فرائدالاصول

المقام الثانی:باب تراجیح

در مقام ثانی یعنی باب تراجیح چهار مقام وجود داشت . که توضیح آن گذشت رسیدیم به بحث تعارض بین نص وظاهر

دریافت

اما مرجع تعارض بین نص وظاهر : بازگشت تعارض بین نص وظاهر به تعارض بین اصالت حقیقت در ظاهر ودلیل حجیت ظن است ، و معلوم است که اصل با دلیل مرتفع می شود و هم چنین است سخن در ظاهر واظهر زیرا دلیل حجیت اظهر آن را قرین صارفه از ظاهر قرار می دهد وکنار نهادن آن به خاطر اصالت ظهور ممکن نیست و نه کنار نهادن ظهور آن به خاطر اصالت ظهور ممکن ا ست . پس عمل به آن وتاویل ظاهر به آن متعین می گردد ودر ابطال جمع بین دو دلیل مطالبی گفته شد.

در مسئله دو تفصیل وارد شده است 1- بین آنجا که هر کدام از متعارضین موردی است که سالم از تعارض است ، همانطور که در عامین من وجه چنین است چرا که رجوع به مرجحات سندی در هر دو بنا بر اطلاق موجب کنار نهادن خبر مرجوح در ماده افتراق است . واین وجهی ندارد و اکتفا در ترجیح به آن بنا بر خصوص ماده اجتماعی که محل معارضه و کنار نهادن مرجوح نسبت به آن است با عمل به آن در ماده افتراق بعید از ظاهر اخبار علاجیه است .

2- وبین آنجا که برای آندو موردی نیست که سالم از تعارض باشد مانند این قول (برای جمعه غسل کن ) که ظاهر است در وجوب واین قول غسل جمعه سزاوار است که ظاهر در استحباب است بنا براین در خبر مرجوح به خاطر برخی مرجحات از اساس کنار گذاشته می شود و................................