حسینیه آیت‌الله شهیدی ـ پشت سر ولی و امام زمان خود حرکت کردن یعنی تا آنجایی که حتی در مسئله تشنگی و سیرآب شدن با امام زمانش تفاوت پیدا نکند، در همه موقعیت‌ها، نظر، فکر و اندیشه، دنباله‌رو امام بوده و با امام تفاوت نداشته باشد.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی صبح امروز در مراسم عزاداری تاسوعای حسینی در حسینیه آیت‌الله شهیدی، با بیان این‌که مهم‌ترین بحث در روز تاسوعا، «معرف شناسی ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} است، اظهار کرد: وقتی انسان از دین صحبت می‌کند یا در توصیف یک شخصیت ایمانی و دینی سخن می‌گوید، نمی‌تواند با استدلال و دلیل موضوع را مطرح کند بلکه باید مستند باشد.

ایشان با اشاره به جایگاه حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)}، عنوان کرد: عظمت ایشان آن‌قدر زیاد است که در توجیه عقلانی، مطالب کاملی قابل‌ارائه است اما به دلیل این‌که عظمت قمر بنی‌هاشم، یک عظمت خاص وابسته به مبانی اعتقادی، فکری و دینی هست، باید مستند و با سند سخن گفت.

جایگاه قمر بنی‌هاشم در کلام معصومین

آیت‌الله علم‌الهدی به تعبیر امام چهارم از عظمت و جایگاه حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} اشاره کرد و ادامه داد: امام سجاد ^{(علیه‌السلام)} می‌فرمایند: «إنَّ عَمِىَّ لِلْعَبّاسِ دَرَجَةً فِی الْجَنَّةِ مَنْزِلَةٌ یَغبِطَهُ بِها جَمیعَ الشُّهدَاءِ» «برای عمویم عباس در بهشت درجه‌ای است که همه شهدا به درجه او غبطه می‌خورند»؛ معصوم هیچ‌گاه سخن عاطفی و احساسی نمی‌زند و غلو ندارد.

ایشان ادامه داد: تعبیر این کلام امام چهارم از مقام حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} در بهشت، کلامی بسیار پر فراز و دارای گستره عظیم است، این تعبیر، یعنی حمزه سیدالشهدا و جعفر طیار می‌گویند ای‌کاش من عباس بودم؛ قمر بنی‌هاشم شجاع، وفادار، کریم، سخاوتمند و با احساس در مسؤولیت بود، همه این ویژگی‌ها را ایشان داشت و از همه این‌ها بالاتر، یک فقیه و قاضی بود، اما این جایگاه به چه جهت است؟

نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی تصریح کرد: تحلیلی که برای ما به‌عنوان نقطه مستند قابل‌توجه است، کلام معصوم است؛ وجود مقدس معصومین گاهی اوقات که اولیاء را توصیف می‌کردند، آن صفت برجسته خاص که رابطه آنان به قرب پروردگار را بیشتر می‌کرد را تصریح می‌کردند؛ امام صادق ^{(علیه‌السلام)} می‌فرمایند: «کانَ عَمُّنَا الْعَبَّاسَ نافِذَ البَصیرَةِ، صَلْبَ الْأیمانِ، جاهَدَ مَعَ أَبی‌ عَبْدِاللَّهِ علیه السلام وَأَبْلی بَلاءً حَسَناً وَمَضی شَهیدا»، نافذ البصیره، یعنی بصیرت نافذ داشت.

بصیرت داشتن یعنی در جریان زندگی، مسیر حق را گم نکنیم

ایشان اضافه کرد: با بصیرت بودن مسئله خاصی است که انسان در عرصه زندگانی خود، در گردوغبارهای اجتماعی و سیاسی دارای بصیرت باشد؛ داشتن بصیرت به این معنا که در موقعیت‌های مختلفی که در زندگی برای او پیش می‌آید، بصیرت داشته باشد و جریان‌ها و بحران‌های متعدد زندگی، مسیر و جاده را برای او گرد آلود نکند، نمی‌گویند عمویم بصیرت داشت، می‌گویند بصیرتش نفوذ داشت.

آیت‌الله علم‌الهدی به بیان روایتی از امام حسین ^{(علیه‌السلام)} اشاره و عنوان کرد: روایتی از سیدالشهدا نقل‌شده که می‌فرمایند: «با بصیرت ترین افراد یا بیناترین چشم‌ها و یا روشن‌ترین و شفاف‌ترین بصیرت‌ها، آن بصیرتی است که خیر را بشکافد و در مسیر خیر، خط ‌یابی او بالا باشد و خط خودش را در دل خیرها و خوبی‌ها به دست آورد، آنچه از خیرها استنتاج می‌کند، او را خط خود در زندگی قرار دهد».

«نافذ البصیره» یعنی خط‌ یابی از دل عبودیت

ایشان خاطرنشان کرد: «نافذ البصیره» یعنی «خط یاب» باشد و جریان‌های قدرت و ثروت او را با خود همراه نکند؛ انسان‌ها خط خود را از حوادث و بحران‌ها نمی‌گیرند بلکه با بصیرت‌ترین چشم‌ها و دیده‌ها، بصیرت و خط‌یابی را از دل خوبی‌ها و عبودیت پروردگار به دست می‌آورند؛ امام صادق ^{(علیه‌السلام)}، حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} را با لفظ «نافِذَ البَصیرَةِ» توصیف می‌کنند، یعنی این ویژگی باعث شد که حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} به نقطه‌ای برسد که همه شهدا نسبت به جایگاه ایشان غبطه بخورند.

آیت‌الله علم‌الهدی با بیان این‌که کمال در عبودیت و طی کردن مراحل تکامل در بندگی خدا، نیکبختی و رسیدن به مکنت اخروی همچون جریان به دست آوردن ثروت مادی است، خاطرنشان کرد: کسی با کار روزمره نمی‌تواند ثروتمند شود، این‌که هر روز کاری انجام دهد، مزدی بگیرد و پس‌انداز کند به ثروت‌های افسانه‌ای دست پیدا نمی‌کنند، کسی به این درجه می‌رسد که بتواند از سلسله موقعیت‌ها و فرصت‌ها استفاده کنند و با یک حرکت اقتصادی، یک‌شبه راه صدسال توان اقتصادی را طی کنند، داشته‌های معنوی و اخروی نیز این‌چنین است، اگر تنها به خواندن نمازهای یومیه اکتفا کنیم و امور دینی معمول را انجام دهیم، هیچ‌گاه به مقام و منزلت نخواهیم رسید.

ایشان با تأکید بر این‌که انسان باید موقعیت‌های جهشی در عبودیت ذات مقدس پروردگار را شناسایی کرده و از این طریق به نقطه‌ای برسد که همه شهدا به او غبطه بخورند، گفت: «نافِذَ البَصیرَةِ» بودن حضرت ابالفضل آنجایی در کربلا به‌عنوان یک تابلو نمایش داده شد که تمام احساس و عملکرد او متناسب با امام زمانش بود.

حضرت ابالفضل^{(علیه‌السلام)} تابلوی کامل ولایتمداری است

نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی با اشاره به امان‌نامه‌ای که ابن زیاد برای حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} نوشت، گفت: این سؤال به وجود می‌آید که آیا در عملکرد ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} نقصی وجود داشته که ابن زیاد به خود اجازه داده تا چنین نامه‌ای برای ایشان بنویسد یا هدف دیگری را دنبال می‌کرده؛ شخصیت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} از نظر موقعیت رزمی و توانمندی نظامی، موقعیتی بی‌نظیر در کربلا بود و صلابتی که ایشان در دنیای عرب داشتند، زبانزد بود اما ابن زیاد، وجود برادری همچون ابالفضل ^{(علیه‌السلام)} را در کنار امام حسین ^{(علیه‌السلام)} یک نقطه مقاومت در برابر لشکر خود می‌دانست به همین دلیل، به طمع افتاد قمر بنی‌هاشم را نیز همچون جمع زیادی از شیعیان، جذب لشکر خود کند.

ایشان با بیان این‌که حضرت ابالفضل ^{(علیه‌السلام)}، خط ولایتمداری را در کنار شریعه فرات به نمایش گذاشتند، عنوان کرد: پشت سر ولی و امام زمان خود حرکت کردن یعنی تا آنجایی که حتی در مسئله تشنگی و سیرآب شدن با امام زمانش تفاوت پیدا نکند، در همه موقعیت‌ها، نظر، فکر و اندیشه، دنباله‌رو امام بوده و با امام تفاوت نداشته باشد.