فرائدالاصول

المقام الثانی:باب تراجیح

در مقام ثانی یعنی باب تراجیح چهار مقام وجود دارد :

دریافت

مقام اول : مرجحات ( اگر دو اماره با یکدیگر تعارض کردند و یکی از آندو نسبت به دیگری دارای رجحان وامتیاز بود)

مقام دوم (اخبار علاجیه )مزایا و مرجحات یکی از دو حدیث بر دیگری که دو گونه است 1- مرجحات غیر منصوصه 2- مرجحات منصوصه مقام سوم : مرجحات منصوصه : آیا در مقام ترجیح احد المتعارضین علی الاخری فقط باید به مرجحات منصوصه اکتفا کنیم وحق تعدی به سایر مرجحات نداریم ؟ یا اینکه حق داریم به هر عاملی که سبب اقربیت احدالحدیثین الی الصدق والحق والواقع می شود تعدی نماییم ؟ ومقام چهارم در بیان انواع واقسام مرجحات داخلیه وخارجیه است

توضیح مقام سوم رسید تا سخن مرحوم محدث بحرانی سخن ایشان وجواب سخن ایشان موضوع جلسه قبل بود اما بحث عدم اکتفا بر مرجحات خاصه : تمام شد اما روایاتی که استفاده این مطلب از آنها ممکن است خوانده شد ورسیدیم به روایت آخر ، که قول امام (ع) است که می فرمایند (دع ما یربیک الی ما یربیک ) روایتی که تو را به شک می اندازد را واگذار کن و روایتی که تو را به شک نمی اندازد برگیر – این روایت دلالت دارد بر اینکه هرگاه امری دائر شود بین دو امری که در یکی از آنها ریب و تردیدی است که در دیگری آن ریب نیست واجب است بدان اخذ کنی ومراد نفی مطلق ریب نیست ودر این صورت هرگاه یکی از متعارضین منقول به لفظ فرض  شود ودیگری منقول به معنی اخذ به اولی واجب است زیرا احتمال خطا در نقل به معنی در آن منفی است وهمچنین است هرگاه یکی از آندو به خاطر قلت وسائط سندش عالی باشد وسایر مرجحات نافی احتمال غیر منفی در طرف مرجوح.

اما مقام چهارم : اصناف مرجحات

بیان مرجحات بر دو قسمند : 1- مرجحاتی که داخلی اند یعنی هر مذیتی غیر مستقلی که فی نفسه است بلکه به آنچه در آن است متقدم می شود

2- مرجحاتی که خارجی اند : یعنی امری مستقل بنفسه هستند و........................