ادامه ی تفسیر سوره ی"القارعه"
انسان صاحب اراده و قوی و نیرومند به کوه تشبیه می شود
این دگرگونی که بر اثر فشار قیامت بر مردم وارد می شود با آنچه بر کوه ها حادث می شود متفاوت است. بر انسان ها با غم و غصه و پریشانی و روحی است ولی در کو ها از هم پاشیدگی مادی است. در اینجا کوه را در کنار انسان آورده است تا نشان دهد وقتی کوه با این عظمت به شکل پشم زده شده در می آید انسان ها و این پوست و گوشت و استخوان معلوم است چه می شوند.
ادامه ی تفسیر سوره ی"القارعه" مهدیه مشهد
آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر سوره ی "القارعه" بیان داشتند: در آیات " یوم یکون الناس کالفراش المبثوث" و آیه ی بعدی خداوند متعال در این 2 آیه دو خصوصیت برای قیامت بیان کرده که دارای دو تاثیر برای کوبندگی قیامت است، اولین خصوصیت که اثرگذاری کوبندگی قیامت بر انسان است می گوید روزی که انسان ها مانند پروانه ها پراکنده اند و بر اثر این کوبندگی کوه ها مانند پشم زده شده اند.
ایشان در ادامه بیان آثار قیامت افزودند: در این خصوصیت اثر این کوبندگی بر قوی ترین موجودات در برابر حوادث و شدائد و سختی ها و دوم اثر گذاری قیامت بر قوی ترین موجودات از حیث استحکام و قدرت مادی است. حال چرا انسان در کنار کوه آمده است؟
آیت الله علم الهدی در ادامه تاکید کردند: یکسری سختی ها بر اثر مشکلات است. در این آیه انسان و کوه در برابر کوبندگی قیامت کنار هم قرار گرفته اند و اثر این کوبندگی بر انسان و کوه بیان شده است. اینجا دو نقش برای کوبندگی قیامت بیان شده است. نکته ای که در اینجا باید بیان شود این است که در ادابیات فارسی پروانه مظهر عشق و زیبایی است اما در ادبیات عرب درست برعکس است. پروانه مظهر حماقت و نادانی و بی بندوباری است.
ایشان در تبیین این دو آیه افزودند: نقطه ی مقابل انسان صاحب اراده و قوی و نیرومند به کوه تشبیه می شوند که در مقابل پروانه کوه آمده و نشان می دهد آثار قیامت همه را ازبین می برد. آوردن "تکون" در ادامه آیه از دید برخی نیاز نبوده اما به اعتقاد برخی مفسرین مانند فخر رازی برای بیان شدت فشار آثار قیامت بر کوه ها را ثابت کند چون از نظر تکوینی کوه ها زیر و رو می شوند.
آیت الله علم الهدی در بحث آثار قیامت بیان داشتند: نکته ی مهم این است که این تکونی که در اثر فشار قیامت بر مردم وارد می شود با آنچه بر کوه ها حادث می شود متفاوت است. بر انسان ها با غم و غصه و پریشانی و روحی است ولی در کو ها از هم پاشیدگی مادی است. در اینجا کوه را در کنار انسان آورده است تا نشان دهد وقتی کوه با این عظمت به شکل پشم زده شده در می آید انسان ها و این پوست و گوشت و استخوان معلوم است چه می شوند.