انسان با بینش مادی نمی‌تواند به دیگران توجه داشته باشد/ در تدارک نوروز، وضعیت قشر آسیب‌پذیر را در نظر بگیرید
خطبه اول ـ شما برحسب این‌که دارای بینش خدایی هستید در تدارک سال نو نباید خودبین باشید، آیا آن سور و ساتی که در زندگی شما موجب ایجاد مسرت شما می‌شود، در بساط خانواده‌های فقیر و قشر آسیب‌پذیر هم وجود دارد؟
به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته، 28 اسفندماه مشهد مقدس در حرم امام رضا(ع)، در ادامه تفسیر سوره مبارکه انسان در تبیین انسان الگویی قرآن، بابیان این‌که کلام ما درباره انسان الگویی قرآن در حوزه انسان زیستی، به آیه «فَوَقاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذلِکَ الْیَوْمِ وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً» رسید، گفت: در طی هفته‌های گذشته عرض شد سخن در این آیه در دو بخش است که بخش اول آن را بحث کردیم و کلام امروز ما در بخش دوم سوره است، «وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً».
ایشان ادامه داد: در مقابل عملی که ابرار انجام دادند در وفای به نذر و اطعام مسکین، ابن سبیل و یتیم، اطعام به دو منظور انجام گرفت، انگیزه اول لوجه الله است، انگیزه دوم هم « إِنَّا نَخَافُ مِن رَّبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا» بود؛ در برابر وحشت از مظهر غضب خدا، ابرار در برابر این وحشت و به خاطر رضای خدا، مسکین و یتیم و اسیر را اطعام کرده‌اند، خداوند نیز در این دو آیه، اجر این عمل را مطرح می‌کند؛ در برابر آن وحشت، خدا به آنان امنیت بخشید، در عرصه محشر در برابر آن دهشتی که از عبوس بودن قیامت داشتند که شرحش را در هفته گذشته عرض کردم، در برابر آن انگیزه ِ«لِوَجْهِ اللَّهِ» هم که به خاطر رضای خدا این‌ها اطعام کردند، می‌فرماید: «وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً».
انسان با بینش مادی نمی‌تواند به دیگران توجه داشته باشد
آیت‌الله علم‌الهدی بابیان این‌که در نگاه مادی به زندگی، توجه به دیگران معنا پیدا نمی‌کند، افزود: نکته قابل‌تأمل این است که در زندگی انسان اگر زندگی بر اساس بینش مادی و انکار خدا صورت بگیرد، در این زندگی دگر بینی، منطق ندارد، فقط در این زندگی خودبینی حاکم است، انسان منکر خدا و یا انسانی که در جریان زندگانی مادی خودش با بینش مادی زندگی را تنظیم می‌کند، معنا ندارد در این زندگی دگر بینی داشته باشد، حتماً در این زندگی خودبینی حاکم است.
ایشان با اشاره به این‌که بینش مادی در زندگی دارای منطق نیست، خاطرنشان کرد: یعنی هر حرکت اجتماعی و برنامه جمعی از این انسان صادر بشود، منافع قدرت و ثروت در این حرکت منظور می‌شود، دگر بینی به‌عنوان دگر بینی جدای از خودبینی در زندگانی مادی که بر اساس بینش الحادی و مادی تنظیم‌شده است، دارای منطق نیست.
وجود خدابینی در زندگی، مقدمه دگر بینی است
نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی با تأکید بر این‌که وجود خدابینی در زندگی، مقدمه توجه به دیگران در جریان زندگی است، عنوان کرد: اگر در یک زندگی انسان بخواهد دگر بینی منهای خودبینی داشته باشد، حتماً باید در آن زندگی خدابینی حاکم باشد، اگر در زندگی خدابینی حاکم شد دگر بینی وجود دارد اما اگر خدابینی حاکم نباشد، چرا در مقام منفعت مادی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی نداشتن، انسانی قدمی بردارد در جهت تأمین زندگانی دگری، هر قدمی هم که در حوزه دگر بینی انجام دهد، منافع خود را در ثروت و یا در قدرت می‌بیند؛ انسان خدابین نمی‌تواند در زندگی خودبین باشد و منافع قدرت و ثروت را برای خودش بخواهد، انسان خدابین به‌هیچ‌وجه خودبین نیست و در همه زندگی‌اش دیگران را می‌بیند.
در تدارک نوروز، وضعیت قشر آسیب‌پذیر را در نظر بگیرید
آیت‌الله علم‌الهدی با تأکید بر این‌که در تدارک شادمانی عید به فکر اقشار آسیب‌پذیر نیز باشید، گفت: برادران و خواهران، امسال تمام شد، شما برحسب این‌که دارای بینش خدایی هستید و معاد باور هستید، در عیش و نوش سال نو نباید خودبین باشید، آیا آن سور و ساتی که در زندگی شما موجب ایجاد مسرت در زندگی شما هست، آیا در بساط خانواده‌های فقیر و قشر آسیب‌پذیری که با مشکلات معیشتی دست‌به‌گریبان‌اند هم وجود دارد یا آنان در شب سال نو با غم و غصه و ناداری دست‌به‌گریبان‌اند؟ خدابین نمی‌تواند به این مسائل بی‌تفاوت باشد.
ایشان ادامه داد: وقتی به خاطر خدابینی، دگر بینی پدید آمد، خدا می‌فرماید «وَ لَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَ سُرُوراً»، کسانی که نسبت به معرفت با خدا نسبت به توحید، معاد و عبوس بودن قیامت خوف داشتند، در ورود به روز قیامت با روی گشاده از سوی خدا مواجه می‌شوند؛ راغب اصفهانی در کتاب مفردات، لقاهم را معنا می‌کند مثل این‌که انسان به مهمانی یک عزیز برود که از دیدار او مسرور است، چطور با یک مسرت و شادی از او استقبال می‌کند؟
پاداش توجه به دیگران، روی گشاده خدا در محشر است
آیت‌الله علم‌الهدی افزود: استقبال خدایی در صحرای محشر برای انسان الگویی قران که برای خدا، دگر بین بوده است در حقیقت با همان روی گشاده و همان سرور و شادی است منتها روی گشاده خدا در محضر رحمت خدا برای ابرار متجلی می‌شود؛ انسان‌هایی که وارد صحرای محشر می‌شوند، با آن هوای تاریک و صدای انفجار مهیبی که در فضای ظلمانی محشر طنین‌انداز می‌شود، جز مظاهر غضب خدا چیزی نمی‌بینند، ابرار وقتی قدم در محشر می‌گذارند، جایگاه خودشان را در بهشت و مقامات عالیه قرب الهی را در آن دل ظلمت و سیاهی محشر مشاهده می‌کنند.
ایشان خاطرنشان کرد: این‌که در برابر مظاهر رحمت خدا قرار می‌گیرند، آن گشاده‌رویی حق در آن تجلی رحمت حق در چهره آنان متجلی می‌شود چون آنان وجه الله هستند؛ جمال نورانی آنان در عین ظلمت و تاریکی صحرای محشر می‌درخشد، مؤمنین نگاه می‌کنند که این ستاره نورانی در این سیاهی چطور متجلی شد؟ چشمشان می‌افتد که سیدالشهدا است، کسی که می‌گویند کشتی نجات است.
امید روز قیامت، دست‌گیری سیدالشهدا است
آیت‌الله علم‌الهدی به بیان دلیل «کشتی نجات» بودن سیدالشهدا(ع) پرداخت و گفت: کشتی نجات، کشتی است که او به سراغ مردم می‌رود، به سراغ غرق‌شده‌ها می‌رود و آنان را نجات می‌دهد، علت این‌که به سیدالشهدا می‌گویند کشتی نجات این است که در روز محشر صورت‌های زیبایی در محشر بروز می‌کند برای این‌که تجلی و انعکاس جمال حق در صورت آنان متجلی است، مثل کشتی نجات در سیاهی محشر می‌چرخد تا دستی بلند شود و بگوید من همانی هستم که در فاطمیه برای مادرت عزاداری کردن، دست‌ها را می‌گیرند و می‌برند.
ایشان اضافه کرد: شادی و سرور آنان به خاطر عمل و آبرومندی آنان است، می‌بینند به مقامی رسیده‌اند که می‌توانند دوستان خود را نجات دهند، ما در آخر قرار داریم، سال را با فاطمیه شروع کردیم و با فاطمیه تمام کردیم، این نقطه تنها نقطه‌ای است که از آن به‌سادگی عبور نمی‌کنند.
ویدئو خطبه اول
دریافت
مدت زمان: 20 دقیقه 7 ثانیه
