جلسه ی نهم درس حوزه،فرائد الاصول، باب شکیات

مراد از مرفوع مؤاخذه نیست.در همه امت ها مؤاخذه مرفوع است و اختصاص به امت پیامبر ص ندارد.
جواب نقضی از مؤید:این اشکال بر آیات قرآن هم وارد است.لا تحمل علینا اصرا (مؤاخذه)
پیامبر (ص) در شب معراج برای امت تخفیف مطالبه کرد و این اختصاص به امت پیامبر (ص) ندارد.
جواب کلی : در بعضی موارد خطا و نسیان عقلا مؤاخذه قبحی ندارد، نه به طور مطلق
مثلا در جایی که تکلیف را نمی دانسته و احتیاط هم ممکن بوده و احتیاط نکرده حکم به مؤاخذه عقلا قبیح نیست.
مراد از مالایطاق: در روایت: چیزی که عادتا قابل تحمل نیست.
                     در آیه: عذاب مراد است.
اشکال بر اینکه مراد از مرفوع عموم آثار است در این صورت کثرت اضمار(مقدر) پیش می آید.
شیخ می فرماید: این اشکال ضعیف است.
لعلع اراد.... اگر بگوییم قدرمتیقن دفع جمیع آثار، مؤاخذه  است و در مازاد نیاز به دلیل داریم.(شاید مقصود علامه حلی این مطلب بوده). این کلام هم اشکال دارد.عمومات به وسیله حدیث رفع اختصاص می خورد و حدیث رفع هم اجمال دارد، در این صورت مخصص مجمل است در این صورت عام مبین مخصص خواهد بود.
فتأمل ... این قاعده ثابت نیست.