جلسه ی سی و پنجم درس حوزه ، فرائد الاصول ، باب شکیات

دریافت

تنبیه اول : گفته شده است محقق حلی (ره) در حجیت اصل برائت قائل به تفصیل است بدین صورت که آنرا در مسائل عام البلوی حجت می داند اما در مسائل صدر اسلام که کم اتفاق می افتاده حجت نمی داند خصوصیت مسائل عام البلوی این است که اگر حرام می بودند پیامبر و ائمه (ع ) آن را بیان می فرمودند . محقق استصحاب را از ادله عقلی می داند .قسم اول استصحاب :در انسان برائة اصلیه واجب است یک روزی هیچ تکلیفی نداشته ( قبل از بلوغ ) حال شک می کنیم تکلیفی دارد یا خیر استصحاب می کنیم حالت قبل را که عدم تکلیف بود ( استصحاب حال عقد )

قسم دوم : عدم الدلیل احکام بوسیله وحی به ما رسیده است در جایی که شک می کنیم وبیانی نیست . عدم الدلیل

قسم سوم :استصحاب حال شرع دلیلی بر این مدعی نداریم

کلام محقق در معارج اصالة البرائه در جایی است که دلیلی بر حکم نداشته باشیم اصل آن است که در تمام مسائل نفی احکام است ذمه ما از تکالیف شرعی خالی است

محقق می فرماید 1- دلیل شرعی نداریم به اینکه  راههای استدلال شرعی منضبط است 2- اگر این حکم ثابت می بود دلالت می کند بر او ادله اربعه اگر دلالت نباشد لازم می آید تکلیف به مالا یطاق