برخورد با جریان رهبری در اسلام گناهی غیر قابل بخشش است. فرهنگ اسلام اقتضا می کند در برابر جریان رهبری ادب خاصی رعایت شود چرا که خداوند در قرآن شیوه سخن گفتن با پیامبر(ص) را مشخص کرده است. 

به گزارش alamolhoda.com، آیت الله علم الهدی ظهر پنجشنبه؛ دهم خرداد ماه، در سیزدهمین جلسه از سلسله جلسات سوره «فتح» که هر روز ماه مبارک رمضان در محل مهدیه مشهد برگزار می شود، به بیان نکات تفسیری نهمین آیه از این سوره مبارکه پرداخت.
نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی با اشاره به سه دستور خداوند به مسلمانان در جریان صلح حدیبیه که می فرماید «وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلًا»، در تبیین مفهوم «یاری کردن و حفظ وقار پیامبر(ص)، اظهار کرد: برخورد با جریان رهبری در اسلام گناهی غیر قابل بخشش است. فرهنگ اسلام اقتضا می کند در برابر جریان رهبری ادب خاصی رعایت شود چرا که خداوند در قرآن شیوه سخن گفتن با پیامبر(ص) را مشخص کرده است.
امام جمعه مشهد مقدس افزود: علت این که خداوند در این آیه می فرماید وقار پیامبر(ص) را حفظ کنید، این است که پس از جریان صلح حدیبیه، عده ای از مسلمانان بنای تندی با ایشان گذاشتند.
آیت الله علم الهدی یادآور شد: حرف کسانی که با پیامبر(ص) به تندی سخن گفتند، این بود که «چرا ما را به سمت حج عمره دعوت کردید و حالا که به نزدیکی مکه رسیده ایم، می گویید از همین محل قربانی ها را انجام دهیم و سر خود را بتراشیم و به سمت مدینه بازگردیم؟»
وی ادامه داد: در جریان فتح مکه، برخی از کسانی که با پیامبر تلخی کرده بودند، از ایشان عذرخواهی کردند و گفتند «آن روزی که شما صلح کردید و به سمت مدینه بازگشتید، ما این روز را نمی دیدیم.»
آیت الله علم الهدی با اشاره به کیفیت ارجاع ضمایر مفعولی مطرح شده در این آیه شریفه، خاطرنشان کرد: برخی مفسران در تفسیر سه فعل «تُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ»، مرجع ضمیر مفعولی را خدا می دانند و می گویند آیه به دفاع، تعظیم و تسبیح برای خداوند اشاره دارد؛ اما عمده مفسران، مخصوصا مفسران شیعه معتقدند ضمیر مفعول دو فعل نخست به پیامبر(ص) بر می گردد و تنها فعل آخر به خدا باز می گردد. یعنی «پیامبر را یاری کرده و وقار او را حفظ کنید و خدا را تسبیح کنید.»
نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی به تبیین ارتباط میان این ضمایر پرداخت و گفت: در عرصه یاری پیامبر(ص)، برای ما مصائبی ایجاد می شود که حتی ممکن است انسان در این مقام به شهادت یا جانبازی برسد؛ در تعظیم پیامبر(ص) هم در هر حال انسان ها باید از نظریات شخصی خود صرف نظر کنند. در واقع منظور آیه این است که این سختی ها را به حساب خدا نگذارید؛ چرا که معنای «تسبیح خدا» این است که انسان، خدا را از تمام عیوب و تقصیرات منزه بداند.
آیت الله علم الهدی تأکید کرد: لازمه تسبیح خدا این است که انسان کاستی های زندگی خود را در وجود خودش جستجو کند چرا که در مسیر بندگی خدا به انسان بدی نمی رسد. هر مشکلی که در این مسیر وجود دارد، به صورت فرصت و منفعتی برای او ظاهر خواهد شد.
وی افزود: تحمل عوارض جانبازی و شهادت و یا دیدن داغ عزیز رنج هایی دارد که این مسائل را نمی توان کمبود دانست چرا که این اتفاقات در راه خدا حادث شده و خدا آن را به بهترین شکل جبران خواهد کرد.
امام جمعه مشهد مقدس در بخش دیگری از سخنان خود به تبیین مفهوم عبارت «بُکْرَةً وَأَصِیلًا» پرداخت و گفت: «بکره» به معنای صبح است و «أصیل» به بازه میان نماز عصر و مغرب گفته می شود که در آن زمان، اصالت روز مشخص می گردد. خداوند مؤمنان را به تسبیح خداوند در این دو بازه فراخوانده است.
آیت الله علم الهدی با بیان این که تسبیح خداوند مقدم بر همه اذکار است، خاطرنشان کرد: تنزیه خدا از تمام نقایص و اختصاص دادن کمبودها به غیر خدا، خودش مقدم بر این است که انسان خدا را یکتا بداند و او را حمد کند.