خطبه اول نماز جمعه ـ آیه شریفه دو تفسیر دارد، یک تفسیر که بر مبنای «عَلی‏ حُبِّهِ» است که می‌گوید انگیزه محبت خدا بود اما تفسیر دوم در مقام تعمیق بیشتر بر اخلاص عمل اشاره دارد.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله علم‌الهدی پیش از ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته 27 آذر مشهد مقدس در حرم امام رضا(ع)، در ادامه بیان تفسیر سوره انسان در موضوع انسان الگویی قرآن در انسان زیستی، بابیان این‌که به آیه «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی‏ حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً»، گفت: این انسان الگویی که ابرار و خانواده امیرالمؤمنین هستند، این‌که به یتیم، مسکین و اسیر اطعام می‌کنند، در ارتباط بامحبت خداست.

ایشان بابیان این‌که بر اساس حب پروردگار این اطعام را انجام می‌دهند، ادامه داد: آیه شریفه دو تفسیر دارد، یک تفسیر که بر مبنای «عَلی‏ حُبِّهِ» است، بر اساس شأن نزول آیه است که بیان شد، نذر کردن امیرالمؤمنین و صدیقه اطهر و فضه خاتمه برای شفای حسنین که سه روز روزه‌بگیرند، بنا شد در این سه روز، هرروز با یک ساع جو که به دست صدیقه اطهر نان درست شود، به‌طور مشروح بیان شد.

محبت به خدا و اخلاص حقیقی، دو جنبه ازخودگذشتگی خانواده امیرالمؤمنین

امام‌جمعه مشهد مقدس اظهار کرد: این عمل ایثارگرانه خانواده از وجود مقدس امیرالمؤمنین تا به کودک به‌ظاهر سه‌ساله و چهارساله صورت گرفت؛ بنا بر تفسیر اول آیه، می‌گوید انگیزه محبت خدا بود اما تفسیر دوم در مقام یک تعمیق بیشتر در معنای «الطَّعامَ» و «یُطْعِمُونَ» که با صیغه مضارع ادا شده است درحالی‌که عمل آن‌ها مربوط به گذشته بوده نسبت به زمان آیه شریفه.

ایشان بابیان این‌که این آیه، این حرکت ایثارگرانه را تصویر می‌کند، عنوان داشت: در اینجا تمام نقطه محوری آیه، «عَلی‏ حُبِّهِ» است؛ خانواده امیرالمؤمنین، خانواده جریان حاکم بر جامعه است، خانواده حاکم و تبار حاکم بر جامعه دست به هر حرکتی بزند، طبیعی است باانگیزه‌های سیاسی و مدیریتی این حرکت را انجام می‌دهد، اقدام به یک عمل ایثارگرانه که اعضای خانواده غذای منحصربه‌فرد شخصی خود را که قوت لایموت آنان است در اختیار سه قشر آسیب‌پذیر فقیر، مسکین و اسیر قرار دهد، ممکن است با یک انگیزه سیاسی صورت گیرد و یا در قالب یک ایثار است.

ازخودگذشتگی امیرالمؤمنین به‌عنوان رفتار حاکم جامعه شناخته می‌شود

آیت‌الله علم‌الهدی ادامه داد: این عمل تبار حاکم جامعه باانگیزه سیاسی و مسئله قدرت‌یابی و اجرای شگرد مدیریتی نبود، این حرکت با یک انگیزه ارضاء عاطفه انسانی در نوع‌دوستی و اجرای احساسات پر فورانی که حتی لقمه را از دهان بچه چهارساله گرفتن و او را با آب قانع کردن، دراین‌ارتباط هم این عمل انجام نشد، و یطعمون الطعام علی حبه؛ این عمل تنها به دلیل عشق به خدا و دلدادگی ذات مقدس حق صورت گرفت.

ایشان، عشق به‌حق را عامل ازخودگذشتگی خانواده امیرالمؤمنین عنوان و خاطرنشان کرد: وقتی عشق به حق در مزاج یک انسان از یک مرد پرتوان بیست‌وچندساله یا یک بچه سه‌ساله و چهارساله ساتع شود، فقط منوط به دلدادگی و عشق به‌حق است؛ عشق به حق در آن مردم دلاور غیور پرتوان، امیرالمؤمنین(ع) و در آن آقازاده چهارساله امام حسن و آقازاده سه‌ساله، امام حسین حاکم شد، اقتضایش این است که خودش غذا نخورد و قوت لایموت خود را به یکی از آن اقشار بپردازد.

عضو خبرگان رهبری به بیان معنای لغوی عشق پرداخت و گفت: عشق از ماده «عَشَقَ» است، «عَشَقَ»به گیاهی می‌گویند که دور گل و نهالی می‌پیچد و آن را خشک می‌کند، در زبان فارسی به آن پیچک می‌گوییم، عشق از این لغت گرفته‌شده یعنی همان‌طوری که این پیچک به یک نهال کوچک پیچید یا اطراف یک بوته گل او را می‌خشکاند و از بین می‌برد، اگر بنا شد محبت یک تابی اطراف دل انسان پیچید، همان نقشی را دارد که گیاه پیچک دارد.

عشق به‌حق تمام گرایش‌های غیر خدایی را از بین می‌برد

ایشان اضافه کرد: عشق تمام گرایش‌ها، آرزوها و محبت‌ها درون این دل می‌خشکد و از بین می‌رود، اگر عشق به خدا درون انسان ایجاد شد، تمام گرایش‌های مادی، اجتماعی و تمام خواست‌های نفسانی در این دل می‌خشکد، جز حق و جز خدا هیچ‌چیز اثر ندارد؛ در زندگی ابرار نیز از آن کودک چهارساله گرفته تا دیگران، این عشق را در دل دارد، این عمل فوق‌العاده بر اساس عشق به حق بود، اخلاص در عمل این است.

آیت‌الله علم‌الهدی بابیان این‌که اصلی اساسی در انجام امور، اخلاص در عمل است، یادآور شد: اخلاص در عمل این نیست که با یک نیت قصد قربت حاصل شود، اخلاص یک جریان تلقینی نیست، اخلاص در هویت کاملش یعنی برای خدا کاری را انجام دادن؛ از ابتدا قصد  قربت بسیار ساده است که عملی را انجام دهد اما عملی که با قصد قربت انجام می شود ابتدایش اخلاص است اما در ادامه آن ممکن است این قصد قربت جواب ندهد چون اخلاص من تلقینی و القائی می‌شود.

اخلاص امری تلقینی و القائی نیست

ایشان افزود: گاهی کارها تلقینی است، به‌زور خود را وادار می‌کنیم که کاری را برای خدا انجام بدهیم اما در ادامه راه، مقام، تعریف، جایگاه، حمد و سنای دیگران در مغز من می‌آید، آثار و عوارض اجتماعی مترتب این عمل در ذهن ما ظهور می‌کند؛ امام صادق می‌فرماید: « الْإِبْقَاءُعَلَى الْعَمَلِ حَتَّى یَخْلُصَ أَشَدُّ مِنَ الْعَمَلِ»، این‌که انسان روی کار خود بایست که همه عمل برای خدا خالص شود و اخلاص در همه عمل حاصل شود، از خود عمل سخت‌تر است.

حفظ اخلاص در عمل از جان دادن نیز سخت‌تر است

امام‌جمعه مشهد مقدس با اشاره به حدیث امام سجاد پیرامون اهمیت اخلاص در عمل، تصریح کرد: جهاد فی سبیل الله و کشته شدن درراه خدا از همه‌چیز سخت‌تر است اما امام صادق می‌فرماید «یکی در جبهه شرکت کرده برای خدا، جز خدا چیزی در نظر نداشته اما اگر کسی در تمام مراحل جنگ بتواند برای خدا بودن حرکت خود را حفظ کند، این سخت‌تر از کشته شدن، قطع شدن دست‌وپا و جان دادن در راه خداست»؛ اخلاص باید طبیعی باشد، وقتی اخلاص طبیعی شد جز برای خدا کاری از آدم ساتع نمی‌شود.

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 22 دقیقه 6 ثانیه