سبحان الله گفتن مظهر تسبیح خداوند است

تسبیح به این که ما سبحان الله بگوییم نیست، این مظهر تسبیح است، تسبیح یک منشأ طبیعی در انسان ها دارد؛ وقتی در زندگی با جریان های مختلف برخورد می کنید، با یک سلسله کمبودها، کاستی ها و نواقص برخورد می کنید؛ انسان همواره وقتی با کمبودها و کاستی های انسان برخورد می کند و در مرحله اول تمام این کمبودها را از سوی خدا می داند

ادامه ی تفسیر سوره مبارکه نصر، مهدیه مشهد 

آیت الله علم الهدی در ادامه تفسیر چهارشنبه شب ها در مهدیه مشهد به ادامه تفسیر سوره ی نصر پرداخته و افزود: بیان جلال خدا بر این است که خدا از جنس مخلوقات نیست، ماده و وابسته به ماده دیگری نیست؛ جمال خدا را در علیم بودن، در غدیر و حکیم بودن میبینیم، پس حمد مربوط به جمال خداست.

دریافت

وی در ادامه افزود: معنای «سبح» که به معنای شناگری است، وقتی کسی خدا را تسبیح می کند، همچون شناگری که بالای آب شنا می کند، خدا را بالای موجودات تصویر می دهد که خدا در موجودات فرو نمی رود که خداوند دارای نقص و عیب باشد و آلودگی های مادی نیز خدا را آلوده نمی کند.

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: تسبیح به این که ما سبحان الله بگوییم نیست، این مظهر تسبیح است، تسبیح یک منشأ طبیعی در انسان ها دارد؛ وقتی در زندگی با جریان های مختلف برخورد می کنید، با یک سلسله کمبودها، کاستی ها و نواقص برخورد می کنید؛ انسان همواره با کمبودها و کاستی های انسان برخورد می کند و در مرحله اول تمام این کمبودها را از سوی خدا می داند

آیت الله علم الهدی افزود: اگر به بخش عمده ای از مردم نگاه کنید، در مقابل هر مصیبت و هر رنج ابتدا از خدا گله دارند که چرا فرزند من از بین برود؟ چرا در بین همه انسان ها من به بیماری دچار شوم؟ اینجا جایی است که فکر کند هیچ یک از این نقایص و کمبودها به خدا مربوط نیست، آنچه به خدا مربوط است نعمت های خداست، خدا هیچ عزیزی را ذلیل نکرده و هیچ آرامشی را پریشان نکرده است.

امام جمعه مشهد مقدس بیان داشت: این ها به خود فرد مربوط است که مسیری را در زندگی انتخاب کرده که سرمایه و آرامش خود را از دست می دهیم، در مرحله اول عامل مشکلات خود انسان است و در مرحله دوم دیگران هستند، نه خدا.

وی افزود: انسان وقتی در مقام تسبیح برآمد و تسبیح را انجام داد، «فسبح بحمد ربک»، تسبیح زمینه شهود است؛ وقتی بنا شد من همه بدی ها و خرابی ها را از خدا ندیدم و خدا را با هیچ موجودی شریک و مشابه ندیدم؛ زمینه این که انسان خداوند را که پاک و منزه از همه چیز دانست، آن گاه زمینه شهود ایجاد می شود که عامل حمد می شود.

آیت الله علم الهدی گفت: انسان باید بداند وقتی این نعمت ها و امکانات را خداوند به انسان داده، همه آن را باید در مسیر حمد خداوند استخدام کرده و مصرف کند، شکر خداوند این نیست که تنها بگوییم شکر خدا و الحمد لله، شکر خداوند به معنای استخدام تمام امکانات و دستگاه ها در خدمت خداست.

وی تصریح کرد:شکر اصلی این است که آن چه دارم در مسیر شکر و عبودیت خداوند مصرف کنم.

امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغه چند نکته درباره حمد دارند،  حمد وسیله شکر است؛ حمد خدا انسان را در مرز انسانیت و حیوانیت قرار می دهد.