جلسه ی بیستم درس حوزه ، فرائد الاصول ، باب شکیات

بحث در اثبات اصاله البرائه بود از طریق دلیل اجماع
این دلیل جز از طریق اجماع عملی که کاشف از رضایت معصوم(ع) است ممکن است و لاغیر.
سیره ی مسلمین از اول تشریع شریعت همین بوده بلکه در تمام شرایع اینگونه است که در مشتبه الحرام جواز بر ارتکاب و قبح و عقاب بلا بیان را قائل است.
 محقق می فرماید که تمام اهل شرایع قائل به این هستند که در مشتبه الحرام توقف نکنند چه علم به اذن شریعت را مکلف داشته باشد و چه نداشته باشد.
مرحوم شیخ می فرماید قول محقق اگر غرض بیان قبح مواخده جاهل باشدخوب است، اما اگر وجوب احتیاط از شارع به او نرسیده باشد ولی این بناء تمام عقلاء است.