جلسه نهم
درس خارج فقه
فقه حکومتی
جواز اقامه ی حکم در عصر غیبت
به گزارش alamolhoda.com آیت الله سید احمد علم الهدی صبح امروز در جلسه درس خارج فقه خود که هر روز با موضوع «فقه حکومتی» در محل مدرسه علمیه سلیمانیه برگزار می شود، به تبیین جهان شمولی دین مبین اسلام بر اساس آیات و روایات پرداخت و گفت: آیات شریفه 27 سوره تکویر، 87 سوره ص و 52 سوره قلم خاصیت و شأنیت قرآن را بر «ذکر» بودن آن برای جهانیان منحصر کرده که این دال بر جهان شمولی اسلام است.
وی در بیان تعریف واژه «ذکر» افزود: راغب اصفهانی در مفرداتش «ذکر» را این گونه معنا می کند؛ «هیأتی برای نفس است که به وسیله آن چیزی که از نظر معرفت و شناخت به نفس بهره دهد، ممکن می شود که مستحضر بوده و در همه موارد می توان به آن مراجعه کرد.
امام جمعه مشهد مقدس خاطرنشان کرد: محل استشهاد ما بر «ضرورت تشکیل حکومت اسلامی در زمان غیبت بر جهان شمولی» در استمرار زمانی است چرا که نمی شود ما مسلمان و شیعه اثنی عشری باشیم اما بگوییم «بعضی از احکام در بعضی زمان ها باید متوقف شود چرا که نفوذ در آن زمان ها ندارد.»
آیت الله علم الهدی سپس به روایتی از امام جعفر صادق(ع) که می فرماید «حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ أَبَداً إِلَى یَومِ القِیَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى یَومِ الْقِیَامَةِ لَا یَکُونُ غَیْرُهُ وَ لَا یَجِیءُ غیرهُ»، اشاره کرد و گفت: این که حضرت عبارت «إِلَى یَومِ القِیَامَة» را آورده اند، دال بر استمرار است، یعنی هیچ زمانی نیست که حلالی حلال نباشد و در عبارت «لَا یَکُونُ غَیْرُهُ وَ لَا یَجِیءُ غیرهُ» بر این استمرار تأکید می کنند.
وی افزود: امام صادق(ع) در ذیل این حدیث روایتی را از امیرمؤمنان(ع) نقل می کنند که خیلی عجیب بوده و تن انسان را می لرزاند که در حرف زدن و نظر دادن نمی تواند آزادانه هر چیزی را بگوید؛ حضرت می فرمایند: «ما أحدٌ ابتَدَع بِدعَهً إلاّ تَرَک بِها سُنّه» یعنی اگر کسی بدعتی را وارد دین کرد، این گونه نیست که نوآوری ای به زندگی بشر اضافه کرده باشد، چرا که هیچ جایی در زندگی انسان ها وجود ندارد که در دین وجود نداشته باشد.
امام جمعه مشهد مقدس با بیان این که روایت مذکور هم جامعیت دین و هم جهان شمولی آن را ثابت می کند، یادآور شد: این روایت از «زراره» است و «علی بن إبراهیم» آن را نقل می کند و علی بن ابراهیم کسی است که «ما روی إلّا عَن ثقه» است پس در سند روایت جای هیچ گونه خدشه یا احتمال خدشه وجود ندارد./
