فرائدالاصول

المقام الثانی:باب تراجیح

در مقام ثانی یعنی باب تراجیح چهار مقام وجود داشت . که توضیح آن گذشت رسیدیم به بحث تعارض بین نص وظاهر

دریافت

اما مرجع تعارض بین نص وظاهر : بازگشت تعارض بین نص وظاهر به تعارض بین اصالت حقیقت در ظاهر ودلیل حجیت ظن است ، و معلوم است که اصل با دلیل مرتفع می شود و هم چنین است سخن در ظاهر واظهر زیرا دلیل حجیت اظهر آن را قرین صارفه از ظاهر قرار می دهد وکنار نهادن آن به خاطر اصالت ظهور ممکن نیست و نه کنار نهادن ظهور آن به خاطر اصالت ظهور ممکن ا ست . پس عمل به آن وتاویل ظاهر به آن متعین می گردد ودر ابطال جمع بین دو دلیل مطالبی گفته شد.

اشکال در دو ظاهری که رفع منافات بین آندو با تصرف در هر کدامشان ممکن است . بله اشکال در دو ظاهری باقی می ماند که تصرف در هر کدامشان به گونه که منافات آن با ظاهر دیگری برطرف نشود ممکن است پس امر دائر می شود بین ترجیح از حیث سند و کنار نهادن مرجوح وبین حکم به صدور هر دو وارد خلاف ظاهر در یکی از آندو.

بنا بر آنچه بیان شد : یعنی دلیل حجیت معارض کنار گذاشتنش به خاطر اصالت ظهور در خبر دیگر جایز نیست بلکه امر به عکس است زیرا اصل با دلیل مزاحم نیست ، واجب است در این مقام به اجمال حکم شود به دلیل هم کفو بودن اصالت در هر دوی آنها پس هر دو ظهور از هر دو طرف تساقط می کنند در نتیجه نسبت به مورد تعارض مجمل می گردند در این صورت آیا همانند دو ظاهر مقطوع الصدورند یا همانند کلام واحدی هستند که در آن هر دو ظاهر تصادم کرده اند و.......................