امامت امام جواد ^{(علیه السلام)} ثابت کرد که امامت ساختاری است

دلیل ساختاری بودن امامت، به امامت رسیدن فرزند هشت ساله امام رضا ^{(علیه السلام)} است؛ به‌طوری که ایشان در این سن، دستورات امامت را همچون امام صادق ^{(علیه السلام)} در هشتاد و پنج سالگی اجرا می‌کردند.

 مراسم شهادت امام جواد، حرم مطهر رضوی

آیت‌الله سیداحمد علم‌الهدی، صبح امروز در جمع عزاداران امام جواد (ع) در حرم مطهر رضوی بعد از عرض تسلیت ایام شهادت بیان داشتند: در پرتو امامت و ولایت امام جواد(ع) مبنای واقعی وابستگی، اعتقاد و باورمندی شیعه به جریان امامت و ولایت مشخص شده است.مسئله امام شناسی، دوستی، وابستگی و دلدادگی از سوی مردم نسبت به امام به عنوان مظهر خداو پیامبر و جانشین رسول‌الله (ص) را اثبات کرده و این مسئله امری عاطفی، احساسی و حتی سیاسی نیست.

ایشان در تبیین مسئله ی امامت افزودند: در مورد ولایت و امامت دو تحلیل مطرح شده است، تحلیل اول؛ امامت را به عنوان یک جریان سیاسی مطرح می‌کند که پس از رحلت پیامبر (ص) به دنبال دادخواهی و حق‌طلبی صدیقه اطهر (س) در دل اختلافات و درگیری‌های سیاسی امت اسلام شکل گرفته است.این دسته معتقدند که ولایت در ارتباط با مسئله خلافت پس از پیامبر (ص) مطرح شده که این تحلیل غلط و باطل است. تحلیل دوم که مورد استناد جریان تکفیری وهابیت قرار می‌گیرد، معتقد است که جریان امامت به عنوان یک جریان عاطفی محض مطرح است که ریشه در خرافات و رسومات پیش از اسلام در ایران دارد.

آیت الله علم الهدی به مرکزیت ایران در مبارزات حق علیه باطل اشاره کرده و افزودند: از آنجا که مرکز تشیع در دل ایران قرار دارد این باور را القا می‌کنند که ایرانیان به دلیل اینکه سلطنت پادشاهان خود پیش از اسلام را یک حکومت الهی می‌دانستند و حکومت به صورت موروثی منتقل می‌شد، بنابراین امر امامت برگرفته از باور خرافی ایرانیان پیش از اسلام است که وارد اسلام شده است. بر خلاف تحلیل‌های فاسد و خلاف واقع مزدوران کفر، مسئله ولایت در شیعه، یک مبنای اعتقادی و نیرومند قرآنی است که در پنج نقطه از قرآن به آن اشاره شده است. مسئله ولایت در راستای تحقق این آیه شریفه که می‌فرماید: «حاکمیت مخصوص خداست» ایجاد شده تا مصداقی برای فرموده خدا باشد که نشانگر ریشه اعتقادی شیعه در جریان ناب قرآنی است.

ایشام در ادامه تاکید کردند: بر اساس اسلام، بشر توان اداره جامعه خود را ندارد و هر حکومتی غیر از حکومت خداوند، محکوم است که در واقع اصل اختلاف بین ما و سایر مذاهب اسلامی بر سر جریان مدیریت امت پس از رحلت پیامبر (ص) است. باید این موضوع مشخص شود که آیا در مدیریت جامعه باید وحی تداوم داشته باشد یا اینکه پس از رحلت پیامبر (ص) که وحی از ایشان قطع شد، در مدیریت جامعه نیز نقشی نداشته باشد؟

 آیت‌الله علم‌الهدی با بیان اینکه در زمان حضور پیامبر (ص)، حاکم، فرستاده خدا بود، بیان داشتند: اگر در زمان حیات پیامبر (ص) حاکم باید از جانب خداوند مشخص می‌شد، پس از رحلت ایشان نیز حاکم باید از جانب فردی انتخاب شود که فرستاده خداست.

 ایشان با باطل خواندن انتخابی و انتصابی بودن ولایت تصریح کردند: همان‌طور که خداوند پیامبر را خلق کرد و امت اسلام را ایجاد کرد، رهبر بعد از پیامبر نیز باید فردی باشد که خداوند برای امامت می‌سازد؛ بنابراین امامت پس از پیغمبر (ص) نه انتخابی است و نه انتصابی، بلکه امری ساختاری است.

 آبت الله علم الهدی با تبیین به امامت رسیدن فرزند هشت ساله امام رضا (ع) پس از شهادت ایشان افزودند: دلیل ساختاری بودن امامت، به امامت رسیدن فرزند هشت ساله امام رضا (ع) است؛ به‌طوری که ایشان در این سن، دستورات امامت را همچون امام صادق (ع) در هشتاد و پنج سالگی اجرا می‌کردند. وجود امام زمان (ع) را نیز خداوند برای امامت خلق کرده با این تفاوت که ایشان رسالت جهانی‌سازی اسلام را به عهده دارند و ایشان نیز فرمودند که در زمان غیبت، امور خود را به حجت من بر روی زمین که همان ولایت فقیه است، بسپارید. ما معتقدیم ولایت از آن صاحب‌الزمان(عج) است اما چون ایشان نمی‌توانند در دسترس باشند فرمودند پس از من به حجت من مراجعه کنید.

آیت‌الله علم‌الهدی با اشاره به سیره امام جواد(ع) افزودند: زمانی که امام هشتم(ع) به شهادت رسید و امام جواد(ع) جانشین ایشان شدند، مأمون متوجه اعتقاد مردم به امام جواد(ع) شد از همین رو بلافاصله ایشان را از مدینه به بغداد تبعید کرد؛ در حقیقت مأمون در تلاش بود با کنترل امام جواد(ع) از توسعه امامت میان مردم جلوگیری کند.

ایشان با اشاره به اینکه امام جواد(ع) از توطئه شیطانی مأمون برای توسعه امامت میان مردم استفاده کردند، عنوان کردند: مسئله تشیع و امامت به‌وسیله امام جواد(ع) نه تنها بین مردم بلکه میان درباریان و سپاهیان مأمون توسعه یافت و کار به جایی رسید که مأمون که خود امام را از مدینه به بغداد تبعید کرده بود، با بازگشت امام جواد(ع) به مدینه موافقت کرد.  این امام بزرگوار را در سن 25 سالگی به شهادت رساندند.