خطبه اول  نماز جمعه ـ خوف ابرار از سرنوشت خودشان در صحرای محشر نیست، آنان شداید و عذاب‌ها را در محشر دیده‌اند، سرنوشت دوستان و دیگران را در این فضای اکبر می‌بینند و ضجه می‌زنند که سرنوشت دوستان ما چه خواهد شد.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی پیش از ظهر امروز در خطبه اول نماز جمعه این هفته 20 آذر مشهد مقدس در حرم امام رضا(ع)، در ادامه تفسیر سوره مبارکه انسان در تبیین انسان الگویی قرآن کریم، بابیان این‌که به آیه «یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً» رسیدیم، گفت: سخن و بحث ما در بخش دوم این آیه « وَ یَخافُونَ یَوْماً کانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیراً» بود؛ در این بخش از آیه سه نکته وجود دارد، نکته اول این‌که آیا پایین بودن سطح مادی زندگی و خوف و ترس می‌شود در زندگانی انسانی به‌عنوان الگو قرار بگیرد و یک مؤلفه امتیاز به شمار برود.

ایشان به بیان نکته دوم این آیه پرداخت و اظهار کرد: نکته دوم این است که از روز قیامت، تعبیر به روز بد می‌کند که بدی آن روز فراگیر و جامع است؛ در مورد این دو نکته در هفته‌های گذشته بحثی ارائه شد و این هفته در خصوص نکته سوم این بخش از آیه بحث خواهیم کرد؛ در این بخش می‌گوید افرادی که از ابرار هستند انسان الگویی در انسان زیستی هستند که طبیعتاً در مرحله مدیریت و بندگی ذات مقدس پروردگار هم دارای نقش و جنبه الگویی می‌باشند، این‌ها از روز قیامت می‌ترسند و این منافی با بعضی از آیات قرآن است که ذات مقدس پروردگار نجات آنان از عذاب قیامت را تضمین کرده، آیا این ابرار و انسان‌های الگویی که از قیامت می‌ترسند، اطمینان به وعده خدا ندارند که خدا نجات این‌ها را از عذاب تضمین کرده؟

امام‌جمعه مشهد مقدس ادامه داد: خداوند در آیات 101 تا 103 سوره انبیاء می‌فرماید «إِنَّ الَّذینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی‏ أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ، لا یَسْمَعُونَ حَسیسَها وَ هُمْ فی‏ مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ، لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَکْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هذا یَوْمُکُمُ الَّذی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ»، «انسان های پاک باخته دلداده حق که این‌ها از نظر نقطه تعالی آخرت و تکامل در زندگی ابدی که از طرف ما وعده داده شده است، دورند، آنچنان دورند که حتی صدای دوزخ  را هم نمی‌شنوند، آن فزع اکبر روز قیامت آنان را غمگین نمی‌کند، نه تنها گرفتارش نمیشوند، حتی احساس هم نمی‌کنند که در آن روز غمگین شوند...».

آگاهی ابرار از روز قیامت دلیل بر عدم هراس آنان نیست

ایشان بابیان این‌که دو تفسیر از ترس ابرار از قیامت وجود دارد، تصریح کرد: اگر این خصوصیت ابرار در قیامت هست و خداوند این خبر را داده است، چطور از روز قیامت می‌ترسند؟ در مورد این قضیه دو نظریه مفسرین اعلام کرده‌اند، نظریه اول مربوط به فخر راضی است، او می‌گوید آنان با تضمینی که از  خدا گرفته‌اند از نجات عذاب قیامت تا حدی  که خدامی فرماید، علت ترس آنان به خاطر ایمانشان است، ایمان ابرار، باورمندی آنان نسبت به معاد انقدر بالاست که انگار دارند صحرای محشر را می‌بینند و احساس می‌کنند.

آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به این‌که حقایق برای ابرار از پیش روشن‌شده است، عنوان کرد: یقین آنان نسبت به محشر در حدی است که تمام حقایق را در پیش چشم آنان قرار داده، امیرالمؤمنین که مصداق اصلی ابرار در این سوره مبارک الست، می‌فرماید «لو کشف الغطا ما ازددت یقینا»، اگر پرده از جلوی چشم من برداشته شود، همه محشر و روز قیامت در برابر چشم من جلوه‌گر شود، بر یقین من افزوده نخواهد شد؛ اگر واقعاً عرصه قیامت رزا ببیند ولو یقین داشته باشد در این عرصه برای او گرفتاری پیش نمی‌آید اما از دیدن عرصه قیامت چه ترسی او را فرامی‌گیرد اما یک‌لحظه از معاد غافل از معاد نیستند، این اوج باورمندی ابرار نسبت به معاد است.

باوجود آگاهی از قیامت، ابرار از حقایق قیامت هراس دارند

ایشان افزود: وجود امام سجاد که از مصادیق ابرار در این سوره مبارکه است، فریاد می‌زند «خدایا چطور گریه نکنم درحالی‌که نمی‌دانم بعد از چند لحظه گذار من از این لحظه، سرنوشت من چیست و به کجا می‌روم درحالی‌که الآن روزگار بر من نیرنگ زده و مرا صید کرده»، این‌ها حقیقت را می‌بینند لذا این اضطراب را دارند.

ترس ابرار از سرنوشت دوست دارانشان در قیامت است

عضو خبرگان رهبری به دومین نظریه در خصوص ترس ابرار از روز قیامت اشاره و ابراز کرد: نظریه دومی که در این مورد ارائه‌شده است، این است که خوف ابرار از سرنوشت خودشان در صحرای محشر نیست، آنان شداید و عذاب‌ها را در محشر دیده‌اند، سرنوشت دوستان و دیگران را در این فضای اکبر می‌بینند و ضجه می‌زنند که سرنوشت دوستان مه چه خواهد شد؟ این‌ها در چه اوضاعی قرار خواهند گرفت در این اوضاع عذاب، شداید قیامت.

ایشان افزود: دو ماه محرم و صفر در عزای سیدالشهدا تمام شد، دو ماه این چشم‌ها گریه کرده، این چشم‌ها در آتش جهنم می‌سوزد، چشم‌هایی که دو ماه در عزای سیدالشهدا و مظلومیت اهل‌بیتش باریده، امکان دارد در عذاب باشد؟ ترس آنان از سرنوشت ما هست، این‌ها که دلداده ما بوده‌اند، در حول و هراس قیامت چه خواهد شد؟ این‌ها چطور دستشان به دامن ما برسد در این تاریکی؟ 

ویدئو خطبه اول

دریافت
مدت زمان: 16 دقیقه 45 ثانیه