خطبه دوم نماز جمعه ـ سیاست‌گذاران ما در روابط بین‌الملل، فرهنگ صلابت رهبری را در جریان سیاست‌گذاری، ملاک رفتار خود قرار دهند، با خوش‌وبش، دست دادن و خضوع نمی‌شود دشمن را سر جایش نشاند.

به گزارش Alamolhoda.com، آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی ظهر امروز در خطبه دوم نماز جمعه این هفته 10 مهرماه مشهد مقدس در حرم امام رضا (ع)، ضمن تبریک عید ولایت به نمازگزاران، گفت: روز عید سعید غدیر، عیدالله اکبر را به محضر مقدس همه شما برادران و خواهران تبریک عرض می‌کنم.

نکته قابل تذکر به شما برادران و خواهرانی که در این نماز جمعه شرکت کردید، به‌عنوان تقدیر بیان از گذشتگان بزرگوارمان، این اولین روز عید غدیری است که نماز جمعه بر روی مزار یک غدیربان جان داده مولا، مرحوم آیت‌الله خزعلی برگزار می‌شود.

ایشان در مسئله غدیر، اگر بخواهیم عنوانی برایشان قائل شویم، باید بگوییم یک غدیربان بوده‌اند، بنیاد بین‌المللی غدیر را تأسیس کردند، زمانی به من می‌فرمودند «من هرروز بعد از نافله‌ام مقید هستم که بالای پشت‌بام یا در حیاط برود و سلامی به محضر مقدس سیدالشهدا عرض کنم و ثواب این سلام را به افرادی هدیه کنم که این‌ها غدیر را اهمیت می‌دهند و بزرگ می‌شمارند و خدمتگزار غدیرند؛ امیدواریم این وجود مقدس به‌پاس آن‌همه ولایتمداری الآن پای سفره عنایت امیرالمؤمنین (ع) مهمان باشد.

معمولاً در روز غدیر، شما برادران و خواهران، خاطره آن روزی را به یاد می‌آورید که وسط بیابان، امیرالمؤمنین (ع) روی دست پیغمبر بلند شد، از غدیر، خاطره برجسته‌اش این است، حرف غدیر هم که زده می‌شود، معمولاً همین جریان را می‌گویند اما در روز غدیر، در آن سال دهم هجرت  که وجود اقدس پیغمبر، امیرالمؤمنین را سر دست بلند کرد، در آن بیابان، یک نکته دیگری هم وجود داشت که آدم وقتی یادش می‌آید، شاید روز غدیر نخواسته باشد این نکته را بگوید چون روز غدیر، روز جشن است، روز سرور و شادی است و روز اشک نیست.

حضور صدیقه اطهر در روز غدیر

برادران، خواهران، لحظه‌ای که امیرالمؤمنین روی دست پیغمبر بود، آن لحظه وجود اقدس صدیقه اطهر، خودشان هم در بیابان غدیر حضور داشتند چون در سفر حجه‌الوداع، صدیقه اطهر همراه امیرالمؤمنین در رکاب پیامبر اکرم در این سفر بودند؛ روی یک حساب تاریخی که آدم ارزیابی می‌کند، می‌بیند آن لحظه‌ای که امیرالمؤمنین روی دست پیغمبر بلند بود، صدیقه اطهر آنجا حضور داشتند و در رحم پاک و مطهره صدیقه اطهر، اول قربانی غدیر داشت پرورش پیدا می‌کرد، همان قربانی که بین درودیوار فریاد مادرش پیدا شد « یا فِضَّةُ! خُذِیـنِی فَقَد قُتِلَما فِی أحشائِی مِن الحَملِ»، این یک نکته‌ای در خاطره غدیر است که غدیر را تلخ می‌کند در همه عظمتی که در جشن و سرور دارد که قربانی غدیر، همان زمان در محتوای وجودی طاهره مطهر، سیده نساء عالمین و بزرگ‌ترین زنان جهان به تعبیر پیغمبر، من الاولین و الآخرین در حال پرورش بود، این اولین قربانی غدیر بود و هنوز که هنوز است، غدیر قربانی می‌گیرد.

همه شهدای ما قربانی غدیر هستند

همه شهدای ما قربانی غدیرند، همه این عداوت‌ها و عنادها و دشمنی‌های دشمنان ما در روی کره زمین به خاطر عداوت با امیرالمؤمنین است، به خاطر عناد با شخص امیرالمؤمنین هست که با ما دارند عداوت می‌کنند و هنوز غدیر دارد قربانی می‌گیرد، غدیر یک همچین جریانی است.

خداوند متعال در این آیه شریفه که آیه تبلیغ است « یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ  وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکافِرِینَ»، «ای پیغمبر، خدا تو را از ناس حفظ می‌کند»، یعنی این جمله قرآن، اعلام‌خطر خداست؛ خدا اعلام‌خطر می‌کند به پیغمبر « وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ» و سوژه خطر را خدا معین می‌کند، این سوژه خطر، توده است، یعنی توده مردم.

اولین سوژه خطر برای پیامبر، توده مردم هستند

خدا به پیغمبر می‌گوید از یهود نترس، از مسیحیت نترس، از شرک و بت‌پرستی نترس، از تمام تهاجمات و حملات جبهه‌های خارجی کفر و نفاق علیه اسلام نترس اما از «ناس» بترس، توده مردم، خطر توی توده است، این اعلام‌خطر و بیان سوژه خطر است، چطور می‌شود خطر توی توده باشد؟

ببینید عزیزان، به خاطر این‌که هر جریانی که در مقابل از بیرون بخواهد هجمه کند به اسلام، در مقابل اسلام و مسلمین شکست‌خورده است، دشمن اگر دشمن خارجی شد، درعین‌حال در برابر آن توانمندی متکی به عنایت و رأفت پروردگار، دشمن تاب نمی‌آورد، دشمن طاقت نمی‌آورد، دشمن تحمل نمی‌کند؛ نمونه‌اش را همین دو روز قبل همه شما با چشم دیدید، این‌ها دیگر مسئله روایت و داستان و قصه تاریخ نیست، روزمره دارید مشاهده می‌کنید.

مقام معظم رهبری در سخنرانی که در نیروی دریای انجام دادند دو روز قبل، با یک تهدید نسبت به دشمن جانی مزدور استکبار، آل سعود ملعون، یک کلمه فرمودند که «اگر بنا باشد به ما ظلم کنید، برخورد خواهیم کرد و در برخورد با خشونت برخورد می‌کنیم». «تکبیر»

صلابت کلام رهبری باعث تغییر رفتار آل سعود با ایران شد

ریاست محترم سازمان حج و زیارت از مکه و معاون محترم وزیر خارجه، جناب آقای قشقایی از مکه این‌ها رسماً در مصاحبه تلویزیونی اعلام کردند، گفتند به‌مجرداینکه مقام معظم رهبری چنین تهدیدی فرمودند، رفتار آل سعود با ما عوض شد، به‌کلی آنان عقب‌نشینی کردند از مواضع خصمانه خودشان.

برادران و خواهران، این چه چیزی بود؟ فقط صلابت و عظمتی که از رهبری در چشم دشمن خدا قرار داده بود، آن صلابت و عظمت رهبری در چشم دشمن باعث شد با یک جمله، به‌کلی دشمن تغییر روش و مسیر دهد، رفتارش را عوض کند؛ مسؤولین نظام ما بدانند، سیاست‌گذاران کشور و دولت ما در سیاست‌گذاری روابط بین‌الملل و روابط خارجی بدانند، دشمنان ما، دشمنان خدا هستند، دشمن ما نیستند که ما بخواهیم با آنان مماشات کنیم و تعامل کنیم، دشمنان ما، دشمنان خدا هستند، هرچه بخواهند با آنان دست دهند، تعامل کنند و با روی خوش و خوش‌وبش بخواهند مشکل را حل کنند، آنان جری‌تر و گستاخ‌تر می‌شوند.

سیاست‌گذاران دولت و کشور، فرهنگ هیبت و صلابت رهبری را پیش بگیرند

برخورد، برخورد محکم حکیمانه مقام معظم رهبری با آن صلابتی که از ولایت در چشم اهل عالم جا گرفته است، یک فرهنگ برخورد ما با دشمنان خداست، سیاست‌گذاران ما در روابط بین‌الملل، این فرهنگ را در جریان سیاست‌گذاری ملاک قرار دهند، با خوش‌وبش نمی‌شود دشمن را سر جایش نشاند، با دست دادن و احوال‌پرسی کردن و تعظیم و خضوع و خشوع، دشمن خدا عقب‌نشینی نمی‌کند، با این صلابت و با این برخورد متسلبانه ی پرهیبت است که از مقام رهبری و از مقام ولایت صادر می‌شود، عزیزان ما هم به‌عنوان دنباله‌رو مقام ولایت، باید همین فرهنگ را در برخوردشان دقیقاً اخذ کنند. «تکبیر»

درعین‌حال، خدا دشمنان ما را به‌عنوان خط به پیغمبر معرفی نمی‌کند، خطر توده را معرفی می‌کند چون توده یک جریانی است که جریان‌ها از نخبگان می‌آید، توده را این‌طرف و آن‌طرف می‌کند، این را به‌عنوان خطر خدا معرفی می‌کند، خدا تو را از خطر توده حفظ می‌کند، خطر توده است، اگر مراقب توده نشدی، همین علی بن ابی‌طالب افضل صحابه و افضل امت و نفس پیغمبر، دستانش را می‌بندند، عزیزترین عزیزانش را مقابل چشمش شلاق می‌زنند و مردم هم کنار دیوار می‌ایستند، توده تماشا می‌کنند.

دشمن با عملیات روانی، توده را منحرف می‌کند

خطر توده است، یک جریان می‌آید با یک عملیات روانی، با یک شعار، توده را در یک موضعی قرار می‌دهد که در برابر خطرناک‌ترین و وحشتناک‌ترین حرکت‌هایی که روز دوم رحلت پیامبر در همین قضیه غدیر انجام گرفت، توده بی‌تفاوت می‌شود.

برادران، خواهران، این « یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ» اعلام‌خطر به ما هم هست، درست است مردم ما امروز پای ولایت ایستاده‌اند، مردم ما 37 سال، پایمردی خودشان را در پای ستون خیمه نظام نشان دادند اما اگر بنا شد شما این مردم را مراقبت نکردید، شما مردم درصحنه و شما مردم هشیار بیدار نخبه انقلابی بنا شد توده را توجه نکردید، جریان‌ها می‌آیند، توده را به یک‌طرف دیگری می‌برند، اگر به‌طرف دیگر بردند، همان به سر ما می‌آید که 120 هزار نفر یک‌طرف می‌ایستند و پشت سر امام حسین (ع)، 72 نفر بیشتر نیستد.

خطر انحراف توده در انتخابات کشور وجود دارد

خطر توده در جریان انتخابات است، در دروازه مردم‌سالاری کشور است، جابجا کردن توده، خطرش در دروازه مردم‌سالاری است، جریان‌ها از دروازه مردم‌سالاری که مظهر انتخابات است، وارد می‌شوند و ازاینجا مردم را جابجا می‌کنند، توده را جابجا می‌کنند و همین توده را در مقابل خدا، در مقابل قرآن، در مقابل پیغمبر و در مقابل ولایت وامی‌دارند که یا بجنگد یا بی‌تفاوت بایستد. «هیهات منالذله»

خطر تکرار سقیفه در انتخاب عناصر زاویه‌دار با ولایت وجود دارد

و این را بدانید، ما برای یک گروه، جریان و جناح خاصی حرف نمی‌زنیم، به‌طور مطلق از هر جناح، جریان و گروه، اگر  بنا شد عنصری آمد در عرصه که با ولایت و رهبری زاویه داشت و توانست این عنصر، توده را این‌طرف و آن‌طرف بکند، این خطر بزرگ سقیفه بنی ساعده برای ما هم پیش می‌آید، این را شما مردم باید مراقب باشید و شما مردم باید رصد کنید که این خطر پیش نیاید.

این غدیر یک عبرت است در کنار جشن، عبرت باید بگیریم از سرنوشت غدیر و عبرت از غدیر را خدا در یک جمله قران خلاصه کرده « ولله یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ»، آن مشکلی را غدیر را عقب زد و آن مشکلی که دو قرن و نیم، بچه‌های امیرالمؤمنین را به خاطر غدیر توی شکنجه‌گاه‌ها، زیر سقف زندان‌ها در میدان‌های ذبح و قربانی در زیر هوارها، در دربه‌دری بیابان‌ها و جنگل‌ها کشاند، آن خطر توده بود، توده آن روز برگشتند و برگشت آن توده، 250 سال، دو قرن و نیم هرچه بچه علی بود یا زیر سقف زندان کشته شد، یا در شکنجه‌گاه جان داد، یا این‌که سرش را بریدند یا دربه‌در بیابان‌ها و صحراها و کوه‌ها و جنگل‌ها شد.

این خطر بر امروز ما هم وجود دارد  و این خطر امروز ما، این هشدار قرانی را دارد که « ولله یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ».