان جهاد او و شهادت، این زن سهم دارد، شهادت تنها مال او نیست بلکه آن زن هم در آن شریک است. پیغمبر به این مسئله گفتند جهاد زن.

نه برای زنی که در کنار همسر جوانش زندگی آرام دارد.

این چنین نیست که مردها به زنان بگویند این امر برای شماست، پیغمبر به زن شما نگفت، به زن ان شهید جان داده ایثارگر میدان جنگ و جانبازی که هر شبانه روزش یک شهادت است و زن عفیفش پای او نشسته و در تمام مشکلاتش سهیم است، به او گفته اند نه به زن خوش گذران جنابعالی.

این نیست که فقط زن مال شوهر است و شوهرداری کند، مرد هم مال زن است. همانطور که زن در کانون خانواده به مرد تعلق دارد، مرد هم همینطور است.

شما دانشجو بودی و زن خانه داری کرد، در این زندگی پوسید، خشکید، حالا امروز بگویی این زن عجوزه و جیب پر پول داری و زن جوان بگیری، صاحب کارخانه شده ای، اینگونه نیست.

اسلام دین عشرت کده و عیاشی و هوس بازی نیست، دینی که مردان پولدار برای خود حرمسرا درست کنند نیست.

بچه یتیم ها را جمع کنی و حق زنان بی سرپرست را کمک کنی، بروی و چند خانواده را زیر سرپرستی بگیرید. مسئله اخلاقی در سبک زندگی باید توجه شود، شما که زن گرفته ای و تشکیل خانواده داده ای، آنان شما را متعلق به خود می دانند.

اگر معاشرتی در بیرون از خانواده شکل دادی، خانواده دیگر شما را خودی نمی دانند، می شوی بیگانه.